< Job 11 >

1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
E SOFAR Naamatita rispose e disse:
2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus iustificabitur?
Non risponderebbesi egli ad un uomo di tante parole? Ed un uomo loquace sarebbe egli [per ciò] reputato giusto?
3 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
Faranno le tue ciancie tacer gli uomini? Ti farai tu beffe, senza che alcuno ti faccia vergogna?
4 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
Or tu hai detto: La mia maniera di vita è pura, Ed io sono stato netto davanti agli occhi tuoi.
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
Ma volesse pure Iddio parlare, Ed aprir le sue labbra teco;
6 Ut ostenderet tibi secreta sapientiae, et quod multiplex esset lex eius, et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo, quam meretur iniquitas tua.
E dichiararti i segreti della sapienza; Perciocchè [sono] doppi; E tu conosceresti che Iddio ti fa portar pena minore Che la tua iniquità non merita di ragione.
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
Potresti tu trovar modo d'investigare Iddio? Potresti tu trovar l'Onnipotente in perfezione?
8 Excelsior caelo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585)
[Queste cose sono] le altezze de' cieli, che [ci] faresti? [Son] più profonde che l'inferno, come [le] conosceresti? (Sheol h7585)
9 Longior terra mensura eius, et latior mari.
La [lor] distesa [è] più lunga che la terra, E la [lor] larghezza [è più grande] che il mare.
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
Se [Iddio] sovverte, ovvero s'egli serra, E raccoglie, chi ne lo storrà?
11 Ipse enim novit hominum vanitatem, et videns iniquitatem, nonne considerat?
Perciocchè egli conosce gli uomini vani; E veggendo l'iniquità, non [vi] porrebbe egli mente?
12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
Ma l'uomo [è] scemo di senno, e temerario di cuore; E nasce [simile] a un puledro di un asino salvatico.
13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
Se tu addirizzi il cuor tuo, E spieghi le palme delle tue mani a lui;
14 Si iniquitatem, quae est in manu tua, abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia:
Se [vi è] iniquità nella tua mano, e tu l'allontani [da te], E non lasci dimorare alcuna perversità ne' tuoi tabernacoli;
15 Tunc levare poteris faciem tuam absque macula, et eris stabilis, et non timebis.
Allora certamente tu alzerai la faccia [netta] di macchia, E sarai stabilito, e non avrai paura [di nulla];
16 Miseriae quoque oblivisceris, et quasi aquarum quae praeterierunt recordaberis.
Perciocchè tu dimenticherai gli affanni, [E] te ne ricorderai come d'acque trascorse;
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam: et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
E [ti] si leverà un tempo più [chiaro] che il mezzodì; Tu risplenderai, tu sarai simile alla mattina;
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.
E sarai in sicurtà; perciocchè vi sarà che sperare; E pianterai [il tuo padiglione, e] giacerai sicuramente;
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat: et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
E ti coricherai, e niuno [ti] spaventerà; E molti ti supplicheranno.
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis, et spes illorum abominatio animae.
Ma gli occhi degli empi verranno meno, Ed [ogni] rifugio sarà perduto per loro; E la loro [unica] speranza [sarà] di render lo spirito.

< Job 11 >