< Job 39 >

1 Numquid nosti tempus partus ibicum in petris, vel parturientes cervas observasti?
¿Sabes tú el tiempo en que paren las cabras monteses? ¿ó miraste tú las ciervas cuando están pariendo?
2 Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum?
¿Contaste tú los meses de su preñez, y sabes el tiempo cuando han de parir?
3 Incurvantur ad fœtum, et pariunt, et rugitus emittunt.
Encórvanse, hacen salir sus hijos, pasan sus dolores.
4 Separantur filii earum, et pergunt ad pastum: egrediuntur, et non revertuntur ad eas.
Sus hijos están sanos, crecen con el pasto: salen y no vuelven á ellas.
5 Quis dimisit onagrum liberum, et vincula ejus quis solvit?
¿Quién echó libre al asno montés, y quién soltó sus ataduras?
6 cui dedi in solitudine domum, et tabernacula ejus in terra salsuginis.
Al cual yo puse casa en la soledad, y sus moradas en lugares estériles.
7 Contemnit multitudinem civitatis: clamorem exactoris non audit.
Búrlase de la multitud de la ciudad: no oye las voces del arriero.
8 Circumspicit montes pascuæ suæ, et virentia quæque perquirit.
Lo oculto de los montes es su pasto, y anda buscando todo lo que está verde.
9 Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad præsepe tuum?
¿Querrá el unicornio servirte á ti, ni quedar á tu pesebre?
10 Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo, aut confringet glebas vallium post te?
¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿labrará los valles en pos de ti?
11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus, et derelinques ei labores tuos?
¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, y le fiarás tu labor?
12 Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget?
¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, y que [la] allegará en tu era?
13 Penna struthionis similis est pennis herodii et accipitris.
¿[Diste tú] hermosas alas al pavo real, ó alas y plumas al avestruz?
14 Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea?
El cual desampara en la tierra sus huevos, y sobre el polvo los calienta,
15 Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat.
Y olvídase de que los pisará el pie, y que los quebrará bestia del campo.
16 Duratur ad filios suos, quasi non sint sui: frustra laboravit, nullo timore cogente.
Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, no temiendo que su trabajo haya sido en vano:
17 Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam.
Porque le privó Dios de sabiduría, y no le dió inteligencia.
18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit: deridet equum et ascensorem ejus.
Luego que se levanta en alto, búrlase del caballo y de su jinete.
19 Numquid præbebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo ejus hinnitum?
¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿vestiste tú su cerviz de relincho?
20 Numquid suscitabis eum quasi locustas? gloria narium ejus terror.
¿Le intimidarás tú como á alguna langosta? El resoplido de su nariz es formidable:
21 Terram ungula fodit; exultat audacter: in occursum pergit armatis.
Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, sale al encuentro de las armas:
22 Contemnit pavorem, nec cedit gladio.
Hace burla del espanto, y no teme, ni vuelve el rostro delante de la espada.
23 Super ipsum sonabit pharetra; vibrabit hasta et clypeus:
Contra él suena la aljaba, el hierro de la lanza y de la pica:
24 fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubæ sonare clangorem.
Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, sin importarle el sonido de la bocina;
25 Ubi audierit buccinam, dicit: Vah! procul odoratur bellum: exhortationem ducum, et ululatum exercitus.
[Antes como] que dice entre los clarines: ¡Ea!, y desde lejos huele la batalla, el grito de los capitanes, y la vocería.
26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad austrum?
¿Vuela el gavilán por tu industria, y extiende hacia el mediodía sus alas?
27 Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum?
¿Se remonta el águila por tu mandamiento, y pone en alto su nido?
28 In petris manet, et in præruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus.
Ella habita y está en la piedra, en la cumbre del peñasco y de la roca.
29 Inde contemplatur escam, et de longe oculi ejus prospiciunt.
Desde allí acecha la comida: sus ojos observan de muy lejos.
30 Pulli ejus lambent sanguinem: et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.
Sus pollos chupan la sangre: y donde hubiere cadáveres, allí está.

< Job 39 >