Mattheum 24
1 Et egressus Jesus de templo, ibat. Et accesserunt discipuli ejus, ut ostenderent ei ædificationes templi.
Evel ma'z ae Jezuz kuit eus an templ, e ziskibien a dostaas outañ, evit diskouez dezhañ savadurioù bras an templ.
2 Ipse autem respondens dixit illis: Videtis hæc omnia? amen dico vobis, non relinquetur hic lapis super lapidem, qui non destruatur.
Met eñ a lavaras dezho: Ha gwelout a rit an holl draoù-se? Me en lavar deoc'h e gwirionez, ne chomo ket anezho amañ maen war vaen na vo diskaret.
3 Sedente autem eo super montem Oliveti, accesserunt ad eum discipuli secreto, dicentes: Dic nobis, quando hæc erunt? et quod signum adventus tui, et consummationis sæculi? (aiōn g165)
Hag evel ma oa azezet war Venez an Olived, an diskibien a dostaas outañ, a-du, o lavarout: Lavar deomp pegoulz e c'hoarvezo kement-se, ha pehini e vo ar sin eus da zonedigezh hag eus fin ar bed? (aiōn g165)
4 Et respondens Jesus, dixit eis: Videte ne quis vos seducat:
Jezuz a respontas dezho: Diwallit na dromplfe den ac'hanoc'h.
5 multi enim venient in nomine meo, dicentes: Ego sum Christus: et multos seducent.
Rak meur a hini a zeuio dindan va anv, o lavarout: Me eo ar C'hrist; hag e tromplint kalz a dud.
6 Audituri enim estis prælia, et opiniones præliorum. Videte ne turbemini: oportet enim hæc fieri, sed nondum est finis:
Klevout a reot komz eus brezelioù, ha brud eus brezelioù, lakait evezh na vefec'h spontet; rak ret eo e teufe an traoù-se, met kement-se ne vo ket c'hoazh ar fin.
7 consurget enim gens in gentem, et regnum in regnum, et erunt pestilentiæ, et fames, et terræmotus per loca:
Rak ur bobl a savo a-enep ur bobl all, hag ur rouantelezh a-enep ur rouantelezh all; hag e vo e meur a lec'h, naonegezhioù, [bosennoù] ha krenoù-douar;
8 hæc autem omnia initia sunt dolorum.
an traoù-mañ ne vo nemet ar penn-kentañ eus ar gloazioù.
9 Tunc tradent vos in tribulationem, et occident vos: et eritis odio omnibus gentibus propter nomen meum.
Neuze e roint ac'hanoc'h evit bezañ poaniet, hag e lazhint ac'hanoc'h, hag e viot kasaet gant an holl bobloù, abalamour da'm anv.
10 Et tunc scandalizabuntur multi, et invicem tradent, et odio habebunt invicem.
Neuze ivez, meur a hini a gouezho, en em drubardo, hag en em gasaio an eil egile.
11 Et multi pseudoprophetæ surgent, et seducent multos.
Kalz a fals-profeded a savo, hag a dromplo kalz a dud.
12 Et quoniam abundavit iniquitas, refrigescet caritas multorum:
Dre ma vo kresket an direizhder, karantez meur a hini a yenaio.
13 qui autem perseveraverit usque in finem, hic salvus erit.
Met an hini a gendalc'ho betek ar fin, a vo salvet.
14 Et prædicabitur hoc Evangelium regni in universo orbe, in testimonium omnibus gentibus: et tunc veniet consummatio.
An Aviel-mañ eus ar rouantelezh a vo prezeget er bed a-bezh, evit reiñ testeni d'an holl bobloù; neuze e teuio ar fin.
15 Cum ergo videritis abominationem desolationis, quæ dicta est a Daniele propheta, stantem in loco sancto, qui legit, intelligat:
Dre-se, pa welot an euzhusted eus ar glac'har, m'en deus komzet ar profed Daniel anezhi, deuet el lec'h santel (ra gompreno an neb a lenn),
16 tunc qui in Judæa sunt, fugiant ad montes:
neuze ar re a vo e Judea, ra dec'hint war ar menezioù,
17 et qui in tecto, non descendat tollere aliquid de domo sua:
an hini a vo war an doenn, ra ne ziskenno ket da gemer ar pezh a zo en e di,
18 et qui in agro, non revertatur tollere tunicam suam.
hag an hini a vo er parkeier, ra ne zistroio ket a-dreñv da gemer e vantell.
