< Psalmorum 77 >

1 In finem, pro Idithun. Psalmus Asaph. Voce mea ad Dominum clamavi; voce mea ad Deum, et intendit mihi.
Para Jedutún, el director del coro. Un salmo de Asaf. Clamo a Dios pidiendo su ayuda. Sí, incluso a gritos. ¡Si tan solo Dios me oyera!
2 In die tribulationis meæ Deum exquisivi; manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea;
Cuando estuve en aflicción oré al Señor. Toda la noche levanté mis manos al cielo en oración a él, pero no pude hallar consuelo alguno.
3 memor fui Dei, et delectatus sum, et exercitatus sum, et defecit spiritus meus.
Medité en Dios con gemidos; pensé en él pero solo siento desconsuelo. (Selah)
4 Anticipaverunt vigilias oculi mei; turbatus sum, et non sum locutus.
No me dejas dormir. Estaba tan afligido que no podía ni hablar.
5 Cogitavi dies antiquos, et annos æternos in mente habui.
Pienso en los viejos tiempos, que fueron hace tantos años.
6 Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.
Recuerdo los cantos que solía cantar por las noches. Medito entonces y me pregunto:
7 Numquid in æternum projiciet Deus? aut non apponet ut complacitior sit adhuc?
¿Se habrá cansado el Señor de mi para siempre? ¿Volverá nuevamente a agradarse de mi?
8 aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem?
¿Se habrá apagado para siempre su amor inagotable? ¿Se acabaron sus promesas?
9 aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas?
¿Se ha olvidado Dios de su bondad? ¿Habrá cerrado de un portazo las puertas a su compasión? (Selah)
10 Et dixi: Nunc cœpi; hæc mutatio dexteræ Excelsi.
Entonces dije: “Lo que más me duele es que el Señor ya no me trata como antes”.
11 Memor fui operum Domini, quia memor ero ab initio mirabilium tuorum:
Recuerdo lo que has hecho, Señor. Recuerdo las maravillas que hiciste hace mucho tiempo.
12 et meditabor in omnibus operibus tuis, et in adinventionibus tuis exercebor.
Meditaré en todo lo que has logrado. Pensaré en tus actos.
13 Deus, in sancto via tua: quis deus magnus sicut Deus noster?
Señor, tus caminos son santos. ¿Hay algún dios tan grande como tú?
14 Tu es Deus qui facis mirabilia: notam fecisti in populis virtutem tuam.
Tú eres el Dios que hace maravillas. Has revelado tu poder a las naciones.
15 Redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Jacob et Joseph.
Con tu fuerza salvaste a tu pueblo, a los descendientes de Jacob y José. (Selah)
16 Viderunt te aquæ, Deus; viderunt te aquæ, et timuerunt: et turbatæ sunt abyssi.
Cuando las aguas te vieron y temblaron. ¡Sí! ¡Temblaron hasta las profundidades!
17 Multitudo sonitus aquarum; vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt;
Las nubes derramaron lluvia, el trueno retumbó en los cielos y tus relámpagos volaban como flechas.
18 vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ; commota est, et contremuit terra.
Tu trueno retumbó desde el torbellino, y los relámpagos iluminaron el mundo. La tierra temblaba y se estremecía.
19 In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis, et vestigia tua non cognoscentur.
Tu camino conducía al mar, y pasaba por el mar profundo. Aun así tus huellas eran invisibles.
20 Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.
Guiaste a tu pueblo como un rebaño, pastoreado por Moisés y Aarón.

< Psalmorum 77 >