Job 23

1 Respondens autem Job, ait:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.

Również dziś moja skarga jest gorzka, [choć] moje nieszczęście jest cięższe niż moje jęki.

3 Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus?

O gdybym wiedział, gdzie mógłbym go znaleźć, udałbym się aż do jego tronu.

4 Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus:

Przedstawiłbym mu [swoją] sprawę, a moje usta napełniłbym dowodami;

5 ut sciam verba quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.

Poznałbym słowa jego odpowiedzi i zrozumiałbym, co chce mi powiedzieć.

6 Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.

Czy w swojej wielkiej mocy będzie się spierał ze mną? Nie, raczej sam doda mi [siły].

7 Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam judicium meum.

Tam człowiek prawy rozprawiałby z nim, a ja na zawsze byłbym wolny od mojego sędziego.

8 Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intelligam eum.

[Ale] oto idę prosto, a jego nie ma; cofam się, a nie dostrzegam go.

9 Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.

[Idę] w lewo, gdzie on działa, a nie oglądam go; idę na prawo, a nie widzę go.

10 Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.

Gdyż on zna drogę, którą kroczę; kiedy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto.

11 Vestigia ejus secutus est pes meus: viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.

Moja noga trzymała się jego śladu, przestrzegałem jego drogi i nie zbaczałem [z niej].

12 A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus.

Od przykazania jego ust nie odchodziłem; ceniłem słowa jego ust bardziej niż mój własny [pokarm].

13 Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus: et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit.

Lecz on jest [niezmienny], któż go odwróci? Czego bowiem jego dusza zapragnie, to uczyni;

14 Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.

Bo on wykona, co postanowił o mnie; u niego jest wiele takich [przykładów].

15 Et idcirco a facie ejus turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.

Dlatego drżę przed jego obliczem; gdy to rozważam, lękam się go.

16 Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.

Bóg osłabił moje serce, Wszechmocny mnie zatrwożył.

17 Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.

O mało bowiem nie zginąłem od ciemności, [nie] zakrył mroku przed moim obliczem.