Job 37

1 Eng upa uh oru insiuk kihmkim arulana upa.

Ja, over dette forferdes mitt hjerte og hopper i mitt bryst.

2 Kowos nukewa porongo pusren God, Ac lohng pusren pulahl su tuku ke oalul me.

Hør, hør braket av hans røst og det drønn som går ut av hans munn!

3 El supu sarom uh sasla in acn engyeng uh, Liki tafun faclu nwe ke tafun yen ngia.

Under hele himmelen lar han det fare, og han sender sitt lys til jordens ytterste ender.

4 Na ngirngir lun pusracl lohngyukyak, Pusra ku ac fulat lun pulahl uh Ac sarom uh wi pacna fahsr.

Efterpå brøler røsten, han tordner med sin veldige røst; han holder ikke lynene tilbake når hans røst lar sig høre.

5 Ke sap ku lun God, ma na usrnguk sikyak, Ma na yohk su kut tia ku in kalem kac.

Gud tordner underfullt med sin røst; han gjør storverk, og vi forstår dem ikke.

6 El sap snow uh in putati nu faclu, Ac supu af na matol in kurrauk faclu.

Han sier til sneen: Fall til jorden! - og likeså til skyllregnet, sitt sterke skyllregn.

7 El tulokinya orekma lun mwet uh; El oru in kalem selos ma El ku in oru.

Hvert menneskes hånd forsegler han, forat alle mennesker som han har skapt, må komme til å kjenne ham.

8 Kosro lemnak uh som nu in luf kialos.

Da går de ville dyr inn i sine huler, og de holder sig i sine hi.

9 Eng in paka tuku eir me, Ac ohu na upa tuku epang me.

Fra Sydens innerste kammer kommer storm, og med nordenvinden kommer kulde.

10 Momong lun God orala kof uh in kekela, Ac ekulla kof uh nu ke ice matoltol.

Av Guds ånde kommer is, og brede vann bindes.

11 Sarom uh ac sarmelik liki pukunyeng uh,

Med væte fyller han skyen, og han spreder sine lynskyer,

12 Ke ac mukuiyak oana ma lungse lun God. Sarom uh ac oru ma nukewa ma God El sapkin uh, In acn nukewa fin faclu.

og de svinger hit og dit, efter som han leder dem, forat de skal utføre alt det han byder dem, over den vide jord;

13 God El supwama af in aksroksrokye faclu; Sahp El supwama in kai mwet uh, Ku in akkalemye insewowo lal.

enten til tukt, når det er til gagn for hans jord, eller til velsignelse lar han dem komme.

14 “Job, mislawin ac porongo; Srike nunku ke orekma usrnguk God El oru uh.

Vend ditt øre til dette, Job! Stå stille og gi akt på Guds under!

15 Ya kom etu lah God El sapsap fuka Ac oru tuh sarom uh in sarmelik liki pukunyeng uh?

Forstår du hvorledes Gud styrer dem og lar sine skyers lyn blinke frem?

16 Ya kom etu lah pukunyeng uh sohksok fuka yen engyeng uh, Su ma orek ke ku sakirik lun God?

Forstår du hvorledes skyene svever om i luften, forstår du den Allvitendes under,

17 Mo, kom ac arulana fol, Ke pacl se eng fol lun acn eir uh tuhme.

du hvis klær blir varme når jorden ligger og dormer i sønnenvind?

18 Mea, kom ku in kasru God laknelik acn lucng Ac oru tuh in ku oana sie osra ma tuktuki ac akfwelyeyukla?

Kan du med ham spenne ut himmelen, så fast som et speil av støpt metall?

19 Luti nu sesr ma kut in fahk nu sin God; Kut lohsrla; wanginla ma kut ku in fahk.

Lær oss hvad vi skal si til ham! Vi kan ikke fremføre noget for bare mørke.

20 Nga ac tia suk ngan kaskas nu sin God; Mwe mea ngan sang pacl lal in kunausyula?

Skal det fortelles ham at jeg vil tale med ham? Har nogen sagt at han ønsker sin egen undergang?

21 “Ac inge, kalem lucng me uh arulana saromrom; Upala kalem kac uh, kut tia ku in ngetang nu kac; Ac eng uh aknasnasyela yen engyeng uh.

Og nu, menneskene ser ikke lyset, enda det skinner klart på himmelen, og en vind er faret frem og har renset den.

22 Sie kalem na saromrom liyeyuk epang me, Ac wolana lun God arulana aksangengyekutla.

Fra Norden kommer gull; om Gud er der en forferdende herlighet.

23 Ku lun God uh arulana yokla — kut tia ku in kalukyang nu yorol; El suwoswos ac pwayena ke ma El oru nu sin mwet uh.

Den Allmektige finner vi ikke, han som er så stor i makt; men retten og den strenge rettferdighet krenker han ikke.

24 Ke ouinge uh, ac tia sukok lah efu ku mwet uh sangeng sel, Ac lah efu ku El tia lohang nu selos su sifacna oru mu elos lalmwetmet.”

Derfor frykter menneskene ham; men han enser ikke nogen selvklok mann.