< Proverbiorum 28 >

1 Fugit impius, nemine persequente: iustus autem quasi leo confidens, absque terrore erit.
L’empio fugge senza che alcuno lo perseguiti, ma il giusto se ne sta sicuro come un leone.
2 Propter peccata terræ multi principes eius: et propter hominis sapientiam, et horum scientiam quæ dicuntur, vita ducis longior erit.
Per i suoi misfatti i capi d’un paese son numerosi, ma, con un uomo intelligente e pratico delle cose, l’ordine dura.
3 Vir pauper calumnians pauperes, similis est imbri vehementi, in quo paratur fames.
Un povero che opprime i miseri è come una pioggia che devasta e non dà pane.
4 Qui derelinquunt legem, laudant impium: qui custodiunt, succenduntur contra eum.
Quelli che abbandonano la legge, lodano gli empi; ma quelli che l’osservano, fan loro la guerra.
5 Viri mali non cogitant iudicium: qui autem inquirunt Dominum, animadvertunt omnia.
Gli uomini dati al male non comprendono ciò ch’è giusto, ma quelli che cercano l’Eterno comprendono ogni cosa.
6 Melior est pauper ambulans in simplicitate sua, quam dives in pravis itineribus.
Meglio il povero che cammina nella sua integrità, del perverso che cammina nella doppiezza, ed è ricco.
7 Qui custodit legem, filius sapiens est: qui autem comessatores pascit, confundit patrem suum.
Chi osserva la legge è un figliuolo intelligente, ma il compagno dei ghiottoni fa vergogna a suo padre.
8 Qui coacervat divitias usuris et fœnore, liberali in pauperes congregat eas.
Chi accresce i suoi beni con gl’interessi e l’usura, li aduna per colui che ha pietà dei poveri.
9 Qui declinat aures suas ne audiat legem, oratio eius erit execrabilis.
Se uno volge altrove gli orecchi per non udire la legge, la sua stessa preghiera è un abominio.
10 Qui decipit iustos in via mala, in interitu suo corruet: et simplices possidebunt bona eius.
Chi induce i giusti a battere una mala via cadrà egli stesso nella fossa che ha scavata; ma gli uomini integri erediteranno il bene.
11 Sapiens sibi videtur vir dives: pauper autem prudens scrutabitur eum.
Il ricco si reputa savio, ma il povero ch’è intelligente, lo scruta.
12 In exultatione iustorum multa gloria est: regnantibus impiis ruinæ hominum.
Quando i giusti trionfano, la gloria è grande; ma, quando gli empi s’innalzano, la gente si nasconde.
13 Qui abscondit scelera sua, non dirigetur: qui autem confessus fuerit, et reliquerit ea, misericordiam consequetur.
Chi copre le sue trasgressioni non prospererà, ma chi le confessa e le abbandona otterrà misericordia.
14 Beatus homo, qui semper est pavidus: qui vero mentis est duræ, corruet in malum.
Beato l’uomo ch’è sempre timoroso! ma chi indura il suo cuore cadrà nella sfortuna.
15 Leo rugiens, et ursus esuriens, princeps impius super populum pauperem.
Un empio che domina un popolo povero, è un leone ruggente, un orso affamato.
16 Dux indigens prudentia, multos opprimet per calumniam: qui autem odit avaritiam, longi fient dies eius.
Il principe senza prudenza fa molte estorsioni, ma chi odia il lucro disonesto prolunga i suoi giorni.
17 Hominem, qui calumniatur animæ sanguinem, si usque ad lacum fugerit, nemo sustinet.
L’uomo su cui pesa un omicidio, fuggirà fino alla fossa; nessuno lo fermi!
18 Qui ambulat simpliciter, salvus erit: qui perversis graditur viis, concidet semel.
Chi cammina integramente sarà salvato, ma il perverso che batte doppie vie, cadrà a un tratto.
19 Qui operatur terram suam, satiabitur panibus: qui autem sectatur otium, replebitur egestate.
Chi lavora la sua terra avrà abbondanza di pane; ma chi va dietro ai fannulloni avrà abbondanza di miseria.
20 Vir fidelis multum laudabitur: qui autem festinat ditari, non erit innocens.
L’uomo fedele sarà colmato di benedizioni, ma chi ha fretta d’arricchire non rimarrà impunito.
21 Qui cognoscit in iudicio faciem, non bene facit: iste et pro buccella panis deserit veritatem.
Aver de’ riguardi personali non è bene; per un pezzo di pane l’uomo talvolta diventa trasgressore.
22 Vir, qui festinat ditari, et aliis invidet, ignorat quod egestas superveniet ei.
L’uomo invidioso ha fretta d’arricchire, e non sa che gli piomberà addosso la miseria.
23 Qui corripit hominem, gratiam postea inveniet apud eum magis quam ille, qui per linguæ blandimenta decipit.
Chi riprende qualcuno gli sarà alla fine più accetto di chi lo lusinga con le sue parole.
24 Qui subtrahit aliquid a patre suo, et a matre: et dicit hoc non esse peccatum, particeps homicidæ est.
Chi ruba a suo padre e a sua madre e dice: “Non è un delitto!”, è compagno del dissipatore.
25 Qui se iactat, et dilatat, iurgia concitat: qui vero sperat in Domino, sanabitur.
Chi ha l’animo avido fa nascere contese, ma chi confida nell’Eterno sarà saziato.
26 Qui confidit in corde suo, stultus est: qui autem graditur sapienter, ipse salvabitur.
Chi confida nel proprio cuore è uno stolto, ma chi cammina saviamente scamperà.
27 Qui dat pauperi, non indigebit: qui despicit deprecantem, sustinebit penuriam.
Chi dona al povero non sarà mai nel bisogno, ma colui che chiude gli occhi, sarà coperto di maledizioni.
28 Cum surrexerint impii, abscondentur homines: cum illi perierint, multiplicabuntur iusti.
Quando gli empi s’innalzano, la gente si nasconde; ma quando periscono, si moltiplicano i giusti.

< Proverbiorum 28 >