< Proverbiorum 12 >

1 Qui diligit disciplinam diligit scientiam; qui autem odit increpationes insipiens est.
EL que ama la corrección ama la sabiduría: mas el que aborrece la reprensión, es ignorante.
2 Qui bonus est hauriet gratiam a Domino; qui autem confidit in cogitationibus suis impie agit.
El bueno alcanzará favor de Jehová: mas él condenará al hombre de malos pensamientos.
3 Non roborabitur homo ex impietate, et radix justorum non commovebitur.
El hombre no se afirmará por medio de la impiedad: mas la raíz de los justos no será movida.
4 Mulier diligens corona est viro suo; et putredo in ossibus ejus, quæ confusione res dignas gerit.
La mujer virtuosa corona es de su marido: mas la mala, como carcoma en sus huesos.
5 Cogitationes justorum judicia, et consilia impiorum fraudulenta.
Los pensamientos de los justos son rectitud; [mas] los consejos de los impíos, engaño.
6 Verba impiorum insidiantur sanguini; os justorum liberabit eos.
Las palabras de los impíos son para acechar la sangre: mas la boca de los rectos los librará.
7 Verte impios, et non erunt; domus autem justorum permanebit.
[Dios] trastornará á los impíos, y no serán más: mas la casa de los justos permanecerá.
8 Doctrina sua noscetur vir; qui autem vanus et excors est patebit contemptui.
Según su sabiduría es alabado el hombre: mas el perverso de corazón será en menosprecio.
9 Melior est pauper et sufficiens sibi quam gloriosus et indigens pane.
Mejor es el que es menospreciado y tiene servidores, que el que se precia, y carece de pan.
10 Novit justus jumentorum suorum animas; viscera autem impiorum crudelia.
El justo atiende á la vida de su bestia: mas las entrañas de los impíos son crueles.
11 Qui operatur terram suam satiabitur panibus; qui autem sectatur otium stultissimus est. Qui suavis est in vini demorationibus, in suis munitionibus relinquit contumeliam.
El que labra su tierra, se hartará de pan: mas el que sigue los vagabundos es falto de entendimiento.
12 Desiderium impii munimentum est pessimorum; radix autem justorum proficiet.
Desea el impío la red de los malos: mas la raíz de los justos dará [fruto].
13 Propter peccata labiorum ruina proximat malo; effugiet autem justus de angustia.
El impío es enredado en la prevaricación de sus labios: mas el justo saldrá de la tribulación.
14 De fructu oris sui unusquisque replebitur bonis, et juxta opera manuum suarum retribuetur ei.
El hombre será harto de bien del fruto de su boca: y la paga de las manos del hombre le será dada.
15 Via stulti recta in oculis ejus; qui autem sapiens est audit consilia.
El camino del necio es derecho en su opinión: mas el que obedece al consejo es sabio.
16 Fatuus statim indicat iram suam; qui autem dissimulat injuriam callidus est.
El necio luego al punto da á conocer su ira: mas el que disimula la injuria es cuerdo.
17 Qui quod novit loquitur, index justitiæ est; qui autem mentitur, testis est fraudulentus.
El que habla verdad, declara justicia; mas el testigo mentiroso, engaño.
18 Est qui promittit, et quasi gladio pungitur conscientiæ: lingua autem sapientium sanitas est.
Hay quienes hablan como [dando] estocadas de espada: mas la lengua de los sabios es medicina.
19 Labium veritatis firmum erit in perpetuum; qui autem testis est repentinus, concinnat linguam mendacii.
El labio de verdad permanecerá para siempre: mas la lengua de mentira por un momento.
20 Dolus in corde cogitantium mala; qui autem pacis ineunt consilia, sequitur eos gaudium.
Engaño hay en el corazón de los que piensan mal: mas alegría en el de los que piensan bien.
21 Non contristabit justum quidquid ei acciderit: impii autem replebuntur malo.
Ninguna adversidad acontecerá al justo: mas los impíos serán llenos de mal.
22 Abominatio est Domino labia mendacia; qui autem fideliter agunt placent ei.
Los labios mentirosos son abominación á Jehová: mas los obradores de verdad su contentamiento.
23 Homo versatus celat scientiam, et cor insipientium provocat stultitiam.
El hombre cuerdo encubre la ciencia: mas el corazón de los necios publica la necedad.
24 Manus fortium dominabitur; quæ autem remissa est, tributis serviet.
La mano de los diligentes se enseñoreará: mas la negligencia será tributaria.
25 Mœror in corde viri humiliabit illum, et sermone bono lætificabitur.
El cuidado congojoso en el corazón del hombre, lo abate; mas la buena palabra lo alegra.
26 Qui negligit damnum propter amicum, justus est; iter autem impiorum decipiet eos.
El justo hace ventaja á su prójimo: mas el camino de los impíos les hace errar.
27 Non inveniet fraudulentus lucrum, et substantia hominis erit auri pretium.
El indolente no chamuscará su caza: mas el haber precioso del hombre [es] la diligencia.
28 In semita justitiæ vita; iter autem devium ducit ad mortem.
En el camino de la justicia está la vida; y la senda de su vereda no es muerte.

< Proverbiorum 12 >