Job 11
1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
Wtedy Sofar z Naamy odpowiedział:
2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus iustificabitur?
Czy nie należy odpowiedzieć na takie mnóstwo słów? Czy człowiek gadatliwy ma być usprawiedliwiony?
3 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
Czy ludzie mają milczeć na twoje kłamstwa? A gdy kpisz, nikt cię nie zawstydzi?
4 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
Powiedziałeś bowiem: Moja nauka jest czysta, jestem czysty w twoich oczach.
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
O gdyby Bóg zechciał przemówić i otworzyć usta przeciwko tobie;
6 Ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex eius, et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo, quam meretur iniquitas tua.
Gdyby objawił tajemnice mądrości – że zasługujesz na dwa razy większą [karę]. Poznaj więc, ile Bóg ci przebaczył za twoją nieprawość.
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
Czy wybadasz tajemnice Boga? Czy zgłębisz doskonałość Wszechmocnego?
Są wyżej niż niebiosa, co [możesz z tym] uczynić? Głębsze niż piekło, czy [możesz je] poznać? (Sheol h7585)
9 Longior terra mensura eius, et latior mari.
Ich miara jest dłuższa niż ziemia i szersza niż morze.
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
Jeśli wycina, zamyka albo gromadzi, któż go powstrzyma?
11 Ipse enim novit hominum vanitatem, et videns iniquitatem, nonne considerat?
On bowiem zna marność ludzi i widzi niegodziwość. Czy miałby na to nie zważać?
12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
Człowiek nierozumny może nabyć rozumu, choć człowiek rodzi się jak źrebię dzikiego osła.
13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
Jeśli przygotujesz swoje serce i wyciągniesz do niego swoje ręce;
14 Si iniquitatem, quæ est in manu tua, abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia:
Jeśli w twoich rękach [jest] nieprawość, oddal ją i nie pozwól, aby niegodziwość mieszkała w twoich przybytkach.
15 Tunc levare poteris faciem tuam absque macula, et eris stabilis, et non timebis.
Wtedy podniesiesz swoje oblicze bez zmazy, będziesz stały i nie będziesz się bał.
16 Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
Zapomnisz bowiem o swojej udręce i wspomnisz ją tak jak wody, które przepłynęły.
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam: et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
I [twoje] życie będzie [jaśniejsze] niż południe; twoja ciemność będzie jak poranek.
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.
Będziesz ufał, mając nadzieję; będziesz kopać dokoła i odpoczniesz bezpiecznie.
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat: et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
Położysz się i nikt cię nie przestraszy; wielu uniży się [przed] twoim obliczem.
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis, et spes illorum abominatio animæ.
Ale oczy niegodziwych przygasną i nie będzie dla nich ucieczki, a ich nadzieja [będzie jak] wyzionięcie ducha.
