< Job 40 >

1 Et adjecit Dominus, et locutus est ad Job:
Poi il Signore parlò a Giobbe, e disse:
2 [Numquid qui contendit cum Deo, tam facile conquiescit? utique qui arguit Deum, debet respondere ei.]
Colui che litiga con l'Onnipotente[lo] correggerà egli? Colui che arguisce Iddio risponda a questo.
3 Respondens autem Job Domino, dixit:
E Giobbe rispose al Signore, e disse:
4 [Qui leviter locutus sum, respondere quid possum? manum meam ponam super os meum.
Ecco, io sono avvilito; che ti risponderei io? Io metto la mia mano in su la bocca.
5 Unum locutus sum, quod utinam non dixissem: et alterum, quibus ultra non addam.]
Io ho parlato una volta, ma non replicherò più; Anzi due, ma non continuerò più.
6 Respondens autem Dominus Job de turbine, dixit:
E il Signore parlò di nuovo a Giobbe dal turbo, e disse:
7 [Accinge sicut vir lumbos tuos: interrogabo te, et indica mihi.
Cingiti ora i lombi, come un valente uomo; Io ti farò delle domande, e tu insegnami.
8 Numquid irritum facies judicium meum, et condemnabis me, ut tu justificeris?
Annullerai tu pure il mio giudicio, E mi condannerai tu per giustificarti?
9 Et si habes brachium sicut Deus? et si voce simili tonas?
Hai tu un braccio simile a quel di Dio? O tuoni tu con la voce come egli?
10 Circumda tibi decorem, et in sublime erigere, et esto gloriosus, et speciosis induere vestibus.
Adornati pur di magnificenza e di altezza; E vestiti di maestà e di gloria.
11 Disperge superbos in furore tuo, et respiciens omnem arrogantem humilia.
Spandi i furori dell'ira tua, E riguarda ogni altiero, ed abbassalo;
12 Respice cunctos superbos, et confunde eos, et contere impios in loco suo.
Riguarda ogni altiero, ed atterralo; E trita gli empi, e spronfondali;
13 Absconde eos in pulvere simul, et facies eorum demerge in foveam.
Nascondili tutti nella polvere, [E] tura loro la faccia in grotte;
14 Et ego confitebor quod salvare te possit dextera tua.
Allora anch'io ti darò questa lode, Che la tua destra ti può salvare.
15 Ecce behemoth quem feci tecum, fœnum quasi bos comedet.
Ecco l'ippopotamo, il quale io ho fatto teco; Egli mangia l'erba come il bue.
16 Fortitudo ejus in lumbis ejus, et virtus illius in umbilico ventris ejus.
Ecco, la sua forza [è] ne' lombi, E la sua possa nei muscoli del suo ventre.
17 Stringit caudam suam quasi cedrum; nervi testiculorum ejus perplexi sunt.
Egli rizza la sua coda come un cedro; Ed i nervi delle sue coscie sono intralciati.
18 Ossa ejus velut fistulæ æris; cartilago illius quasi laminæ ferreæ.
Le sue ossa [son come] sbarre di rame, Come mazze di ferro.
19 Ipse est principium viarum Dei: qui fecit eum applicabit gladium ejus.
Egli [è] la principale delle opere di Dio; [Sol] colui che l'ha fatto può accostargli la sua spada.
20 Huic montes herbas ferunt: omnes bestiæ agri ludent ibi.
Perchè i monti gli producono il pasco, Tutte le bestie della campagna vi scherzano.
21 Sub umbra dormit in secreto calami, et in locis humentibus.
Egli giace sotto gli alberi ombrosi, In ricetti di canne e di paludi.
22 Protegunt umbræ umbram ejus: circumdabunt eum salices torrentis.
Gli alberi ombrosi lo coprono [con] l'ombra loro; I salci de' torrenti l'intorniano.
23 Ecce absorbebit fluvium, et non mirabitur, et habet fiduciam quod influat Jordanis in os ejus.
Ecco, egli può far forza ad un fiume, [sì che] non corra; Egli si fida di potersi attrarre il Giordano nella gola.
24 In oculis ejus quasi hamo capiet eum, et in sudibus perforabit nares ejus.
Prenderallo [alcuno] alla sua vista? Forera[gli] egli il naso, per [mettervi] de' lacci?

< Job 40 >