< Genesis 11 >

1 Erat autem terra labii unius, et sermonum eorumdem.
Or tutta la terra parlava la stessa lingua e usava le stesse parole.
2 Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Senaar, et habitaverunt in eo.
E avvenne che, essendo partiti verso l’Oriente, gli uomini trovarono una pianura nel paese di Scinear, e quivi si stanziarono.
3 Dixitque alter ad proximum suum: Venite, faciamus lateres, et coquamus eos igni. Habueruntque lateres pro saxis, et bitumen pro cæmento:
E dissero l’uno all’altro: “Orsù, facciamo dei mattoni e cociamoli col fuoco!” E si valsero di mattoni invece di pietre, e di bitume invece di calcina.
4 et dixerunt: Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cuius culmen pertingat ad cælum: et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras.
E dissero: “Orsù, edifichiamoci una città ed una torre di cui la cima giunga fino al cielo, e acquistiamoci fama, onde non siamo dispersi sulla faccia di tutta la terra”.
5 Descendit autem Dominus ut videret civitatem et turrim, quam ædificabant filii Adam,
E l’Eterno discese per vedere la città e la torre che i figliuoli degli uomini edificavano.
6 et dixit: Ecce, unus est populus, et unum labium omnibus: cœperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant.
E l’Eterno disse: “Ecco, essi sono un solo popolo e hanno tutti il medesimo linguaggio; e questo è il principio del loro lavoro; ora nulla li impedirà di condurre a termine ciò che disegnano di fare.
7 Venite igitur, descendamus, et confundamus ibi linguam eorum, ut non audiat unusquisque vocem proximi sui.
Orsù, scendiamo e confondiamo quivi il loro linguaggio, sicché l’uno non capisca il parlare dell’altro!”
8 Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco in universas terras, et cessaverunt ædificare civitatem.
Così l’Eterno li disperse di la sulla faccia di tutta la terra, ed essi cessarono di edificare la città.
9 Et idcirco vocatum est nomen eius Babel, quia ibi confusum est labium universæ terræ: et inde dispersit eos Dominus super faciem cunctarum regionum.
Perciò a questa fu dato il nome di Babel perché l’Eterno confuse quivi il linguaggio di tutta la terra, e di la l’Eterno li disperse sulla faccia di tutta la terra.
10 Hæ sunt generationes Sem: Sem erat centum annorum quando genuit Arphaxad, biennio post diluvium.
Questa è la posterità di Sem. Sem, all’età di cent’anni, generò Arpacshad, due anni dopo il diluvio.
11 Vixitque Sem postquam genuit Arphaxad, quingentis annis: et genuit filios et filias.
E Sem, dopo ch’ebbe generato Arpacshad, visse cinquecento anni e generò figliuoli e figliuole.
12 Porro Arphaxad vixit triginta quinque annis, et genuit Sale.
Arpacshad visse trentacinque anni e generò Scelah; e Arpacshad, dopo aver generato Scelah,
13 Vixitque Arphaxad postquam genuit Sale, trecentis tribus annis: et genuit filios et filias.
visse quattrocento anni e generò figliuoli e figliuole.
14 Sale quoque vixit triginta annis, et genuit Heber.
Scelah visse trent’anni e generò Eber;
15 Vixitque Sale postquam genuit Heber, quadringentis tribus annis: et genuit filios et filias.
e Scelah, dopo aver generato Eber, visse quattrocentotre anni e generò figliuoli e figliuole.
16 Vixit autem Heber triginta quatuor annis, et genuit Phaleg.
Eber visse trentaquattro anni e generò Peleg;
17 Et vixit Heber postquam genuit Phaleg, quadringentis triginta annis: et genuit filios et filias.
ed Eber, dopo aver generato Peleg, visse quattrocento trenta anni e generò figliuoli e figliuole.
18 Vixit quoque Phaleg triginta annis, et genuit Reu.
Peleg visse trent’anni e generò Reu;
19 Vixitque Phaleg postquam genuit Reu, ducentis novem annis, et genuit filios et filias.
e Peleg, dopo aver generato Reu, visse duecentonove anni e generò figliuoli e figliuole.
20 Vixit autem Reu triginta duobus annis, et genuit Sarug.
Reu visse trentadue anni e generò Serug;
21 Vixit quoque Reu postquam genuit Sarug, ducentis septem annis: et genuit filios et filias.
e Reu, dopo aver generato Serug, visse duecentosette anni e generò figliuoli e figliuole.
22 Vixit vero Sarug triginta annis, et genuit Nachor.
Serug visse trent’anni e generò Nahor;
23 Vixitque Sarug postquam genuit Nachor, ducentis annis: et genuit filios et filias.
e Serug, dopo aver generato Nahor, visse duecento anni e generò figliuoli e figliuole.
24 Vixit autem Nachor viginti novem annis, et genuit Thare.
Nahor visse ventinove anni e generò Terah;
25 Vixitque Nachor postquam genuit Thare, centum decem et novem annis: et genuit filios et filias.
e Nahor, dopo aver generato Terah, visse centodiciannove anni e generò figliuoli e figliuole.
26 Vixitque Thare septuaginta annis, et genuit Abram et Nachor, et Aran.
Terah visse settant’anni e generò Abramo, Nahor e Haran.
27 Hæ sunt autem generationes Thare: Thare genuit Abram, Nachor, et Aran. Porro Aran genuit Lot.
E questa è la posterità di Terah. Terah generò Abramo, Nahor e Haran; e Haran generò Lot.
28 Mortuusque est Aran ante Thare patrem suum, in terra nativitatis suæ in Ur Chaldæorum.
Haran morì in presenza di Terah suo padre, nel suo paese nativo, in Ur de’ Caldei.
29 Duxerunt autem Abram et Nachor uxores: nomen uxoris Abram, Sarai: et nomen uxoris Nachor, Melcha filia Aran patris Melchæ, et patris Ieschæ.
E Abramo e Nahor si presero delle mogli; il nome della moglie d’Abramo era Sarai; e il nome della moglie di Nahor, Milca, ch’era figliuola di Haran, padre di Milca e padre di Isca.
30 Erat autem Sarai sterilis, nec habebat liberos.
E Sarai era sterile; non aveva figliuoli.
31 Tulit itaque Thare Abram filium suum, et Lot filium Aran, filium filii sui, et Sarai nurum suam, uxorem Abram filii sui, et eduxit eos de Ur Chaldæorum, ut irent in terram Chanaan: veneruntque usque Haran, et habitaverunt ibi.
E Terah prese Abramo, suo figliuolo, e Lot, figliuolo di Haran, cioè figliuolo del suo figliuolo, e Sarai sua nuora, moglie d’Abramo suo figliuolo, e uscirono insieme da Ur de’ Caldei per andare nel paese di Canaan; e, giunti a Charan, dimorarono quivi.
32 Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Haran.
E il tempo che Terah visse fu duecentocinque anni; poi Terah morì in Charan.

< Genesis 11 >