Job 22
1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 Numquid Deo potest comparari homo, etiam cum perfectae fuerit scientiae?
«Er mannen vel til gagn for Gud? Nei, vitug mann seg sjølv mun gagna.
3 Quid prodest Deo si iustus fueris? aut quid ei confers si immaculata fuerit via tua?
Hev Allvald bate av di rettferd? Er det hans vinst, at rett du ferdast?
4 Numquid timens arguet te, et veniet tecum in iudicium,
Er det din gudlegdom han refser, når han med deg held rettargang?
5 Et non propter malitiam tuam plurimam, et infinitas iniquitates tuas?
Hev ei din vondskap vore stor og dine syndar utan ende?
6 Abstulisti enim pignus fratrum tuorum sine causa, et nudos spoliasti vestibus.
Grunnlaust du panta dine brøder; halvnakne drog du klædi av;
7 Aquam lasso non dedisti, et esurienti subtraxisti panem.
den trøytte gav du ikkje vatn, den svoltne negta du ditt brød.
8 In fortitudine brachii tui possidebas terram, et potentissimus obtinebas eam.
Det er den sterke som eig landet, den stolte hev si bustad der.
9 Viduas dimisisti vacuas, et lacertos pupillorum comminuisti.
Du jaga enkjor burt tomhendt’ burt, slo armen av på faderlause.
10 Propterea circumdatus es laqueis, et conturbat te formido subita.
Difor ligg snaror kringum deg, og rædsla skræmer deg so brått.
11 Et putabas te tenebras non visurum, et impetu aquarum inundantium non oppressum iri?
Ell’ vert du ikkje myrkret var, den flaum som fossar yver deg?
12 An non cogitas quod Deus excelsior caelo sit, et super stellarum verticem sublimetur?
Bur ikkje Gud i himmelhøgd, sjå øvste stjernor, høgt dei sit!
13 Et dicis: Quid enim novit Deus? et quasi per caliginem iudicat.
Du segjer so: «Kva veit vel Gud? Kann attum skyerne han døma?
14 Nubes latibulum eius, nec nostra considerat, et circa cardines caeli perambulat.
For skyer dimmer augo hans; han hev sin gang på himmelkvelven.»
15 Numquid semitam saeculorum custodire cupis, quam calcaverunt viri iniqui?
Seg, vil du fylgja fortids-vegen, den stig som illverksmenner gjekk?
16 Qui sublati sunt ante tempus suum, et fluvius subvertit fundamentum eorum:
Dei som i utid tekne vart - og deira grunn flaut burt i flaum -
17 Qui dicebant Deo: Recede a nobis: et quasi nihil posset facere Omnipotens, aestimabant eum:
som sagde til Gud: «Haldt du deg burte!» Kva skulde Allvald vel deim gjera?
18 Cum ille implesset domos eorum bonis, quorum sententia procul sit a me.
Endå han signa deira hus - langt burt frå meg med gudlaus råd!
19 Videbunt iusti, et laetabuntur, et innocens subsannabit eos.
Rettvise folk det såg med gleda, og den skuldlause spotta deim:
20 Nonne succisa est erectio eorum, et reliquias eorum devoravit ignis?
«Fiendarn’ våre gjekk til grunns! Sjå elden øydde det dei leivde!»
21 Acquiesce igitur ei, et habeto pacem: et per haec habebis fructus optimos.
Vert ven med honom, og få fred! So skal og lukka timast deg.
22 Suscipe ex ore illius legem, et pone sermones eius in corde tuo.
Og tak so lærdom av hans munn, og legg deg ordi hans på hjarta!
23 Si reversus fueris ad Omnipotentem, aedificaberis, et longe facies iniquitatem a tabernaculo tuo.
Vend um til Allvald, då du byggjest og jagar syndi frå ditt tjeld.
24 Dabit pro terra silicem, et pro silice torrentes aureos.
Kast gullet ditt i moldi ned - Ofir-gull millom bekkjesteinar.
25 Eritque Omnipotens contra hostes tuos, et argentum coacervabitur tibi.
Allvald skal vera då ditt gull og haugar utav sylv for deg.
26 Tunc super Omnipotentem deliciis afflues, et elevabis ad Deum faciem tuam.
Då skal du frygda deg i Allvald, di åsyn lyfta upp til Gud.
27 Rogabis eum, et exaudiet te, et vota tua reddes.
Og når du ropar, vil han høyra, so du kann halda det du lovar.
28 Decernes rem, et veniet tibi, et in viis tuis splendebit lumen.
Det du deg etlar, skal du vinna, og ljos skal skina på din veg.
29 Qui enim humiliatus fuerit, erit in gloria: et qui inclinaverit oculos, ipse salvabitur.
Gjeng vegen ned, du ropar: «Upp!» Han hjelpar den bljug-øygde mann.
30 Salvabitur innocens, salvabitur autem in munditia manuum suarum.
Ja, ikkje-skuldfri mann han bergar, frelst vert han ved di reine hand.»
