< Proverbiorum 21 >

1 Sicut divisiones aquarum, ita cor regis in manu Domini: quocumque voluerit, inclinabit illud.
Il cuore del re, nella mano dell’Eterno, è come un corso d’acqua; egli lo volge dovunque gli piace.
2 Omnis via viri recta sibi videtur: appendit autem corda Dominus.
Tutte le vie dell’uomo gli paion diritte, ma l’Eterno pesa i cuori.
3 Facere misericordiam et iudicium, magis placet Domino quam victimæ.
Praticare la giustizia e l’equità è cosa che l’Eterno preferisce ai sacrifizi.
4 Exaltatio oculorum est dilatatio cordis: lucerna impiorum peccatum.
Gli occhi alteri e il cuor gonfio, lucerna degli empi, sono peccato.
5 Cogitationes robusti semper in abundantia: omnis autem piger semper in egestate est.
I disegni dell’uomo diligente menano sicuramente all’abbondanza, ma chi troppo s’affretta non fa che cader nella miseria.
6 Qui congregat thesauros lingua mendacii, vanus et excors est, et impingetur ad laqueos mortis.
I tesori acquistati con lingua bugiarda sono un soffio fugace di gente che cerca la morte.
7 Rapinæ impiorum detrahent eos, quia noluerunt facere iudicium.
La violenza degli empi li porta via, perché rifiutano di praticare l’equità.
8 Perversa via viri, aliena est: qui autem mundus est, rectum opus eius.
La via del colpevole è tortuosa, ma l’innocente opera con rettitudine.
9 Melius est sedere in angulo domatis, quam cum muliere litigiosa, et in domo communi.
Meglio abitare sul canto d’un tetto, che una gran casa con una moglie rissosa.
10 Anima impii desiderat malum, non miserebitur proximo suo.
L’anima dell’empio desidera il male; il suo amico stesso non trova pietà agli occhi di lui.
11 Mulctato pestilente sapientior erit parvulus: et si sectetur sapientem, sumet scientiam.
Quando il beffardo è punito, il semplice diventa savio; e quando s’istruisce il savio, egli acquista scienza.
12 Excogitat iustus de domo impii, ut detrahat impios a malo.
Il Giusto tien d’occhio la casa dell’empio, e precipita gli empi nelle sciagure.
13 Qui obturat aurem suam ad clamorem pauperis, et ipse clamabit, et non exaudietur.
Chi chiude l’orecchio al grido del povero, griderà anch’egli, e non gli sarà risposto.
14 Munus absconditum extinguit iras: et donum in sinu indignationem maximam.
Un dono fatto in segreto placa la collera, e un regalo dato di sottomano, l’ira violenta.
15 Gaudium iusto est facere iudicium: et pavor operantibus iniquitatem.
Far ciò ch’è retto è una gioia per il giusto, ma è una rovina per gli artefici d’iniquità.
16 Vir, qui erraverit a via doctrinæ, in cœtu gigantum commorabitur.
L’uomo che erra lungi dalle vie del buon senso, riposerà nell’assemblea dei trapassati.
17 Qui diligit epulas, in egestate erit: qui amat vinum, et pinguia, non ditabitur.
Chi ama godere sarà bisognoso, chi ama il vino e l’olio non arricchirà.
18 Pro iusto datur impius: et pro rectis iniquus.
L’empio serve di riscatto al giusto; e il perfido, agli uomini retti.
19 Melius est habitare in terra deserta, quam cum muliere rixosa et iracunda.
Meglio abitare in un deserto, che con una donna rissosa e stizzosa.
20 Thesaurus desiderabilis, et oleum in habitaculo iusti: et imprudens homo dissipabit illud.
In casa del savio c’è dei tesori preziosi e dell’olio, ma l’uomo stolto dà fondo a tutto.
21 Qui sequitur iustitiam et misericordiam, inveniet vitam, iustitiam, et gloriam.
Chi ricerca la giustizia e la bontà troverà vita, giustizia e gloria.
22 Civitatem fortium ascendit sapiens, et destruxit robur fiduciæ eius.
Il savio dà la scalata alla città dei forti, e abbatte il baluardo in cui essa confidava.
23 Qui custodit os suum, et linguam suam, custodit ab angustiis animam suam.
Chi custodisce la sua bocca e la sua lingua preserva l’anima sua dalle distrette.
24 Superbus et arrogans vocatur indoctus, qui in ira operatur superbiam.
Il nome del superbo insolente è: beffardo; egli fa ogni cosa con furore di superbia.
25 Desideria occidunt pigrum: noluerunt enim quidquam manus eius operari:
I desideri del pigro l’uccidono perché le sue mani rifiutano di lavorare.
26 tota die concupiscit et desiderat: qui autem iustus est, tribuet, et non cessabit.
C’è chi da mane a sera brama avidamente, ma il giusto dona senza mai rifiutare.
27 Hostiæ impiorum abominabiles, quia offeruntur ex scelere.
Il sacrifizio dell’empio è cosa abominevole; quanto più se l’offre con intento malvagio!
28 Testis mendax peribit: vir obediens loquetur victoriam.
Il testimonio bugiardo perirà, ma l’uomo che ascolta potrà sempre parlare.
29 Vir impius procaciter obfirmat vultum suum: qui autem rectus est, corrigit viam suam.
L’empio fa la faccia tosta, ma l’uomo retto rende ferma la sua condotta.
30 Non est sapientia, non est prudentia, non est consilium contra Dominum.
Non c’è sapienza, non intelligenza, non consiglio che valga contro l’Eterno.
31 Equus paratur ad diem belli: Dominus autem salutem tribuit.
Il cavallo è pronto per il dì della battaglia, ma la vittoria appartiene all’Eterno.

< Proverbiorum 21 >