19 Væ autem prægnantibus et nutrientibus in illis diebus!
Gwalleur d'ar gwragez brazez, ha d'ar magerezed en deizioù-se!
20 Orate autem ut non fiat fuga vestra in hieme, vel sabbato:
Pedit evit na erruo ket ho tec'h er goañv, nag e deiz ar sabad.
21 erit enim tunc tribulatio magna, qualis non fuit ab initio mundi usque modo, neque fiet.
Rak bez' e vo neuze ur glac'har ken bras, evel n'eus ket bet adalek penn-kentañ ar bed betek vremañ, ha ne vo biken.
22 Et nisi breviati fuissent dies illi, non fieret salva omnis caro: sed propter electos breviabuntur dies illi.
Ha ma ne vije ket bet berraet an deizioù-se, den ebet ne vije salvet; met abalamour d'ar re zibabet, an deizioù-se a vo berraet.
23 Tunc si quis vobis dixerit: Ecce hic est Christus, aut illic: nolite credere.
Neuze, mar lavar unan bennak deoc'h: Setu, ar C'hrist a zo amañ, pe aze, na gredit ket.
24 Surgent enim pseudochristi, et pseudoprophetæ: et dabunt signa magna, et prodigia, ita ut in errorem inducantur (si fieri potest) etiam electi.
Rak fals-kristed ha fals-profeded a savo; hag e raint sinoù ha burzhudoù da dromplañ, ma vije gallet, zoken ar re zibabet.
25 Ecce prædixi vobis.
Setu, em eus e lavaret deoc'h a-raok.
26 Si ergo dixerint vobis: Ecce in deserto est, nolite exire; Ecce in penetralibus, nolite credere.
Mar lavarer eta deoc'h: Setu, emañ el lec'h distro, n'it ket; setu, emañ er c'hambroù, na gredit ket.
27 Sicut enim fulgur exit ab oriente, et paret usque in occidentem: ita erit et adventus Filii hominis.
Rak, evel ma teu al luc'hedenn eus ar sav-heol ha ma he gweler betek ar c'huzh-heol, evel-se e vo donedigezh Mab an den.
28 Ubicumque fuerit corpus, illic congregabuntur et aquilæ.
E pep lec'h bennak ma vo ar c'horf marv, eno en em zastumo an erered.
29 Statim autem post tribulationem dierum illorum sol obscurabitur, et luna non dabit lumen suum, et stellæ cadent de cælo, et virtutes cælorum commovebuntur:
Raktal goude an deizioù a c'hlac'har-mañ, an heol a vo teñvalaet, al loar ne roio ket he sklêrijenn, ar stered a gouezho eus an oabl, ha galloudoù an neñv a vo brañsellet.
30 et tunc parebit signum Filii hominis in cælo: et tunc plangent omnes tribus terræ: et videbunt Filium hominis venientem in nubibus cæli cum virtute multa et majestate.
Neuze sin Mab an den en em ziskouezo en neñv, holl bobloù an douar a glemmo en ur skeiñ war boull o c'halon, hag e welint Mab an den o tont war goabr an neñv, gant ur galloud hag ur gloar bras;
31 Et mittet angelos suos cum tuba, et voce magna: et congregabunt electos ejus a quatuor ventis, a summis cælorum usque ad terminos eorum.
Eñ a gaso e aeled gant an trompilh tregernus, da zastum e re zibabet eus ar pevar avel, adalek ur penn eus an neñv betek ur penn all.
32 Ab arbore autem fici discite parabolam: cum jam ramus ejus tener fuerit, et folia nata, scitis quia prope est æstas:
Deskit dre barabolenn ar wezenn-fiez: pa zeu he brankoù da vezañ tener hag he delioù da vountañ, ec'h anavezit eo tost an hañv;
33 ita et vos cum videritis hæc omnia, scitote quia prope est, in januis.
evel-se ivez, pa welot kement-se oc'h erruout, gouezit Mab an den a zo tost, hag ouzh an nor.
