Job 39

1 Numquid nosti tempus partus ibicum in petris, vel parturientes cervas observasti?

Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen den arbeid der hinden?

2 Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum?

Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd van haar baren?

3 Incurvantur ad fœtum, et pariunt, et rugitus emittunt.

Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar smarten uitwerpen?

4 Separantur filii earum, et pergunt ad pastum: egrediuntur, et non revertuntur ad eas.

Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit, en keren niet weder tot dezelve.

5 Quis dimisit onagrum liberum, et vincula eius quis solvit?

Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?

6 Cui dedi in solitudine domum, et tabernacula eius in terra salsuginis.

Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.

7 Contemnit multitudinem civitatis, clamorem exactoris non audit.

Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.

8 Circumspicit montes pascuæ suæ, et virentia quæque perquirit.

Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei groensel na.

9 Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad præsepe tuum?

Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?

10 Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo? aut confringet glebas vallium post te?

Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?

11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine eius, et derelinques ei labores tuos?

Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij uw arbeid op hem laten?

12 Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget?

Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en vergaderen tot uw dorsvloer?

13 Penna struthionis similis est pennis herodii, et accipitris.

Zijn an u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?

14 Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea?

Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.

15 Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat.

En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?

16 Duratur ad filios suos quasi non sint sui, frustra laboravit nullo timore cogente.

Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.

17 Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam.

Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.

18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit: deridet equum et ascensorem eius.

Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.

19 Numquid præbebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo eius hinnitum?

Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?

20 Numquid suscitabis eum quasi locustas? gloria narium eius terror.

Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.

21 Terram ungula fodit, exultat audacter: in occursum pergit armatis.

Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt uit, den geharnaste tegemoet.

22 Contemnit pavorem, nec cedit gladio.

Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom vanwege het zwaard.

23 Super ipsum sonabit pharetra, vibrabit hasta et clypeus.

Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.

24 Fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubæ sonare clangorem.

Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet, dat het is het geluid der bazuin.

25 Ubi audierit buccinam, dicit: Vah, procul odoratur bellum, exhortationem ducum, et ululatum exercitus.

In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg van verre, den donder der vorsten en het gejuich.

26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad Austrum?

Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit naar het zuiden?

27 Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum?

Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij zijn nest in de hoogte maakt?

28 In petris manet, et in præruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus.

Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots en der vaste plaats.

29 Inde contemplatur escam, et de longe oculi eius prospiciunt,

Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af.

30 Pulli eius lambent sanguinem: et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.

Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij.