< Psalmorum 119 >

1 Alleluja. [Aleph Beati immaculati in via, qui ambulant in lege Domini.
Beati quelli che sono integri nelle loro vie, che camminano secondo la legge dell’Eterno.
2 Beati qui scrutantur testimonia ejus; in toto corde exquirunt eum.
Beati quelli che osservano le sue testimonianze, che lo cercano con tutto il cuore,
3 Non enim qui operantur iniquitatem in viis ejus ambulaverunt.
ed anche non operano iniquità, ma camminano nelle sue vie.
4 Tu mandasti mandata tua custodiri nimis.
Tu hai ordinato i tuoi precetti perché siano osservati con cura.
5 Utinam dirigantur viæ meæ ad custodiendas justificationes tuas.
Oh siano le mie vie dirette all’osservanza dei tuoi statuti!
6 Tunc non confundar, cum perspexero in omnibus mandatis tuis.
Allora non sarò svergognato quando considererò tutti i tuoi comandamenti.
7 Confitebor tibi in directione cordis, in eo quod didici judicia justitiæ tuæ.
Io ti celebrerò con dirittura di cuore, quando avrò imparato i tuoi giusti decreti.
8 Justificationes tuas custodiam; non me derelinquas usquequaque.
Io osserverò i tuoi statuti, non abbandonarmi del tutto.
9 Beth In quo corrigit adolescentior viam suam? in custodiendo sermones tuos.
Come renderà il giovane la sua via pura? Col badare ad essa secondo la tua parola.
10 In toto corde meo exquisivi te; ne repellas me a mandatis tuis.
Io ti ho cercato con tutto il mio cuore; non lasciarmi deviare dai tuoi comandamenti.
11 In corde meo abscondi eloquia tua, ut non peccem tibi.
Io ho riposto la tua parola nel mio cuore per non peccare contro di te.
12 Benedictus es, Domine; doce me justificationes tuas.
Tu sei benedetto, o Eterno; insegnami i tuoi statuti.
13 In labiis meis pronuntiavi omnia judicia oris tui.
Ho raccontato con le mie labbra tutti i giudizi della tua bocca.
14 In via testimoniorum tuorum delectatus sum, sicut in omnibus divitiis.
Io gioisco nella via delle tue testimonianze, come se possedessi tutte le ricchezze.
15 In mandatis tuis exercebor, et considerabo vias tuas.
Io mediterò sui tuoi precetti e considerò i tuoi sentieri.
16 In justificationibus tuis meditabor: non obliviscar sermones tuos.
Io mi diletterò nei tuoi statuti, non dimenticherò la tua parola.
17 Ghimel Retribue servo tuo, vivifica me, et custodiam sermones tuos.
Fa’ del bene al tuo servitore perché io viva ed osservi la tua parola.
18 Revela oculos meos, et considerabo mirabilia de lege tua.
Apri gli occhi miei ond’io contempli le maraviglie della tua legge.
19 Incola ego sum in terra: non abscondas a me mandata tua.
Io sono un forestiero sulla terra; non mi nascondere i tuoi comandamenti.
20 Concupivit anima mea desiderare justificationes tuas in omni tempore.
L’anima mia si strugge dalla brama che ha dei tuoi giudizi in ogni tempo.
21 Increpasti superbos; maledicti qui declinant a mandatis tuis.
Tu sgridi i superbi, i maledetti, che deviano dai tuoi comandamenti.
22 Aufer a me opprobrium et contemptum, quia testimonia tua exquisivi.
Togli di sopra a me il vituperio e lo sprezzo, perché io ho osservato le tue testimonianze.
23 Etenim sederunt principes, et adversum me loquebantur; servus autem tuus exercebatur in justificationibus tuis.
Anche quando i principi siedono e parlano contro di me, il tuo servitore medita i tuoi statuti.
24 Nam et testimonia tua meditatio mea est, et consilium meum justificationes tuæ.
Sì, le tue testimonianze sono il mio diletto e i miei consiglieri.
25 Daleth Adhæsit pavimento anima mea: vivifica me secundum verbum tuum.
L’anima mia è attaccata alla polvere; vivificami secondo la tua parola.
26 Vias meas enuntiavi, et exaudisti me; doce me justificationes tuas.
Io ti ho narrato le mie vie, e tu m’hai risposto; insegnami i tuoi statuti.
