< Psalmorum 52 >

1 In finem. Intellectus David, cum venit Doëg Idumæus, et nuntiavit Sauli: Venit David in domum Achimelech. Quid gloriaris in malitia, qui potens es in iniquitate?
Porque te glorias na malicia, ó homem poderoso? pois a bondade de Deus permanece continuamente.
2 Tota die injustitiam cogitavit lingua tua; sicut novacula acuta fecisti dolum.
A tua lingua intenta o mal, como uma navalha amolada, traçando enganos.
3 Dilexisti malitiam super benignitatem; iniquitatem magis quam loqui æquitatem.
Tu amas mais o mal do que o bem, e a mentira mais do que o fallar a rectidão (Selah)
4 Dilexisti omnia verba præcipitationis; lingua dolosa.
Amas todas as palavras devoradoras, ó lingua fraudulenta.
5 Propterea Deus destruet te in finem; evellet te, et emigrabit te de tabernaculo tuo, et radicem tuam de terra viventium.
Tambem Deus te destruirá para sempre; arrebatar-te-ha e arrancar-te-ha da tua habitação; e desarreigar-te-ha da terra dos viventes (Selah)
6 Videbunt justi, et timebunt; et super eum ridebunt, et dicent:
E os justos o verão, e temerão: e se rirão d'elle:
7 Ecce homo qui non posuit Deum adjutorem suum; sed speravit in multitudine divitiarum suarum, et prævaluit in vanitate sua.
Eis aqui o homem que não poz em Deus a sua fortaleza; antes confiou na abundancia das suas riquezas, e se fortaleceu na sua maldade.
8 Ego autem, sicut oliva fructifera in domo Dei; speravi in misericordia Dei, in æternum et in sæculum sæculi.
Mas eu sou como a oliveira verde na casa de Deus; confio na misericordia de Deus para sempre, eternamente.
9 Confitebor tibi in sæculum, quia fecisti; et exspectabo nomen tuum, quoniam bonum est in conspectu sanctorum tuorum.
Para sempre te louvarei, porque tu o fizeste, e esperarei no teu nome, porque é bom diante de teus sanctos.

< Psalmorum 52 >