Psalmorum 69

1 In finem, pro iis, qui commutabuntur, David. Salvum me fac Deus: quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.

Przewodnikowi chóru, na Sosannim. Psalm Dawida. Wybaw mnie, Boże, bo wody sięgają aż do [mojej] duszy.

2 Infixus sum in limo profundi: et non est substantia. Veni in altitudinem maris: et tempestas demersit me.

Grzęznę w głębokim błocie, gdzie nie ma dna; dostałem się w głębokie wody i nurt mnie porywa.

3 Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ: defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.

Zmęczyłem się wołaniem, wyschło mi gardło; słabną moje oczy, gdy czekam na mojego Boga.

4 Multiplicati sunt super capillos capitis mei, qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei iniuste: quæ non rapui, tunc exolvebam.

Więcej niż włosów na mojej głowie jest tych, którzy mnie nienawidzą bez powodu; ci, którzy niesłusznie [są] moimi wrogami i chcą mnie zniszczyć, wzmocnili się; musiałem zapłacić za to, czego nie zabrałem.

5 Deus tu scis insipientiam meam: et delicta mea a te non sunt abscondita.

Boże, ty znasz moją głupotę, a moje grzechy nie są ukryte przed tobą.

6 Non erubescant in me qui expectant te Domine, Domine virtutum. Non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israel.

Niech nie zaznają wstydu z mego powodu ci, którzy ciebie oczekują, Panie BOŻE zastępów, niech nie rumienią się z mego powodu ci, którzy ciebie szukają, Boże Izraela.

7 Quoniam propter te sustinui opprobrium: operuit confusio faciem meam.

Bo dla ciebie znoszę urąganie, hańba okrywa moją twarz.

8 Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ.

Stałem się obcy dla moich braci i cudzoziemcem dla synów mojej matki;

9 Quoniam zelus domus tuæ comedit me: et opprobria exprobrantium tibi, ceciderunt super me.

Bo gorliwość o twój dom zżarła mnie i spadły na mnie urągania urągających tobie.

10 Et operui in ieiunio animam meam: et factum est in opprobrium mihi.

Płakałem i umartwiałem postem swą duszę, a stało się [to] moją hańbą.

11 Et posui vestimentum meum cilicium: et factus sum illis in parabolam.

Założyłem wór [pokutny] jako szatę i stałem się dla nich pośmiewiskiem.

12 Adversum me loquebantur qui sedebant in porta: et in me psallebant qui bibebant vinum.

Mówili o mnie ci, którzy siedzą w bramie, i byłem [tematem] pieśni pijaków.

13 Ego vero orationem meam ad te Domine: tempus beneplaciti Deus. In multitudine misericordiæ tuæ exaudi me, in veritate salutis tuæ:

Ale ja [kieruję] swoją modlitwę do ciebie, PANIE, w czasie pomyślnym; Boże, wysłuchaj mnie według twego wielkiego miłosierdzia, dla prawdy twego zbawienia.

14 Eripe me de luto, ut non infigar: libera me ab iis, qui oderunt me, et de profundis aquarum.

Uwolnij mnie z błota, abym nie ugrzązł; ocal mnie od tych, którzy mnie nienawidzą, i z głębokich wód.

15 Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum: neque urgeat super me puteus os suum.

Niech nie zaleją mnie wezbrane wody ani nie pożre głębia i niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy.

16 Exaudi me Domine, quoniam benigna est misericordia tua: secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.

Wysłuchaj mnie, PANIE, bo dobre jest twoje miłosierdzie, według twojej wielkiej litości spójrz na mnie.

17 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo: quoniam tribulor, velociter exaudi me.

Nie zakrywaj twego oblicza przed swoim sługą, bo jestem w utrapieniu; wysłuchaj mnie czym prędzej.

18 Intende animæ meæ, et libera eam: propter inimicos meos eripe me.

Zbliż się do mojej duszy i wybaw ją, odkup mnie ze względu na mych wrogów.

19 Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam.

Ty znasz moją hańbę, mój wstyd i niesławę, przed tobą [są] wszyscy moi wrogowie.

20 In conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me, improperium expectavit cor meum et miseriam. Et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit: et qui consolaretur, et non inveni.

Hańba złamała moje serce, ogarnęło mnie przygnębienie; oczekiwałem współczującego, ale go nie było; [szukałem] pocieszającego, ale nie znalazłem.

21 Et dederunt in escam meam fel: et in siti mea potaverunt me aceto.

Zamiast pokarmu podali mi żółć, a gdy pragnąłem, napoili mnie octem.

22 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.

Niech ich stół stanie się dla nich sidłem, a ich pomyślność – pułapką.

23 Obscurentur oculi eorum ne videant: et dorsum eorum semper incurva.

Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a ich biodra niech się zawsze chwieją.

24 Effunde super eos iram tuam: et furor iræ tuæ comprehendat eos.

Wylej na nich swoje oburzenie, a żar twego gniewu niech ich dosięgnie.

25 Fiat habitatio eorum deserta: et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.

Niech ich dom opustoszeje, w ich namiotach niech nikt nie mieszka.

26 Quoniam quem tu percussisti, persecuti sunt: et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.

Bo prześladują [tego], którego ty uderzyłeś, i rozpowiadają o boleściach tych, których zraniłeś.

27 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum: et non intrent in iustitiam tuam.

Dodaj nieprawość do ich nieprawości i niech nie dostąpią twojej sprawiedliwości.

28 Deleantur de Libro viventium: et cum iustis non scribantur.

Niech będą wymazani z księgi żyjących i niech nie będą zapisani ze sprawiedliwymi.

29 Ego sum pauper et dolens: salus tua Deus suscepit me.

Ja zaś jestem strapiony i zbolały; [niech] twoje zbawienie, Boże, podniesie mnie.

30 Laudabo nomen Dei cum cantico: et magnificabo eum in laude:

Będę chwalił imię Boga pieśnią, będę go wywyższał dziękczynieniem.

31 Et placebit Deo super vitulum novellum: cornua producentem et ungulas.

I będzie to milsze PANU niż wół albo cielec rogaty z kopytami.

32 Videant pauperes et lætentur: quærite Deum, et vivet anima vestra:

Pokorni [to] ujrzą i rozradują się, ożyje serce szukających Boga.

33 Quoniam exaudivit pauperes Dominus: et vinctos suos non despexit.

PAN bowiem wysłuchuje ubogich i swymi więźniami nie gardzi.

34 Laudent illum cæli et terra, mare, et omnia reptilia in eis.

Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich porusza.

35 Quoniam Deus salvam faciet Sion: et ædificabuntur civitates Iuda. Et inhabitabunt ibi, et hereditate acquirent eam.

Bóg bowiem wybawi Syjon i odbuduje miasta Judy; będą tam mieszkać i posiądą tę [ziemię].

36 Et semen servorum eius possidebit eam, et qui diligunt nomen eius, habitabunt in ea.

Także i potomstwo jego sług ją odziedziczy i zamieszkają w niej ci, którzy miłują jego imię.