27 Viam justificationum tuarum instrue me, et exercebor in mirabilibus tuis.
Fammi intendere la via dei tuoi precetti, ed io mediterò le tue maraviglie.
28 Dormitavit anima mea præ tædio: confirma me in verbis tuis.
L’anima mia, dal dolore, si strugge in lacrime; rialzami secondo la tua parola.
29 Viam iniquitatis amove a me, et de lege tua miserere mei.
Tieni lontana da me la via della menzogna, e, nella tua grazia, fammi intender la tua legge.
30 Viam veritatis elegi; judicia tua non sum oblitus.
Io ho scelto la via della fedeltà, mi son posto i tuoi giudizi dinanzi agli occhi.
31 Adhæsi testimoniis tuis, Domine; noli me confundere.
Io mi tengo attaccato alle tue testimonianze; o Eterno, non lasciare che io sia confuso.
32 Viam mandatorum tuorum cucurri, cum dilatasti cor meum.
Io correrò per la via dei tuoi comandamenti, quando m’avrai allargato il cuore.
33 He Legem pone mihi, Domine, viam justificationum tuarum, et exquiram eam semper.
Insegnami, o Eterno, la via dei tuoi statuti ed io la seguirò fino alla fine.
34 Da mihi intellectum, et scrutabor legem tuam, et custodiam illam in toto corde meo.
Dammi intelletto e osserverò la tua legge; la praticherò con tutto il cuore.
35 Deduc me in semitam mandatorum tuorum, quia ipsam volui.
Conducimi per il sentiero dei tuoi comandamenti, poiché io mi diletto in esso.
36 Inclina cor meum in testimonia tua, et non in avaritiam.
Inclina il mio cuore alle tue testimonianze e non alla cupidigia.
37 Averte oculos meos, ne videant vanitatem; in via tua vivifica me.
Distogli gli occhi miei dal contemplare la vanità, e vivificami nelle tue vie.
38 Statue servo tuo eloquium tuum in timore tuo.
Mantieni al tuo servitore la tua parola, che inculca il tuo timore.
39 Amputa opprobrium meum quod suspicatus sum, quia judicia tua jucunda.
Rimuovi da me il vituperio ch’io temo, perché i tuoi giudizi son buoni.
40 Ecce concupivi mandata tua: in æquitate tua vivifica me.
Ecco, io bramo i tuoi precetti, vivificami nella tua giustizia.
41 Vau Et veniat super me misericordia tua, Domine; salutare tuum secundum eloquium tuum.
Vengano su me le tue benignità, o Eterno, e la tua salvezza, secondo la tua parola.
42 Et respondebo exprobrantibus mihi verbum, quia speravi in sermonibus tuis.
E avrò di che rispondere a chi mi fa vituperio, perché confido nella tua parola.
43 Et ne auferas de ore meo verbum veritatis usquequaque, quia in judiciis tuis supersperavi.
Non mi toglier del tutto dalla bocca la parola della verità, perché spero nei tuoi giudizi.
44 Et custodiam legem tuam semper, in sæculum et in sæculum sæculi.
Ed io osserverò la tua legge del continuo, in sempiterno.
45 Et ambulabam in latitudine, quia mandata tua exquisivi.
E camminerò con libertà, perché ho cercato i tuoi precetti.
46 Et loquebar in testimoniis tuis in conspectu regum, et non confundebar.
Parlerò delle tue testimonianze davanti ai re e non sarò svergognato.
47 Et meditabar in mandatis tuis, quæ dilexi.
E mi diletterò nei tuoi comandamenti, i quali io amo.
48 Et levavi manus meas ad mandata tua, quæ dilexi, et exercebar in justificationibus tuis.
Alzerò le mie mani verso i tuoi comandamenti che amo, e mediterò i tuoi statuti.
49 Zain Memor esto verbi tui servo tuo, in quo mihi spem dedisti.
Ricordati della parola detta al tuo servitore; su di essa m’hai fatto sperare.
50 Hæc me consolata est in humilitate mea, quia eloquium tuum vivificavit me.
Questo è il mio conforto nella mia afflizione; che la tua parola mi vivifica.
51 Superbi inique agebant usquequaque; a lege autem tua non declinavi.
I superbi mi cuopron di scherno, ma io non devìo dalla tua legge.
52 Memor fui judiciorum tuorum a sæculo, Domine, et consolatus sum.
Io mi ricordo de’ tuoi giudizi antichi, o Eterno, e mi consolo.
