< Psalmorum 88 >

1 Canticum Psalmi, filiis Core, in finem, pro Maheleth ad respondendum. Intellectus Eman Ezrahitæ. [Domine, Deus salutis meæ, in die clamavi et nocte coram te.
Maschil di Heman Ezrahita, [che è] un cantico di salmo, [dato] al Capo de' Musici, dei figliuoli di Core, per cantar[lo] sopra Mahalat O SIGNORE Iddio della mia salute, Io grido di giorno [e] di notte, nel tuo cospetto.
2 Intret in conspectu tuo oratio mea, inclina aurem tuam ad precem meam.
Venga la mia orazione in tua presenza; Inchina il tuo orecchio al mio grido.
3 Quia repleta est malis anima mea, et vita mea inferno appropinquavit. (Sheol h7585)
Perciocchè l'anima mia è sazia di mali; E la mia vita è giunta infino al sepolcro. (Sheol h7585)
4 Æstimatus sum cum descendentibus in lacum, factus sum sicut homo sine adjutorio,
Io son reputato del numero di quelli che scendono nella fossa; Io son simile ad un uomo [che] non [ha più] forza alcuna.
5 inter mortuos liber; sicut vulnerati dormientes in sepulchris, quorum non es memor amplius, et ipsi de manu tua repulsi sunt.
Io [sono] spacciato fra i morti, Come gli uccisi che giacciono nella sepoltura, De' quali tu non ti ricordi più; E [che] son ricisi dalla tua mano.
6 Posuerunt me in lacu inferiori, in tenebrosis, et in umbra mortis.
Tu mi hai posto in una fossa bassissima, In tenebre, in [luoghi] profondi.
7 Super me confirmatus est furor tuus, et omnes fluctus tuos induxisti super me.
L'ira tua si è posata sopra me, E tu [mi] hai abbattuto con tutti i tuoi flutti. (Sela)
8 Longe fecisti notos meos a me; posuerunt me abominationem sibi. Traditus sum, et non egrediebar;
Tu hai allontanati da me i miei conoscenti, Tu mi hai renduto loro grandemente abbominevole; [Io son] serrato, e non posso uscire.
9 oculi mei languerunt præ inopia. Clamavi ad te, Domine, tota die; expandi ad te manus meas.
L'occhio mio è doglioso d'afflizione; O Signore, io grido a te tuttodì, Io spiego a te le palme delle mie mani.
10 Numquid mortuis facies mirabilia? aut medici suscitabunt, et confitebuntur tibi?
Opererai tu alcuna maraviglia inverso i morti? I trapassati risorgeranno essi, per celebrarti? (Sela)
11 Numquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tuam, et veritatem tuam in perditione?
La tua benignità si narrerà ella nel sepolcro? [E] la tua verità nel [luogo del]la perdizione?
12 Numquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua? et justitia tua in terra oblivionis?
Le tue maraviglie si conosceranno esse nelle tenebre? E la tua giustizia nella terra dell'obblio?
13 Et ego ad te, Domine, clamavi, et mane oratio mea præveniet te.
Ora quant'è a me, o Signore, io grido a te; [E] la mia orazione ti si fa incontro la mattina.
14 Ut quid, Domine, repellis orationem meam; avertis faciem tuam a me?
Perchè scacci, o Signore, l'anima mia? [Perchè] nascondi il tuo volto da me?
15 Pauper sum ego, et in laboribus a juventute mea; exaltatus autem, humiliatus sum et conturbatus.
Io [son] povero, e vengo meno fin dalla [mia] giovanezza; Io porto i tuoi spaventi, [e] ne sto in forse.
16 In me transierunt iræ tuæ, et terrores tui conturbaverunt me:
Le tue ire mi son passate addosso; I tuoi terrori mi hanno deserto;
17 circumdederunt me sicut aqua tota die; circumdederunt me simul.
Mi han circondato come acque tuttodì; Tutti quanti mi hanno intorniato.
18 Elongasti a me amicum et proximum, et notos meos a miseria.]
Tu hai allontanati da me amici e compagni; I miei conoscenti [son nascosti nelle] tenebre.

< Psalmorum 88 >