Psalmorum 147

1 Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.

Alleluja. [Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus; Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio.

2 Ædificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.

Ædificans Jerusalem Dominus, dispersiones Israëlis congregabit:

3 Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.

qui sanat contritos corde, et alligat contritiones eorum;

4 Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.

qui numerat multitudinem stellarum, et omnibus eis nomina vocat.

5 Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiæ eius non est numerus.

Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus, et sapientiæ ejus non est numerus.

6 Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.

Suscipiens mansuetos Dominus; humilians autem peccatores usque ad terram.

7 Præcinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.

Præcinite Domino in confessione; psallite Deo nostro in cithara.

8 Qui operit cælum nubibus: et parat terræ pluviam. Qui producit in montibus fœnum: et herbam servituti hominum.

Qui operit cælum nubibus, et parat terræ pluviam; qui producit in montibus fœnum, et herbam servituti hominum;

9 Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.

qui dat jumentis escam ipsorum, et pullis corvorum invocantibus eum.

10 Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.

Non in fortitudine equi voluntatem habebit, nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.

11 Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.

Beneplacitum est Domino super timentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus.]

12 Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.

Alleluja. [Lauda, Jerusalem, Dominum; lauda Deum tuum, Sion.

13 Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.

Quoniam confortavit seras portarum tuarum; benedixit filiis tuis in te.

14 Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.

Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te.

15 Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo eius.

Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo ejus.

16 Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit.

Qui dat nivem sicut lanam; nebulam sicut cinerem spargit.

17 Mittit crystallum suum sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?

Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris ejus quis sustinebit?

18 Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit Spiritus eius, et fluent aquæ.

Emittet verbum suum, et liquefaciet ea; flabit spiritus ejus, et fluent aquæ.

19 Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.

Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israël.

20 Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.

Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.]