53 Defectio tenuit me, pro peccatoribus derelinquentibus legem tuam.
Un’ira ardente mi prende a motivo degli empi, che abbandonano la tua legge.
54 Cantabiles mihi erant justificationes tuæ in loco peregrinationis meæ.
I tuoi statuti sono i miei cantici, nella casa del mio pellegrinaggio.
55 Memor fui nocte nominis tui, Domine, et custodivi legem tuam.
Io mi ricordo la notte del tuo nome, o Eterno, e osservo la tua legge.
56 Hæc facta est mihi, quia justificationes tuas exquisivi.
Questo bene mi è toccato, di osservare i tuoi precetti.
57 Heth Portio mea, Domine, dixi custodire legem tuam.
L’Eterno è la mia parte; ho promesso d’osservare le tue parole.
58 Deprecatus sum faciem tuam in toto corde meo; miserere mei secundum eloquium tuum.
Io ho cercato il tuo favore con tutto il cuore: abbi pietà di me, secondo la tua parola.
59 Cogitavi vias meas, et converti pedes meos in testimonia tua.
Io ho riflettuto alle mie vie e ho rivolto i miei passi verso le tue testimonianze.
60 Paratus sum, et non sum turbatus, ut custodiam mandata tua.
Mi sono affrettato, e non ho indugiato ad osservare i tuoi comandamenti.
61 Funes peccatorum circumplexi sunt me, et legem tuam non sum oblitus.
I lacci degli empi m’hanno avviluppato, ma io non ho dimenticato la tua legge.
62 Media nocte surgebam ad confitendum tibi, super judicia justificationis tuæ.
A mezzanotte io mi levo per celebrarti a motivo dei tuoi giusti giudizi.
63 Particeps ego sum omnium timentium te, et custodientium mandata tua.
Io sono il compagno di tutti quelli che ti temono e di quelli che osservano i tuoi precetti.
64 Misericordia tua, Domine, plena est terra; justificationes tuas doce me.
O Eterno, la terra è piena della tua benignità; insegnami i tuoi statuti.
65 Teth Bonitatem fecisti cum servo tuo, Domine, secundum verbum tuum.
Tu hai fatto del bene al tuo servitore, o Eterno, secondo la tua parola.
66 Bonitatem, et disciplinam, et scientiam doce me, quia mandatis tuis credidi.
Dammi buon senno e intelligenza, perché ho creduto nei tuoi comandamenti.
67 Priusquam humiliarer ego deliqui: propterea eloquium tuum custodivi.
Prima che io fossi afflitto, andavo errando; ma ora osservo la tua parola.
68 Bonus es tu, et in bonitate tua doce me justificationes tuas.
Tu sei buono e fai del bene; insegnami i tuoi statuti.
69 Multiplicata est super me iniquitas superborum; ego autem in toto corde meo scrutabor mandata tua.
I superbi hanno ordito menzogne contro a me, ma io osservo i tuoi precetti con tutto il cuore.
70 Coagulatum est sicut lac cor eorum; ego vero legem tuam meditatus sum.
Il loro cuore è denso come grasso, ma io mi diletto nella tua legge.
71 Bonum mihi quia humiliasti me, ut discam justificationes tuas.
E’ stato un bene per me l’essere afflitto, ond’io imparassi i tuoi statuti.
72 Bonum mihi lex oris tui, super millia auri et argenti.
La legge della tua bocca mi val meglio di migliaia di monete d’oro e d’argento.
73 Jod Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me: da mihi intellectum, et discam mandata tua.
Le tue mani m’hanno fatto e formato; dammi intelletto e imparerò i tuoi comandamenti.
74 Qui timent te videbunt me et lætabuntur, quia in verba tua supersperavi.
Quelli che ti temono mi vedranno e si rallegreranno, perché ho sperato nella tua parola.
75 Cognovi, Domine, quia æquitas judicia tua, et in veritate tua humiliasti me.
Io so, o Eterno, che i tuoi giudizi son giusti, e che nella tua fedeltà m’hai afflitto.
76 Fiat misericordia tua ut consoletur me, secundum eloquium tuum servo tuo.
Deh, sia la tua benignità il mio conforto, secondo la tua parola detta al tuo servitore.
77 Veniant mihi miserationes tuæ, et vivam, quia lex tua meditatio mea est.
Vengan su me le tue compassioni, ond’io viva; perché la tua legge è il mio diletto.
