< Hiezechielis Prophetæ 35 >

1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens:
И было ко мне слово Господне:
2 Fili hominis pone faciem tuam adversum montem Seir, et prophetabis de eo, et dices illi:
сын человеческий! обрати лице твое к горе Сеир и изреки на нее пророчество
3 Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te mons Seir, et extendam manum meam super te, et dabo te desolatum atque desertum.
и скажи ей: так говорит Господь Бог: вот, Я - на тебя, гора Сеир! и простру на тебя руку Мою и сделаю тебя пустою и необитаемою.
4 Urbes tuas demoliar, et tu desertus eris: et scies quia ego Dominus.
Города твои превращу в развалины, и ты сама опустеешь и узнаешь, что Я Господь.
5 Eo quod fueris inimicus sempiternus, et concluseris filios Israel in manus gladii in tempore afflictionis eorum, in tempore iniquitatis extremæ:
Так как у тебя вечная вражда, и ты предавала сынов Израилевых в руки мечу во время несчастья их, во время окончательной гибели:
6 Propterea vivo ego, dicit Dominus Deus: quoniam sanguini tradam te, et sanguis te persequetur: et cum sanguinem oderis, sanguis persequetur te.
за это - живу Я! говорит Господь Бог - сделаю тебя кровью, и кровь будет преследовать тебя; так как ты не ненавидела крови, то кровь и будет преследовать тебя.
7 Et dabo montem Seir desolatum atque desertum: et auferam de eo euntem, et redeuntem.
И сделаю гору Сеир пустою и безлюдною степью и истреблю на ней приходящего и возвращающегося.
8 Et implebo montes eius occisorum suorum: in collibus tuis, et in vallibus tuis, atque in torrentibus interfecti gladio cadent.
И наполню высоты ее убитыми ее; на холмах твоих и в долинах твоих, и во всех рытвинах твоих будут падать сраженные мечом.
9 In solitudines sempiternas tradam te, et civitates tuæ non habitabuntur: et scietis quia ego Dominus Deus.
Сделаю тебя пустынею вечною, и в городах твоих не будут жить, и узнаете, что Я Господь.
10 Eo quod dixeris: Duæ gentes, et duæ terræ meæ erunt, et hereditate possidebo eas: cum Dominus esset ibi:
Так как ты говорила: “эти два народа и эти две земли будут мои, и мы завладеем ими, хотя и Господь был там”
11 Propterea vivo ego, dicit Dominus Deus, quia faciam iuxta iram tuam, et secundum zelum tuum, quem fecisti odio habens eos: et notus efficiar per eos cum te iudicavero.
за то, - живу Я! говорит Господь Бог, - поступлю с тобою по мере ненависти твоей и зависти твоей, какую ты выказала из ненависти твоей к ним, и явлю Себя им, когда буду судить тебя.
12 Et scies quia ego Dominus audivi universa opprobria tua, quæ locutus es de montibus Israel, dicens: Deserti, nobis ad devorandum dati sunt.
И узнаешь, что Я, Господь, слышал все глумления твои, какие ты произносила на горы Израилевы, говоря: “опустели! нам отданы на съедение!”
13 Et insurrexistis super me ore vestro, et derogastis adversum me verba vestra: ego audivi.
Вы величались предо Мною языком вашим и умножали речи ваши против Меня; Я слышал это.
14 Hæc dicit Dominus Deus: Lætante universa terra, in solitudinem te redigam.
Так говорит Господь Бог: когда вся земля будет радоваться, Я сделаю тебя пустынею.
15 Sicuti gavisus es super hereditatem domus Israel, eo quod fuerit dissipata, sic faciam tibi: dissipatus eris mons Seir, et Idumæa omnis: et scient quia ego Dominus.
Как ты радовалась тому, что удел дома Израилева опустел, так сделаю Я и с тобою: опустошена будешь, гора Сеир, и вся Идумея вместе, и узнают, что Я Господь.

< Hiezechielis Prophetæ 35 >