34 Amen dico vobis, quia non præteribit generatio hæc, donec omnia hæc fiant.
Me a lavar deoc'h e gwirionez, penaos ar rummad-mañ ne dremeno ket, ken na vo c'hoarvezet an holl draoù-se.
35 Cælum et terra transibunt, verba autem mea non præteribunt.
An neñv hag an douar a dremeno, met va gerioù ne dremenint ket.
36 De die autem illa et hora nemo scit, neque angeli cælorum, nisi solus Pater.
Evit ar pezh a sell ouzh an deiz hag an eur, den n'o anavez, nag aeled an neñv, nag ar Mab, met an Tad hepken.
37 Sicut autem in diebus Noë, ita erit et adventus Filii hominis:
Ar pezh a c'hoarvezas en amzer Noe, evel-se a c'hoarvezo ivez da zonedigezh Mab an den;
38 sicut enim erant in diebus ante diluvium comedentes et bibentes, nubentes et nuptum tradentes, usque ad eum diem, quo intravit Noë in arcam,
rak en deizioù a-raok an dour-beuz, an dud a zebre hag a eve, en em zimeze hag a zimeze o bugale, betek an deiz ma'z eas Noe en arc'h,
39 et non cognoverunt donec venit diluvium, et tulit omnes: ita erit et adventus Filii hominis.
hag ne ouezjont netra ken a zeuas an dour-beuz d'o c'has holl gantañ; evel-se e vo ivez da zonedigezh Mab an den.
40 Tunc duo erunt in agro: unus assumetur, et unus relinquetur.
Neuze, e vo daou zen en ur park, unan a vo kemeret hag egile lezet,
41 Duæ molentes in mola: una assumetur, et una relinquetur.
e vo div wreg o valañ en ur vilin, unan a vo kemeret hag eben lezet.
42 Vigilate ergo, quia nescitis qua hora Dominus vester venturus sit.
Chomit dihun eta, rak n'ouzoc'h ket da bet eur e teuio hoc'h Aotrou.
43 Illud autem scitote, quoniam si sciret paterfamilias qua hora fur venturus esset, vigilaret utique, et non sineret perfodi domum suam.
Gouezit mat, ma anavezfe mestr an ti da bet beilhadenn eus an noz e tlefe ar laer dont, e chomfe dihun ha ne lezfe ket toullañ e di.
44 Ideo et vos estote parati: quia qua nescitis hora Filius hominis venturus est.
Dre-se, c'hwi ivez, en em zalc'hit prest, rak Mab an den a zeuio d'an eur na soñjit ket.
45 Quis, putas, est fidelis servus, et prudens, quem constituit dominus suus super familiam suam ut det illis cibum in tempore?
Piv eo eta ar mevel feal ha poellek a zo bet lakaet gant e aotrou war e dud, evit reiñ dezho boued en amzer dereat?
46 Beatus ille servus, quem cum venerit dominus ejus, invenerit sic facientem.
Eürus ar mevel-se, pa zeuio en-dro e aotrou, mar bez kavet gantañ oc'h ober evel-se!
47 Amen dico vobis, quoniam super omnia bona sua constituet eum.
Me a lavar deoc'h e gwirionez, e lakaat a raio war e holl vadoù.
48 Si autem dixerit malus servus ille in corde suo: Moram fecit dominus meus venire:
Met, mar deo drouk ar mevel-se, ha ma lavar en e galon: Va aotrou a zale da zont en-dro,
49 et cœperit percutere conservos suos, manducet autem et bibat cum ebriosis:
ha ma teu da skeiñ gant e genseurted, ha da zebriñ ha da evañ gant ar vezvierien,
50 veniet dominus servi illius in die qua non sperat, et hora qua ignorat:
aotrou ar mevel-se a zeuio d'an deiz na c'hortozo ket ha d'an eur ne ouezo ket,
51 et dividet eum, partemque ejus ponet cum hypocritis: illic erit fletus et stridor dentium.
hag e tispenno anezhañ, hag e roio dezhañ e lod gant ar bilpouzed; eno eo, e vo goueladegoù ha grigoñsadegoù-dent.