78 Confundantur superbi, quia injuste iniquitatem fecerunt in me; ego autem exercebor in mandatis tuis.
Sian contusi i superbi, perché, mentendo, pervertono la mia causa; ma io medito i tuoi precetti.
79 Convertantur mihi timentes te, et qui noverunt testimonia tua.
Rivolgansi a me quelli che ti temono e quelli che conoscono le tue testimonianze.
80 Fiat cor meum immaculatum in justificationibus tuis, ut non confundar.
Sia il mio cuore integro nei tuoi statuti ond’io non sia confuso.
81 Caph Defecit in salutare tuum anima mea, et in verbum tuum supersperavi.
L’anima mia vien meno bramando la tua salvezza; io spero nella tua parola.
82 Defecerunt oculi mei in eloquium tuum, dicentes: Quando consolaberis me?
Gli occhi miei vengon meno bramando la tua parola, mentre dico: Quando mi consolerai?
83 Quia factus sum sicut uter in pruina; justificationes tuas non sum oblitus.
Poiché io son divenuto come un otre al fumo; ma non dimentico i tuoi statuti.
84 Quot sunt dies servi tui? quando facies de persequentibus me judicium?
Quanti sono i giorni del tuo servitore? Quando farai giustizia di quelli che mi perseguitano?
85 Narraverunt mihi iniqui fabulationes, sed non ut lex tua.
I superbi mi hanno scavato delle fosse; essi, che non agiscono secondo la tua legge.
86 Omnia mandata tua veritas: inique persecuti sunt me, adjuva me.
Tutti i tuoi comandamenti sono fedeltà; costoro mi perseguitano a torto; soccorrimi!
87 Paulominus consummaverunt me in terra; ego autem non dereliqui mandata tua.
Mi hanno fatto quasi sparire dalla terra; ma io non ho abbandonato i tuoi precetti.
88 Secundum misericordiam tuam vivifica me, et custodiam testimonia oris tui.
Vivificami secondo la tua benignità, ed io osserverò la testimonianza della tua bocca.
89 Lamed In æternum, Domine, verbum tuum permanet in cælo.
In perpetuo, o Eterno, la tua parola è stabile nei cieli.
90 In generationem et generationem veritas tua; fundasti terram, et permanet.
La tua fedeltà dura d’età in età; tu hai fondato la terra ed essa sussiste.
91 Ordinatione tua perseverat dies, quoniam omnia serviunt tibi.
Tutto sussiste anche oggi secondo i tuoi ordini, perché ogni cosa è al tuo servigio.
92 Nisi quod lex tua meditatio mea est, tunc forte periissem in humilitate mea.
Se la tua legge non fosse stata il mio diletto, sarei già perito nella mia afflizione.
93 In æternum non obliviscar justificationes tuas, quia in ipsis vivificasti me.
Io non dimenticherò mai i tuoi precetti, perché per essi tu mi hai vivificato.
94 Tuus sum ego; salvum me fac: quoniam justificationes tuas exquisivi.
Io son tuo, salvami, perché ho cercato i tuoi precetti.
95 Me exspectaverunt peccatores ut perderent me; testimonia tua intellexi.
Gli empi m’hanno aspettato per farmi perire, ma io considero le tue testimonianze.
96 Omnis consummationis vidi finem, latum mandatum tuum nimis.
Io ho veduto che ogni cosa perfetta ha un limite, ma il tuo comandamento ha una estensione infinita.
97 Mem Quomodo dilexi legem tuam, Domine! tota die meditatio mea est.
Oh, quanto amo la tua legge! è la mia meditazione di tutto il giorno.
98 Super inimicos meos prudentem me fecisti mandato tuo, quia in æternum mihi est.
I tuoi comandamenti mi rendon più savio dei miei nemici; perché sono sempre meco.
99 Super omnes docentes me intellexi, quia testimonia tua meditatio mea est.
Io ho più intelletto di tutti i miei maestri, perché le tue testimonianze son la mia meditazione.
100 Super senes intellexi, quia mandata tua quæsivi.
Io ho più intelligenza de’ vecchi, perché ho osservato i tuoi precetti.
101 Ab omni via mala prohibui pedes meos, ut custodiam verba tua.
Io ho trattenuto i miei piedi da ogni sentiero malvagio, per osservare la tua parola.
