< Psalmorum 12 >

1 In finem, pro octava. Psalmus David. [Salvum me fac, Domine, quoniam defecit sanctus, quoniam diminutæ sunt veritates a filiis hominum.
Salmo di Davide, [dato] al Capo de' Musici, sopra Seminit SALVA, Signore; perciocchè gli [uomini] pii son venuti meno, Ed i veraci son mancati fra i figliuoli degli uomini.
2 Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum; labia dolosa, in corde et corde locuti sunt.
Ciascuno parla con menzogna col suo prossimo, Con labbra lusinghiere; Parlano [con] un cuor doppio.
3 Disperdat Dominus universa labia dolosa, et linguam magniloquam.
Il Signore ricida tutte le labbra lusinghiere, La lingua che parla altieramente;
4 Qui dixerunt: Linguam nostram magnificabimus; labia nostra a nobis sunt. Quis noster dominus est?
[Di coloro] che dicono: Noi sarem padroni colle nostre lingue; Le nostre labbra [sono] appo noi; Chi [è] signore sopra noi?
5 Propter miseriam inopum, et gemitum pauperum, nunc exsurgam, dicit Dominus. Ponam in salutari; fiducialiter agam in eo.
Per la desolazione de' poveri afflitti, per le strida de' bisognosi, Ora mi leverò, dice il Signore; Io metterò in salvo [quelli] contro a cui [coloro] parlano audacemente.
6 Eloquia Domini, eloquia casta; argentum igne examinatum, probatum terræ, purgatum septuplum.
Le parole del Signore [son] parole pure, Argento affinato nel fornello di terra, Purgato per sette volte.
7 Tu, Domine, servabis nos, et custodies nos a generatione hac in æternum.
Tu, Signore, guarda coloro; Preservali da questa generazione in perpetuo.
8 In circuitu impii ambulant: secundum altitudinem tuam multiplicasti filios hominum.]
Gli empi vanno attorno, Quando i più vili d'infra i figliuoli degli uomini sono innalzati.

< Psalmorum 12 >