< Job 16 >

1 Respondens autem Iob, dixit:
Отвещав же Иов, рече:
2 Audivi frequenter talia, consolatores onerosi omnes vos estis.
слышах сицевая многа, утешителие зол вси.
3 Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est si loquaris?
Что бо? Еда чин есть во словесех ветра? Или кую ти пакость сотворит, яко отвещаеши?
4 Poteram et ego similia vestri loqui: atque utinam esset anima vestra pro anima mea: Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos:
И аз якоже вы возглаголю: аще бы душа ваша подлежала вместо моея, тогда наскочил бых на вы словесы, покиваю же на вы главою моею.
5 Roborarem vos ore meo: et moverem labia mea, quasi parcens vobis.
Буди же крепость во устех моих, движения же устен не пощажу.
6 Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.
Аще бо возглаголю, не возболю ли язвою? Аще же и умолчу, чим менше уязвен буду?
7 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.
Ныне же преутруждена мя сотвори, буя, согнивша, и ят мя.
8 Rugae meae testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi.
В послушество бых, и воста во мне лжа моя, противно лицу моему отвеща.
9 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.
Гневен быв низложи мя, возскрежета зубы на мя, стрелы разбойников Его нападоша на мя.
10 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam, satiati sunt poenis meis.
Остротою очес наскака, мечем порази мя в колена: вкупе же потекоша на мя:
11 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.
предаде бо мя Господь в руки неправедных, нечестивым же поверже мя.
12 Ego ille quondam opulentus repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.
Мирствующа разсыпа мя, взяв мя за власы оборва, постави мя аки примету.
13 Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos, non pepercit, et effudit in terra viscera mea.
Обыдоша мя копиями бодуще во истесы моя, не щадяще: излияша на землю желчь мою,
14 Concidit me vulnere super vulnus, irruit in me quasi gigas.
низложиша мя труп на труп, текоша ко мне могущии,
15 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.
вретище сошиша на кожу мою, и мощь моя на земли угасе.
16 Facies mea intumuit a fletu, et palpebrae meae caligaverunt.
Чрево мое сгоре от плача, на веждах же моих стень смертная,
17 Haec passus sum absque iniquitate manus meae, cum haberem mundas ad Deum preces.
неправедно же ни едино бе в руку моею: молитва же моя чиста.
18 Terra ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.
Земле, да не покрыеши над кровию плоти моея, ниже да будет место воплю моему.
19 Ecce enim in caelo testis meus, et conscius meus in excelsis.
И ныне се, на небесех Послух мой, Свидетель же ми во вышних.
20 Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus.
Да приидет моя мольба ко Господу, пред Нимже да каплет око мое.
21 Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo.
Буди же обличение мужу пред Господем, и сыну человеческому ко ближнему его.
22 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.
Лета же изочтеная приидоша, и путем, имже не возвращуся, пойду.

< Job 16 >