Psalmorum 142

1 Intellectus David, cum esset in spelunca, oratio. [Voce mea ad Dominum clamavi, voce mea ad Dominum deprecatus sum.

Lungsong khaw thung oh naah lawkthuihaih. Angraeng khaeah tha hoi ka hang; tahmen hnikhaih hoi Angraeng khaeah ka hang.

2 Effundo in conspectu ejus orationem meam, et tribulationem meam ante ipsum pronuntio:

A hmaa ah laisaephaih lok to ka thuih moe, ka raihaih to a hmaa ah ka taphong.

3 in deficiendo ex me spiritum meum, et tu cognovisti semitas meas. In via hac qua ambulabam absconderunt laqueum mihi.

Ka tak thungah muithla thazok sut naah, ka caehhaih loklam to nang panoek pae. Ka caehhaih loklam ah nihcae mah kai hanah tamquta hoiah dongh ang patung o.

4 Considerabam ad dexteram, et videbam, et non erat qui cognosceret me: periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam.

Bantang bangah ka khet naah, kai panoek kami mi doeh om ai; abuephaih ka tawn ai; ka hinghaih paawt mi doeh om ai.

5 Clamavi ad te, Domine; dixi: Tu es spes mea, portio mea in terra viventium.

Aw Angraeng, nang khaeah ka hang; nang loe ka buephaih ah na oh moe, kahing kaminawk prae ah kai ih taham ah na oh, tiah ka thuih.

6 Intende ad deprecationem meam, quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me, quia confortati sunt super me.

Ka poekhaih ka pahnaem boeh pongah, ka hanghaih lok hae tahngai ah; kai pacaekthlaek kaminawk ih ban thung hoiah na pahlong ah; nihcae loe kai pongah thacak o kue.

7 Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo; me exspectant justi donec retribuas mihi.]

Na hmin pakoeh thai hanah, thongim thung hoiah na loisak ah; ka nuiah na hoih pongah, katoeng kaminawk loe ka taengah angzo o tih.