Proverbiorum 25

1 Hæ quoque parabolæ Salomonis, quas transtulerunt viri Ezechiæ regis Juda.

Ankaŭ ĉi tio estas sentencoj de Salomono, kiujn kolektis la viroj de Ĥizkija, reĝo de Judujo.

2 Gloria Dei est celare verbum, et gloria regum investigare sermonem.

Honoro de Dio estas kaŝi aferon; Sed honoro de reĝoj estas esplori aferon.

3 Cælum sursum, et terra deorsum, et cor regum inscrutabile.

La ĉielo estas alta, la tero estas profunda, Kaj la koro de reĝoj estas neesplorebla.

4 Aufer rubiginem de argento, et egredietur vas purissimum.

Forigu de arĝento la almiksaĵon, Kaj la puriganto ricevos vazon.

5 Aufer impietatem de vultu regis, et firmabitur justitia thronus ejus.

Forigu malvirtulon de la reĝo, Kaj lia trono fortikiĝos en justeco.

6 Ne gloriosus appareas coram rege, et in loco magnorum ne steteris.

Ne montru vin granda antaŭ la reĝo, Kaj sur la loko de eminentuloj ne stariĝu;

7 Melius est enim ut dicatur tibi: Ascende huc, quam ut humilieris coram principe.

Ĉar pli bone estas, se oni diros al vi: Leviĝu ĉi tien, Ol se oni malaltigos vin antaŭ eminentulo, Kiun vidis viaj okuloj.

8 Quæ viderunt oculi tui ne proferas in jurgio cito, ne postea emendare non possis, cum dehonestaveris amicum tuum.

Ne komencu tuj disputi; Ĉar kion vi faros poste, kiam via proksimulo vin hontigos?

9 Causam tuam tracta cum amico tuo, et secretum extraneo ne reveles:

Faru disputon kun via proksimulo mem, Sed sekreton de aliulo ne malkaŝu;

10 ne forte insultet tibi cum audierit, et exprobrare non cesset. Gratia et amicitia liberant: quas tibi serva, ne exprobrabilis fias.

Ĉar alie aŭdanto vin riproĉos, Kaj vian babilon vi jam ne povos repreni.

11 Mala aurea in lectis argenteis, qui loquitur verbum in tempore suo.

Vorto dirita en ĝusta tempo Estas kiel oraj pomoj sur retaĵo arĝenta.

12 Inauris aurea, et margaritum fulgens, qui arguit sapientem et aurem obedientem.

Kiel ora orelringo kaj multekosta kolringo, Tiel estas saĝa admonanto por aŭskultanta orelo.

13 Sicut frigus nivis in die messis, ita legatus fidelis ei qui misit eum: animam ipsius requiescere facit.

Kiel malvarmo de neĝo en la tempo de rikolto, Tiel estas fidela sendito por siaj sendintoj: Li revigligas la animon de sia sinjoro.

14 Nubes, et ventus, et pluviæ non sequentes, vir gloriosus et promissa non complens.

Kiel nuboj kaj vento sen pluvo, Tiel estas homo, kiu fanfaronas per dono, kiun li ne faras.

15 Patientia lenietur princeps, et lingua mollis confringet duritiam.

Per pacienco oni altiras al si potenculon, Kaj mola parolo rompas oston.

16 Mel invenisti: comede quod sufficit tibi, ne forte satiatus evomas illud.

Kiam vi trovis mielon, manĝu, kiom vi bezonas, Por ke vi ne fariĝu tro sata kaj ne elvomu ĝin.

17 Subtrahe pedem tuum de domo proximi tui, nequando satiatus oderit te.

Detenu vian piedon de la domo de via proksimulo; Ĉar alie vi tedus lin kaj li vin malamus.

18 Jaculum, et gladius, et sagitta acuta, homo qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium.

Kiel martelo kaj glavo kaj akra sago Estas tiu homo, kiu parolas pri sia proksimulo malveran ateston.

19 Dens putridus, et pes lassus, qui sperat super infideli in die angustiæ,

Kiel putra dento kaj malforta piedo Estas nefidinda espero en tago de mizero.

20 et amittit pallium in die frigoris. Acetum in nitro, qui cantat carmina cordi pessimo. Sicut tinea vestimento, et vermis ligno, ita tristitia viri nocet cordi.

Kiel demeto de vesto en tempo de malvarmo, kiel vinagro sur natro, Tiel estas kantado de kantoj al koro suferanta.

21 Si esurierit inimicus tuus, ciba illum; si sitierit, da ei aquam bibere:

Se via malamanto estas malsata, manĝigu al li panon; Kaj se li estas soifa, trinkigu al li akvon;

22 prunas enim congregabis super caput ejus, et Dominus reddet tibi.

Ĉar fajrajn karbojn vi kolektos sur lia kapo, Kaj la Eternulo vin rekompencos.

23 Ventus aquilo dissipat pluvias, et facies tristis linguam detrahentem.

Norda vento kaŭzas pluvon, Kaj ĉagrenita vizaĝo kaŝatan parolon.

24 Melius est sedere in angulo domatis quam cum muliere litigiosa et in domo communi.

Pli bone estas loĝi sur angulo de tegmento, Ol kun malpacema edzino en komuna domo.

25 Aqua frigida animæ sitienti, et nuntius bonus de terra longinqua.

Kiel malvarma akvo por suferanto de soifo, Tiel estas bona sciigo el lando malproksima.

26 Fons turbatus pede et vena corrupta, justus cadens coram impio.

Virtulo, kiu falas antaŭ malvirtulo, Estas malklara fonto kaj malbonigita puto.

27 Sicut qui mel multum comedit non est ei bonum, sic qui scrutator est majestatis opprimetur a gloria.

Ne bone estas manĝi tro multe da mielo; Kaj ne glore estas serĉi sian gloron.

28 Sicut urbs patens et absque murorum ambitu, ita vir qui non potest in loquendo cohibere spiritum suum.

Homo, kiu ne povas regi sian spiriton, Estas urbo detruita, kiu ne havas muron.