< Psalmorum 103 >

1 Ipsi David. [Benedic, anima mea, Domino, et omnia quæ intra me sunt nomini sancto ejus.
Of David. O my soul, bless the Lord; and all that is in me, his holy name.
2 Benedic, anima mea, Domino, et noli oblivisci omnes retributiones ejus.
O my soul, bless the Lord; and forget not one of his benefits.
3 Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis; qui sanat omnes infirmitates tuas:
He pardons all your sins, he heals all your diseases.
4 qui redimit de interitu vitam tuam; qui coronat te in misericordia et miserationibus:
He ransoms your life from the pit, he crowns you with kindness and pity.
5 qui replet in bonis desiderium tuum; renovabitur ut aquilæ juventus tua:
He gives you your heart’s desire, renewing your youth like the eagle’s.
6 faciens misericordias Dominus, et judicium omnibus injuriam patientibus.
The Lord executes justice – and right for all who are wronged.
7 Notas fecit vias suas Moysi; filiis Israël voluntates suas.
He revealed his ways to Moses, his acts to the children of Israel.
8 Miserator et misericors Dominus: longanimis, et multum misericors.
Full of pity and grace is the Lord, patient, and rich in kindness:
9 Non in perpetuum irascetur, neque in æternum comminabitur.
he will not always chide, nor cherish his anger forever.
10 Non secundum peccata nostra fecit nobis, neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.
Not after our sins has he dealt with us, nor requited us after our wickedness.
11 Quoniam secundum altitudinem cæli a terra, corroboravit misericordiam suam super timentes se;
For high as the heavens o’er the earth is his love over those who fear him.
12 quantum distat ortus ab occidente, longe fecit a nobis iniquitates nostras.
Far as is east from the west has he put our transgressions from us.
13 Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus timentibus se.
As a father pities his children, so the Lord pities those who fear him;
14 Quoniam ipse cognovit figmentum nostrum; recordatus est quoniam pulvis sumus.
for well he knows our frame, he remembers that we are dust.
15 Homo, sicut fœnum dies ejus; tamquam flos agri, sic efflorebit:
A person’s days are as grass; blossoms like a flower of the meadow.
16 quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet, et non cognoscet amplius locum suum.
At the breath of the wind it is gone, and the place thereof knows it no more.
17 Misericordia autem Domini ab æterno, et usque in æternum super timentes eum. Et justitia illius in filios filiorum,
But the love of the Lord is eternal, and his kindness to children’s children,
18 his qui servant testamentum ejus, et memores sunt mandatorum ipsius ad faciendum ea.
to those who keep his covenant and mindfully do his behests.
19 Dominus in cælo paravit sedem suam, et regnum ipsius omnibus dominabitur.
The Lord has set his throne in the heavens; the whole world is under his sway.
20 Benedicite Domino, omnes angeli ejus: potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum ejus.
Bless the Lord, you angels of his, mighty heroes performing his word.
21 Benedicite Domino, omnes virtutes ejus; ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus.
Bless the Lord, all you his hosts, you servants who do his will.
22 Benedicite Domino, omnia opera ejus: in omni loco dominationis ejus, benedic, anima mea, Domino.]
Bless the Lord, all you his works, far as his sway extends. O my soul, bless the Lord.

< Psalmorum 103 >