Job 12

1 Respondens autem Iob, dixit:

Då svara Job og sagde:

2 Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia?

«Ja visst, de er dei rette folk, og visdomen døyr ut med dykk.

3 Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum: quis enim haec, quae nostis, ignorat?

Men eg hev vit so vel som de; eg ei til atters stend for dykk; kven kjenner ikkje dette fyrr?

4 Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim iusti simplicitas.

Til spott for venen min vert eg som bad til Gud og bønhøyrd vart. Til spott vert rettvis mann og ærleg.

5 Lampas contempta apud cogitationes divitum, parata ad tempus statutum.

Vanvyrd ulukka! tenkjer trygg mann, vanvyrdnad ventar deim som vinglar.

6 Abundant tabernacula praedonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum.

Valdsmenn bur roleg i sitt tjeld; trygge er dei som tergar Gud, dei som hev Gud i neven sin.

7 Nimirum interroga iumenta, et docebunt te: et volatilia caeli, et indicabunt tibi.

Spør bølingen, han skal deg læra, og fugl i luft, han segja skal,

8 Loquere terrae, et respondebit tibi: et narrabunt pisces maris.

og tal til jordi, ho skal læra, og fisk i hav, skal melda deg:

9 Quis ignorat quod omnia haec manus Domini fecerit?

Kven skynar ei på alt i hop, at Herrens hand hev skapa det?

10 In cuius manu anima omnis viventis, et spiritus universae carnis hominis.

Kvar livand’ sjæl han hev i handi og åndi åt kvart menneskje.

11 Nonne auris verba diiudicat, et fauces comedentis, saporem?

Vert ordi ei med øyra prøvde, som du med gomen maten smakar?

12 In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia.

Hjå folk med gråe hår er visdom, og vit hjå deim som liver lenge.

13 Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam.

Hjå honom visdom er og kraft, hjå honom råd og dømekraft.

14 Si destruxerit, nemo est qui aedificet: si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.

Når han riv ned, kven byggjer upp? Når han set fast, kven løyser ut?

15 Si continuerit aquas, omnia siccabuntur: et si emiserit eas, subvertent terram.

Han stengjer vatnet, turkar det, slepper det, so det jordi øyder.

16 Apud ipsum est fortitudo et sapientia: ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.

Hjå honom kraft og klokskap er; han eig båd’ vegvill og vill-leidar;

17 Adducit consiliarios in stultum finem, et iudices in stuporem.

rådsherrar fører han som fangar, og domarar han gjer til dårar.

18 Balteum regum dissolvit, et praecingit fune renes eorum.

Han løyser konge-styring upp, legg reip kring livet på deim sjølve.

19 Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat:

Han fører prestar plundra burt og øyder ut eld’-gamle ætter.

20 Commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.

Han mælet tek frå øvde talar og vitet frå dei gamle menn,

21 Effundit despectionem super principes, eos, qui oppressi fuerant, relevans.

og yver stormenn skam han øys og løyser beltet på dei sterke.

22 Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.

Han myrkret driv or holor ut og fører dimma fram i dagen.

23 Qui multiplicat gentes et perdit eas, et subversas in integrum restituit.

Han aukar folk og tynar deim; han spreider folk og fører deim;

24 Qui immutat cor principum populi terrae, et decipit eos ut frustra incedant per invium:

Han vitet tek frå jordheimsfyrstar og let veglaus heid deim vildra;

25 Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.

dei sviv i myrkret utan ljos, han let dei raga liksom drukne.