Psalmorum 71

1 Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum. [In te, Domine, speravi; non confundar in æternum.

W tobie, PANIE, pokładam ufność, niech nigdy nie będę zawstydzony.

2 In justitia tua libera me, et eripe me: inclina ad me aurem tuam, et salva me.

Według swej sprawiedliwości ocal mnie i wyzwól; nakłoń ku mnie ucha i wybaw mnie.

3 Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum, ut salvum me facias: quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu.

Bądź mi skałą schronienia, gdzie zawsze mogę uciec; przykazałeś, aby mnie wybawiono, bo ty jesteś moją skałą i twierdzą.

4 Deus meus, eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis, et iniqui:

Mój Boże, wyzwól mnie z ręki niegodziwego, z ręki przewrotnego i ciemiężyciela.

5 quoniam tu es patientia mea, Domine; Domine, spes mea a juventute mea.

Ty bowiem jesteś moją nadzieją, Panie BOŻE, moją ufnością od młodości.

6 In te confirmatus sum ex utero; de ventre matris meæ tu es protector meus; in te cantatio mea semper.

Ty byłeś moją podporą od narodzin, ty mnie wyprowadziłeś z łona mojej matki; w tobie zawsze będzie moja chwała.

7 Tamquam prodigium factus sum multis; et tu adjutor fortis.

Dla wielu jestem jakby cudem, lecz ty jesteś moim potężnym schronieniem.

8 Repleatur os meum laude, ut cantem gloriam tuam, tota die magnitudinem tuam.

Niech moje usta będą pełne twojej chwały, twojej sławy przez cały dzień.

9 Ne projicias me in tempore senectutis; cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.

Nie odrzucaj mnie w czasie starości; gdy ustanie moja siła, nie opuszczaj mnie.

10 Quia dixerunt inimici mei mihi, et qui custodiebant animam meam consilium fecerunt in unum,

Moi wrogowie bowiem mówili przeciwko mnie, a ci, którzy czyhają na moją duszę, wspólnie się naradzają;

11 dicentes: Deus dereliquit eum: persequimini et comprehendite eum, quia non est qui eripiat.

Mówiąc: Bóg go opuścił, gońcie go i schwytajcie, bo nie ma [nikogo], kto by go ocalił.

12 Deus, ne elongeris a me; Deus meus, in auxilium meum respice.

Boże, nie oddalaj się ode mnie; mój Boże, pospiesz mi na pomoc.

13 Confundantur et deficiant detrahentes animæ meæ; operiantur confusione et pudore qui quærunt mala mihi.

Niech się zawstydzą i zginą przeciwnicy mojej duszy, niech się okryją hańbą i wstydem ci, którzy szukają mego nieszczęścia.

14 Ego autem semper sperabo, et adjiciam super omnem laudem tuam.

Ja zaś zawsze będę ufał i jeszcze bardziej pomnożę twoją chwałę.

15 Os meum annuntiabit justitiam tuam, tota die salutare tuum. Quoniam non cognovi litteraturam,

Moje usta głosić będą twoją sprawiedliwość i twoje zbawienie przez cały dzień, choć nie znam [ich] miary.

16 introibo in potentias Domini; Domine, memorabor justitiæ tuæ solius.

Pójdę w wielkiej mocy Pana BOGA, będę wspominał tylko twoją sprawiedliwość.

17 Deus, docuisti me a juventute mea; et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua.

Boże, uczyłeś mnie od mojej młodości i dotąd głoszę twoje cudowne dzieła.

18 Et usque in senectam et senium, Deus, ne derelinquas me, donec annuntiem brachium tuum generationi omni quæ ventura est, potentiam tuam,

Dlatego i w starości, gdy będę już siwy, nie opuszczaj mnie, Boże, aż opowiem o twojej mocy [temu] pokoleniu i wszystkim potomkom o twojej potędze.

19 et justitiam tuam, Deus, usque in altissima; quæ fecisti magnalia, Deus: quis similis tibi?

Twoja sprawiedliwość, Boże, jest wywyższona, czynisz wielkie rzeczy; Boże, któż jest podobny do ciebie?

20 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas! et conversus vivificasti me, et de abyssis terræ iterum reduxisti me.

Zesłałeś na mnie wielkie i ciężkie utrapienia, lecz znowu przywrócisz mi życie i z głębi ziemi znów mnie wydobędziesz.

21 Multiplicasti magnificentiam tuam; et conversus consolatus es me.

Pomnożysz moje dostojeństwo i znowu mnie pocieszysz.

22 Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam, Deus; psallam tibi in cithara, sanctus Israël.

A ja na instrumentach muzycznych będę wysławiać ciebie i twoją prawdę, mój Boże; będę ci śpiewał z harfą, Święty Izraela!

23 Exsultabunt labia mea cum cantavero tibi; et anima mea quam redemisti.

Rozradują się moje wargi, gdy będę ci śpiewał, i moja dusza, którą odkupiłeś.

24 Sed et lingua mea tota die meditabitur justitiam tuam, cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi.]

Również mój język będzie głosił przez cały dzień twoją sprawiedliwość, bo okryli się wstydem i hańbą ci, którzy szukali mego nieszczęścia.