Psalmorum 44
1 In finem, Filiis Core ad intellectum.
Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.
2 Deus auribus nostris audivimus: patres nostri annunciaverunt nobis. Opus, quod operatus es in diebus eorum: et in diebus antiquis.
Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.
3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos: afflixisti populos, et expulisti eos:
Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.
4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: Sed dextera tua, et brachium tuum, et illuminatio vultus tui: quoniam complacuisti in eis.
Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.
5 Tu es ipse rex meus et Deus meus: qui mandas salutes Iacob.
Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.
6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;
7 Non enim in arcu meo sperabo: et gladius meus non salvabit me.
Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.
8 Salvasti enim nos de affligentibus nos: et odientes nos confudisti.
Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)
9 In Deo laudabimur tota die: et in nomine tuo confitebimur in sæculum.
[Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.
10 Nunc autem repulisti et confudisti nos: et non egredieris Deus in virtutibus nostris.
Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.
11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros: et qui oderunt nos, diripiebant sibi.
Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.
12 Dedisti nos tamquam oves escarum: et in Gentibus dispersisti nos.
Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.
13 Vendidisti populum tuum sine pretio: et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.
14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.
Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.
15 Posuisti nos in similitudinem Gentibus: commotionem capitis in populis.
Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;
16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me,
Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.
17 a voce exprobrantis, et obloquentis: a facie inimici, et persequentis.
To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.
18 Hæc omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te: et inique non egimus in testamento tuo.
Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;
19 Et non recessit retro cor nostrum: et declinasti semitas nostras a via tua:
Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.
20 Quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;
21 Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum:
Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.
22 Nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die: æstimati sumus sicut oves occisionis.
Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.
23 Exurge, quare obdormis Domine? exurge, et ne repellas in finem.
Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
24 Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?
Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?
25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra: conglutinatus est in terra venter noster.
Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.
26 Exurge Domine, adiuva nos: et redime nos propter nomen tuum.
Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.