102 A judiciis tuis non declinavi, quia tu legem posuisti mihi.
Io non mi sono distolto dai tuoi giudizi, perché tu m’hai ammaestrato.
103 Quam dulcia faucibus meis eloquia tua! super mel ori meo.
Oh come son dolci le tue parole al mio palato! Son più dolci del miele alla mia bocca.
104 A mandatis tuis intellexi; propterea odivi omnem viam iniquitatis.
Mediante i tuoi precetti io divento intelligente; perciò odio ogni sentiero di falsità.
105 Nun Lucerna pedibus meis verbum tuum, et lumen semitis meis.
La tua parola è una lampada al mio piè ed una luce sul mio sentiero.
106 Juravi et statui custodire judicia justitiæ tuæ.
Io ho giurato, e lo manterrò, d’osservare i tuoi giusti giudizi.
107 Humiliatus sum usquequaque, Domine; vivifica me secundum verbum tuum.
Io sono sommamente afflitto; o Eterno, vivificami secondo la tua parola.
108 Voluntaria oris mei beneplacita fac, Domine, et judicia tua doce me.
Deh, o Eterno, gradisci le offerte volontarie della mia bocca, e insegnami i tuoi giudizi.
109 Anima mea in manibus meis semper, et legem tuam non sum oblitus.
La vita mia è del continuo in pericolo ma io non dimentico la tua legge.
110 Posuerunt peccatores laqueum mihi, et de mandatis tuis non erravi.
Gli empi mi hanno teso dei lacci, ma io non mi sono sviato dai tuoi precetti.
111 Hæreditate acquisivi testimonia tua in æternum, quia exsultatio cordis mei sunt.
Le tue testimonianze son la mia eredità in perpetuo, perché son la letizia del mio cuore.
112 Inclinavi cor meum ad faciendas justificationes tuas in æternum, propter retributionem.
Io ho inclinato il mio cuore a praticare i tuoi statuti, in perpetuo, sino alla fine.
113 Samech Iniquos odio habui, et legem tuam dilexi.
Io odio gli uomini dal cuor doppio, ma amo la tua legge.
114 Adjutor et susceptor meus es tu, et in verbum tuum supersperavi.
Tu sei il mio rifugio ed il mio scudo; io spero nella tua parola.
115 Declinate a me, maligni, et scrutabor mandata Dei mei.
Dipartitevi da me, o malvagi, ed io osserverò i comandamenti del mio Dio.
116 Suscipe me secundum eloquium tuum, et vivam, et non confundas me ab exspectatione mea.
Sostienmi secondo la tua parola, ond’io viva, e non rendermi confuso nella mia speranza.
117 Adjuva me, et salvus ero, et meditabor in justificationibus tuis semper.
Sii il mio sostegno, e sarò salvo, e terrò del continuo i tuoi statuti dinanzi agli occhi.
118 Sprevisti omnes discedentes a judiciis tuis, quia injusta cogitatio eorum.
Tu disprezzi tutti quelli che deviano dai tuoi statuti, perché la loro frode è falsità.
119 Prævaricantes reputavi omnes peccatores terræ; ideo dilexi testimonia tua.
Tu togli via come schiuma tutti gli empi dalla terra; perciò amo le tue testimonianze.
120 Confige timore tuo carnes meas; a judiciis enim tuis timui.
La mia carne rabbrividisce per lo spavento di te, e io temo i tuoi giudizi.
121 Ain Feci judicium et justitiam: non tradas me calumniantibus me.
Io ho fatto ciò che è diritto e giusto; non abbandonarmi ai miei oppressori.
122 Suscipe servum tuum in bonum: non calumnientur me superbi.
Da’ sicurtà per il bene del tuo servitore, e non lasciare che i superbi m’opprimano.
123 Oculi mei defecerunt in salutare tuum, et in eloquium justitiæ tuæ.
Gli occhi miei vengon meno, bramando la tua salvezza e la parola della tua giustizia.
124 Fac cum servo tuo secundum misericordiam tuam, et justificationes tuas doce me.
Opera verso il tuo servitore secondo la tua benignità, e insegnami i tuoi statuti.
125 Servus tuus sum ego: da mihi intellectum, ut sciam testimonia tua.
Io sono tuo servitore; dammi intelletto, perché possa conoscere le tue testimonianze.
126 Tempus faciendi, Domine: dissipaverunt legem tuam.
E’ tempo che l’Eterno operi; essi hanno annullato la tua legge.
