< Psalmorum 44 >

1 In finem. Filiis Core ad intellectum.
Maschil, [dato] al Capo de' Musici, de' figliuoli di Core O DIO, noi abbiamo udite colle nostre orecchie, I nostri padri ci hanno raccontate Le opere [che] tu operasti a' dì loro, A' dì antichi.
2 [Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis.
Tu, [col]la tua mano, scacciasti le genti, e piantasti i nostri padri; Tu disertasti le nazioni, e propagginasti i [nostri padri].
3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; afflixisti populos, et expulisti eos.
Perciocchè essi non conquistarono il paese colla loro spada, E il braccio loro non li salvò; Anzi la tua destra, e il tuo braccio, e la luce del tuo volto; Perciocchè tu li gradivi.
4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.
Tu, o Dio, [sei] lo stesso mio Re; Ordina le salvazioni di Giacobbe.
5 Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob.
Per te noi cozzeremo i nostri nemici; Nel tuo Nome noi calpesteremo coloro che si levano contro a noi.
6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
Perciocchè io non mi confido nel mio arco, E la mia spada non mi salverà.
7 Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me:
Anzi tu ci salverai da' nostri nemici, E renderai confusi quelli che ci odiano.
8 salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti.
Noi ci glorieremo tuttodì in Dio, E celebreremo il tuo Nome in perpetuo. (Sela)
9 In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum.
E pure tu ci hai scacciati, e ci hai svergognati; E non esci [più] co' nostri eserciti.
10 Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.
Tu ci hai fatto voltar le spalle dinanzi al nemico; E quelli che ci odiano [ci] hanno predati.
11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi.
Tu ci hai ridotti ad esser come pecore da mangiare; E ci hai dispersi fra le genti.
12 Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos.
Tu hai venduto il tuo popolo senza danari, E non hai fatto alcuno avanzo de' lor prezzi.
13 Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
Tu ci hai posti [in] vituperio appresso i nostri vicini, [In] beffa, e [in] ischerno a [quelli che stanno] d'intorno a noi.
14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.
Tu ci hai messi ad essere proverbiati fra le genti, Ed hai fatto che ci è scosso il capo contro fra i popoli.
15 Posuisti nos in similitudinem gentibus; commotionem capitis in populis.
Il mio vituperio [è] tuttodì davanti a me, E la vergogna della mia faccia mi ha coperto,
16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me:
Per la voce del vituperatore e dell'oltraggiatore; Per cagione del nemico e del vendicatore.
17 a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis.
Tutto questo ci è avvenuto, e non però ti abbiamo dimenticato, E non ci siam portati dislealmente contro al tuo patto.
18 Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo.
Il cuor nostro non si è rivolto indietro, E i nostri passi [non] si sono sviati da' tuoi sentieri;
19 Et non recessit retro cor nostrum; et declinasti semitas nostras a via tua:
Quantunque tu ci abbi tritati, [e messi] in luogo di sciacalli; E ci abbi coperti d'ombra di morte.
20 quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
Se noi avessimo dimenticato il Nome dell'Iddio nostro, Ed avessimo stese le mani ad alcun dio strano,
21 Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum,
Iddio non ne farebbe egli inchiesta? Conciossiachè egli conosca i segreti del cuore.
22 nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; æstimati sumus sicut oves occisionis.
Anzi, per cagion tua siamo uccisi tuttodì, Siam reputati come pecore da macello.
23 Exsurge; quare obdormis, Domine? exsurge, et ne repellas in finem.
Risvegliati; perchè dormi, Signore? Destati, non iscacciar[ci] in perpetuo.
24 Quare faciem tuam avertis? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?
Perchè nascondi la tua faccia? [Perchè] dimentichi la nostra afflizione e la nostra oppressione?
25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra; conglutinatus est in terra venter noster.
Conciossiachè la nostra anima sia abbassata fin nella polvere, [E] il nostro ventre sia attaccato alla terra.
26 Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.]
Levati [in] nostro aiuto, E riscuotici, per amor della tua benignità.

< Psalmorum 44 >