< Job 11 >

1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
Então respondeu Sofar, o naamathita, e disse
2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus justificabitur?
Porventura não se dará resposta á multidão de palavras? E o homen fallador será justificado?
3 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
A's tuas mentiras se hão de calar os homens? E zombarás tu sem que ninguem te envergonhe?
4 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
Pois tu disseste: A minha doutrina é pura, e limpo sou aos teus olhos.
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
Mas, na verdade, oxalá que Deus fallasse e abrisse os seus labios contra ti!
6 ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex ejus: et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo quam meretur iniquitas tua!
E te fizesse saber os segredos da sabedoria, que ella é multiplice em efficacia; pelo que sabe que Deus exige de ti menos do que merece a tua iniquidade.
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
Porventura alcançarás os caminhos de Deus? ou chegarás á perfeição do Todo-poderoso?
8 Excelsior cælo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585)
Como as alturas dos céus é a sua sabedoria; que poderás tu fazer? mais profunda do que o inferno, que poderás tu saber? (Sheol h7585)
9 Longior terra mensura ejus, et latior mari.
Mais comprida é a sua medida do que a terra: e mais larga do que o mar.
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
Se elle destruir, e encerrar, ou se recolher, quem o fará tornar para traz?
11 Ipse enim novit hominum vanitatem; et videns iniquitatem, nonne considerat?
Porque elle conhece aos homens vãos, e vê o vicio; e não o terá em consideração?
12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
Mas o homem vão é falto de entendimento; sim, o homem nasce como a cria do jumento montez.
13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
Se tu preparaste o teu coração, e estendeste as tuas mãos para elle!
14 Si iniquitatem quæ est in manu tua abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo injustitia,
Se ha iniquidade na tua mão, lança-a para longe de ti e não deixes habitar a injustiça nas tuas tendas.
15 tunc levare poteris faciem tuam absque macula; et eris stabilis, et non timebis.
Porque então o teu rosto levantarás sem macula: e estarás firme, e não temerás.
16 Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
Porque te esquecerás dos trabalhos, e te lembrarás d'elles como das aguas que já passaram
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam; et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
E a tua vida mais clara se levantará do que o meio dia; ainda que seja trevas, será como a manhã.
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe: et defossus securus dormies.
E terás confiança; porque haverá esperança; e buscarás e repousarás seguro.
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat; et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
E deitar-te-has, e ninguem te espantará; muitos supplicarão o teu rosto.
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis: et spes illorum abominatio animæ.
Porém os olhos dos impios desfallecerão, e perecerá o seu refugio: e a sua esperança será o expirar da alma

< Job 11 >