127 Ideo dilexi mandata tua super aurum et topazion.
Perciò io amo i tuoi comandamenti più dell’oro, più dell’oro finissimo.
128 Propterea ad omnia mandata tua dirigebar; omnem viam iniquam odio habui.
Perciò ritengo diritti tutti i tuoi precetti, e odio ogni sentiero di menzogna.
129 Phe Mirabilia testimonia tua: ideo scrutata est ea anima mea.
Le tue testimonianze sono maravigliose; perciò l’anima mia le osserva.
130 Declaratio sermonum tuorum illuminat, et intellectum dat parvulis.
La dichiarazione delle tue parole illumina; dà intelletto ai semplici.
131 Os meum aperui, et attraxi spiritum: quia mandata tua desiderabam.
Io ho aperto la bocca e ho sospirato perché ho bramato i tuoi comandamenti.
132 Aspice in me, et miserere mei, secundum judicium diligentium nomen tuum.
Volgiti a me ed abbi pietà di me, com’è giusto che tu faccia a chi ama il tuo nome.
133 Gressus meos dirige secundum eloquium tuum, et non dominetur mei omnis injustitia.
Rafferma i miei passi nella tua parola, e non lasciare che alcuna iniquità mi domini.
134 Redime me a calumniis hominum ut custodiam mandata tua.
Liberami dall’oppressione degli uomini, ed io osserverò i tuoi precetti.
135 Faciem tuam illumina super servum tuum, et doce me justificationes tuas.
Fa’ risplendere il tuo volto sul tuo servitore, e insegnami i tuoi statuti.
136 Exitus aquarum deduxerunt oculi mei, quia non custodierunt legem tuam.
Rivi di lacrime mi scendon giù dagli occhi, perché la tua legge non è osservata.
137 Sade Justus es, Domine, et rectum judicium tuum.
Tu sei giusto, o Eterno, e diritti sono i tuoi giudizi.
138 Mandasti justitiam testimonia tua, et veritatem tuam nimis.
Tu hai prescritto le tue testimonianze con giustizia e con grande fedeltà.
139 Tabescere me fecit zelus meus, quia obliti sunt verba tua inimici mei.
Il mio zelo mi consuma perché i miei nemici han dimenticato le tue parole.
140 Ignitum eloquium tuum vehementer, et servus tuus dilexit illud.
La tua parola è pura d’ogni scoria; perciò il tuo servitore l’ama.
141 Adolescentulus sum ego et contemptus; justificationes tuas non sum oblitus.
Io son piccolo e sprezzato, ma non dimentico i tuoi precetti.
142 Justitia tua, justitia in æternum, et lex tua veritas.
La tua giustizia è una giustizia eterna, e la tua legge è verità.
143 Tribulatio et angustia invenerunt me; mandata tua meditatio mea est.
Distretta e tribolazione m’hanno còlto, ma i tuoi comandamenti sono il mio diletto.
144 Æquitas testimonia tua in æternum: intellectum da mihi, et vivam.
Le tue testimonianze sono giuste in eterno; dammi intelletto ed io vivrò.
145 Coph Clamavi in toto corde meo: exaudi me, Domine; justificationes tuas requiram.
Io grido con tutto il cuore; rispondimi, o Eterno! Io osserverò i tuoi statuti.
146 Clamavi ad te; salvum me fac: ut custodiam mandata tua.
Io t’invoco; salvami, e osserverò le tue testimonianze.
147 Præveni in maturitate, et clamavi: quia in verba tua supersperavi.
Io prevengo l’alba e grido; io spero nella tua parola.
148 Prævenerunt oculi mei ad te diluculo, ut meditarer eloquia tua.
Gli occhi miei prevengono lo vigilie della notte, per meditare la tua parola.
149 Vocem meam audi secundum misericordiam tuam, Domine, et secundum judicium tuum vivifica me.
Ascolta la mia voce secondo la tua benignità; o Eterno, vivificami secondo la tua giustizia.
150 Appropinquaverunt persequentes me iniquitati: a lege autem tua longe facti sunt.
Si accostano a me quelli che van dietro alla scelleratezza; essi son lontani dalla tua legge.
151 Prope es tu, Domine, et omnes viæ tuæ veritas.
Tu sei vicino, o Eterno, e tutti i tuoi comandamenti son verità.
152 Initio cognovi de testimoniis tuis, quia in æternum fundasti ea.
Da lungo tempo so dalle tue testimonianze che tu le hai stabilite in eterno.
