< Proverbiorum 29 >

1 [Viro qui corripientem dura cervice contemnit, repentinus ei superveniet interitus, et eum sanitas non sequetur.
L'uomo, il quale, essendo spesso ripreso, indura il suo collo, Di subito sarà fiaccato, senza rimedio.
2 In multiplicatione justorum lætabitur vulgus; cum impii sumpserint principatum, gemet populus.
Quando i giusti sono aggranditi, il popolo si rallegra; Ma quando gli empi signoreggiano, il popolo geme.
3 Vir qui amat sapientiam lætificat patrem suum; qui autem nutrit scorta perdet substantiam.
L'uomo, che ama sapienza, rallegra suo padre; Ma il compagno delle meretrici dissipa i [suoi] beni.
4 Rex justus erigit terram; vir avarus destruet eam.
Il re mantiene il paese con dirittura; Ma chi è dato a' presenti lo distrugge.
5 Homo qui blandis fictisque sermonibus loquitur amico suo rete expandit gressibus ejus.
L'uomo che lusinga il suo prossimo, Tende una rete davanti a' passi di esso.
6 Peccantem virum iniquum involvet laqueus, et justus laudabit atque gaudebit.
Nel misfatto dell'uomo malvagio [vi è] un laccio; Ma il giusto canterà, e si rallegrerà.
7 Novit justus causam pauperum; impius ignorat scientiam.
Il giusto prende conoscenza della causa de' miseri; [Ma] l'empio non intende alcun conoscimento.
8 Homines pestilentes dissipant civitatem; sapientes vero avertunt furorem.
Gli uomini schernitori allacciano la città; Ma i savi stornano l'ira.
9 Vir sapiens si cum stulto contenderit, sive irascatur, sive rideat, non inveniet requiem.
L'uomo savio che litiga con un uomo stolto, Or si adira, or ride, e non [ha] alcuna requie.
10 Viri sanguinum oderunt simplicem; justi autem quærunt animam ejus.
Gli uomini di sangue odiano l'[uomo] intiero; Ma gli [uomini] diritti hanno cura della vita di esso.
11 Totum spiritum suum profert stultus; sapiens differt, et reservat in posterum.
Lo stolto sfoga tutta la sua ira; Ma il savio [la] racqueta [e la rattiene] indietro.
12 Princeps qui libenter audit verba mendacii, omnes ministros habet impios.
Tutti i ministri del principe, Che attende a parole di menzogna, [sono] empi.
13 Pauper et creditor obviaverunt sibi: utriusque illuminator est Dominus.
Il povero e l'usuraio si scontrano l'un l'altro; Il Signore [è] quello che allumina gli occhi di amendue.
14 Rex qui judicat in veritate pauperes, thronus ejus in æternum firmabitur.]
Il trono del re, che fa ragione a' miseri in verità, Sarà stabilito in perpetuo.
15 [Virga atque correptio tribuit sapientiam; puer autem qui dimittitur voluntati suæ confundit matrem suam.
La verga e la correzione dànno sapienza; Ma il fanciullo lasciato in abbandono fa vergogna a sua madre.
16 In multiplicatione impiorum multiplicabuntur scelera, et justi ruinas eorum videbunt.
Quando gli empi crescono, cresce il misfatto; Ma i giusti vedranno la ruina di quelli.
17 Erudi filium tuum, et refrigerabit te, et dabit delicias animæ tuæ.
Gastiga il tuo figliuolo, e tu ne sarai in riposo; Ed egli darà di gran diletti all'anima tua.
18 Cum prophetia defecerit, dissipabitur populus; qui vero custodit legem beatus est.
Quando non [vi è] visione, il popolo è dissipato; Ma beato chi guarda la Legge.
19 Servus verbis non potest erudiri, quia quod dicis intelligit, et respondere contemnit.
Il servo non si corregge con parole; Benchè intenda, non però risponderà.
20 Vidisti hominem velocem ad loquendum? stultitia magis speranda est quam illius correptio.
Hai tu [mai] veduto un uomo precipitoso nel suo parlare? [Vi è] maggiore speranza d'uno stolto che di lui.
21 Qui delicate a pueritia nutrit servum suum postea sentiet eum contumacem.]
Se alcuno alleva delicatamente da fanciullo il suo servo, Quello sarà figliuolo alla fine.
22 [Vir iracundus provocat rixas, et qui ad indignandum facilis est erit ad peccandum proclivior.
L'uomo iracondo muove contese, E l'uomo collerico [commette] molti misfatti.
23 Superbum sequitur humilitas, et humilem spiritu suscipiet gloria.
L'alterezza dell'uomo l'abbassa; Ma chi è umile di spirito otterrà gloria.
24 Qui cum fure participat odit animam suam; adjurantem audit, et non indicat.
Chi partisce col ladro odia l'anima sua; Egli udirà l'esecrazione, e non però manifesterà [il fatto].
25 Qui timet hominem cito corruet; qui sperat in Domino sublevabitur.
Lo spavento dell'uomo [gli] mette un laccio; Ma chi si confida nel Signore sarà levato ad alto in salvo.
26 Multi requirunt faciem principis, et judicium a Domino egreditur singulorum.
Molti cercano la faccia di colui che signoreggia; Ma dal Signore [procede] il giudicio di ciascuno.
27 Abominantur justi virum impium, et abominantur impii eos qui in recta sunt via. Verbum custodiens filius extra perditionem erit.]
L'uomo iniquo [è] l'abbominio de' giusti; E l'uomo che cammina dirittamente [è] l'abbominio dell'empio.

< Proverbiorum 29 >