< Lamentationes 5 >

1 Recordare, Domine, quid acciderit nobis; intuere et respice opprobrium nostrum.
ACUÉRDATE, oh Jehová, de lo que nos ha sucedido: ve y mira nuestro oprobio.
2 Hæreditas nostra versa est ad alienos, domus nostræ ad extraneos.
Nuestra heredad se ha vuelto á extraños, nuestras casas á forasteros.
3 Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ.
Huérfanos somos sin padre, nuestras madres como viudas.
4 Aquam nostram pecunia bibimus; ligna nostra pretio comparavimus.
Nuestra agua bebemos por dinero; nuestra leña por precio compramos.
5 Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.
Persecución padecemos sobre nuestra cerviz: nos cansamos, y no hay para nosotros reposo.
6 Ægypto dedimus manum et Assyriis, ut saturaremur pane.
Al Egipcio y al Asirio dimos la mano, para saciarnos de pan.
7 Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.
Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.
8 Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.
Siervos se enseñorearon de nosotros; no hubo quien de su mano nos librase.
9 In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.
Con peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante del cuchillo del desierto.
10 Pellis nostra quasi clibanus exusta est, a facie tempestatum famis.
Nuestra piel se ennegreció como un horno á causa del ardor del hambre.
11 Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Juda.
Violaron á las mujeres en Sión, á las vírgenes en las ciudades de Judá.
12 Principes manu suspensi sunt; facies senum non erubuerunt.
A los príncipes colgaron por su mano; no respetaron el rostro de los viejos.
13 Adolescentibus impudice abusi sunt, et pueri in ligno corruerunt.
Llevaron los mozos á moler, y los muchachos desfallecieron en la leña.
14 Senes defecerunt de portis, juvenes de choro psallentium.
Los ancianos cesaron de la puerta, los mancebos de sus canciones.
15 Defecit gaudium cordis nostri; versus est in luctum chorus noster.
Cesó el gozo de nuestro corazón; nuestro corro se tornó en luto.
16 Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus!
Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡ay ahora de nosotros! porque pecamos.
17 Propterea mœstum factum est cor nostrum; ideo contenebrati sunt oculi nostri,
Por esto fué entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestros ojos:
18 propter montem Sion quia disperiit; vulpes ambulaverunt in eo.
Por el monte de Sión que está asolado; zorras andan en él.
19 Tu autem, Domine, in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem.
Mas tú, Jehová, permanecerás para siempre: tu trono de generación en generación.
20 Quare in perpetuum oblivisceris nostri, derelinques nos in longitudine dierum?
¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros, y nos dejarás por largos días?
21 Converte nos, Domine, ad te, et convertemur; innova dies nostros, sicut a principio.
Vuélvenos, oh Jehová, á ti, y nos volveremos: renueva nuestros días como al principio.
22 Sed projiciens repulisti nos: iratus es contra nos vehementer.
Porque repeliendo nos has desechado; te has airado contra nosotros en gran manera.

< Lamentationes 5 >