153 Res Vide humilitatem meam, et eripe me, quia legem tuam non sum oblitus.
Considera la mia afflizione, e liberami; perché non ho dimenticato la tua legge.
154 Judica judicium meum, et redime me: propter eloquium tuum vivifica me.
Difendi tu la mia causa e riscattami; vivificami secondo la tua parola.
155 Longe a peccatoribus salus, quia justificationes tuas non exquisierunt.
La salvezza è lungi dagli empi, perché non cercano i tuoi statuti.
156 Misericordiæ tuæ multæ, Domine; secundum judicium tuum vivifica me.
Le tue compassioni son grandi, o Eterno; vivificami secondo i tuoi giudizi.
157 Multi qui persequuntur me, et tribulant me; a testimoniis tuis non declinavi.
I miei persecutori e i miei avversari son molti, ma io non devìo dalle tue testimonianze.
158 Vidi prævaricantes et tabescebam, quia eloquia tua non custodierunt.
Io ho veduto gli sleali e ne ho provato orrore; perché non osservano la tua parola.
159 Vide quoniam mandata tua dilexi, Domine: in misericordia tua vivifica me.
Vedi come amo i tuoi precetti! O Eterno, vivificami secondo la tua benignità.
160 Principium verborum tuorum veritas; in æternum omnia judicia justitiæ tuæ.
La somma della tua parola è verità; e tutti i giudizi della tua giustizia durano in eterno.
161 Sin Principes persecuti sunt me gratis, et a verbis tuis formidavit cor meum.
I principi m’hanno perseguitato senza ragione, ma il mio cuore ha timore delle tue parole.
162 Lætabor ego super eloquia tua, sicut qui invenit spolia multa.
Io mi rallegro della tua parola, come uno che trova grandi spoglie.
163 Iniquitatem odio habui, et abominatus sum, legem autem tuam dilexi.
Io odio e abomino la menzogna, ma amo la tua legge.
164 Septies in die laudem dixi tibi, super judicia justitiæ tuæ.
Io ti lodo sette volte al giorno per i giudizi della tua giustizia.
165 Pax multa diligentibus legem tuam, et non est illis scandalum.
Gran pace hanno quelli che amano la tua legge, e non c’è nulla che possa farli cadere.
166 Exspectabam salutare tuum, Domine, et mandata tua dilexi.
Io ho sperato nella tua salvezza, o Eterno, e ho messo in pratica i tuoi comandamenti.
167 Custodivit anima mea testimonia tua, et dilexit ea vehementer.
L’anima mia ha osservato le tue testimonianze, ed io le amo grandemente.
168 Servavi mandata tua et testimonia tua, quia omnes viæ meæ in conspectu tuo.
Io ho osservato i tuoi precetti e le tue testimonianze, perché tutte le mie vie ti stanno dinanzi.
169 Tau Appropinquet deprecatio mea in conspectu tuo, Domine; juxta eloquium tuum da mihi intellectum.
Giunga il mio grido dinanzi a te, o Eterno; dammi intelletto secondo la tua parola.
170 Intret postulatio mea in conspectu tuo; secundum eloquium tuum eripe me.
Giunga la mia supplicazione in tua presenza; liberami secondo la tua parola.
171 Eructabunt labia mea hymnum, cum docueris me justificationes tuas.
Le mie labbra esprimeranno la tua lode, perché tu m’insegni i tuoi statuti.
172 Pronuntiabit lingua mea eloquium tuum, quia omnia mandata tua æquitas.
La mia lingua celebrerà la tua parola, perché tutti i tuoi comandamenti sono giustizia.
173 Fiat manus tua ut salvet me, quoniam mandata tua elegi.
La tua mano mi aiuti, perché ho scelto i tuoi precetti.
174 Concupivi salutare tuum, Domine, et lex tua meditatio mea est.
Io bramo la tua salvezza, o Eterno, e la tua legge è il mio diletto.
175 Vivet anima mea, et laudabit te, et judicia tua adjuvabunt me.
L’anima mia viva, ed essa ti loderà; e mi soccorrano i tuoi giudizi.
176 Erravi sicut ovis quæ periit: quære servum tuum, quia mandata tua non sum oblitus.]
Io vo errando come pecora smarrita; cerca il tuo servitore, perché io non dimentico i tuoi comandamenti.

< Psalmorum 119 >