Jovu 30

1 Hianagi menina kasefa vahe'mo'za kiza zokago ke hunenante'za huhaviza hunante'naze. Ana kasefa vahe'mokizmi zamafahe'za nagri sipisipima kegavama nehaza kraramina zamagra kegava hugara osu'naze.

Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;

2 Hagi nagrama zamagoana hankave'zamia omane'neanki'za nagrira e'za eme naza hugara osu'naze. Na'ankure hankavezmimo'a hago zamagripintira vagare'ne.

Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;

3 Ana vahe'mokizmia zamunte omanege'za, zamagaku nehu'za atre'za vu'za vahe omani ka'ma kokampi umani'ne'za, kenagera ne'zankura hake'za vano hu'naze.

Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;

4 Ana nehu'za trazampintira aka tra'zana hu'za nene'za, brumu zafamofo rafu'na'anena eri tasagi hu'za ne'naze.

Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.

5 Ana vahera kumapintira zamahe kasopenetre'za, kumzufa vaheku'ma nehazaza hu'za kezatizmante'naze.

El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;

6 Ana'ma hazage'za vu'za, tinkagomupine muri kampine, have kampine umani'naze.

En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;

7 Anantegama umani'ne'za trazampi vano nehu'za, donki afu'mo'zama nehazaza hu'za ana trazampina eri tru hu'za mani'ne'za krafage hu'naze.

Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;

8 Hagi ana vahera zamagia omaneno neginagi vahe mani'nazanki'za zamahe kasopazage'za fre'naze.

Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.

9 Hagi ana vahe'mokizmi mofavre naga'mo'za, nagirevare zagamera nehu'za, huhaviza hunante'naze. Ana nehu'za nagrikura kiza zokago ke hunante'za, nazeri nagaze hu'naze.

Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.

10 Nagra zamagri zamavurera mago havi zaga manuge'za zamefi hunenami'za, nagritera erava'o nosu'za, navufi zamavetu ahenante'naze.

Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.

11 Ati karima reragareaza huno Anumzamo'a knaza namino nazeri ante ravahege'za, nazano hunante'naku'ma haza zana amne hu'naze.

Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.

12 Hazenke zama nehaza kasefa vahe'mo'za nazantmaga kazigatira oti'za, narotago hazage'na fre'na vano nehuge'za, kama vanufina krifu eme anaginte'naze.

Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;

13 Nagri'ma nazeri haviza nehu'za keonke'zama eri kazigati maka zana nehu'za, kama nevufina eme rehiza nehu'za, zamagrama antahi'zana agri'ma azahu vahera omani'ne hu'za nehaze.

Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;

14 Nagri'ma ha'ma hunantenaku'ma e'nazana vahe'mo'za, maka kazigati ankariserami'za e'za eme nazeri haviza hu'naze.

Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.

15 Ana hige'na menina tusi koro nehugeno, zaho'mo hampo erino viaza huno knare nagima e'neruazane fenozaninena erino vu'ne.

Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.

16 Hagi nagra menina hago fri'za nehugeno, natazamo'a maka zupa nazeri haviza nehie.

Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.

17 Kenagera zaferinanimo'a tusi nata negrigeno, ana natazamo'a naterenora novie.

En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.

18 Anumzamo'a hankavenentake azantetira kukenagna huno rufitenante'ne. Ana hu'neno azantetira za'za kukenama antaninoa kenamofo nananke kama'are azerino nanankena nazeri pro hu'za nehie.

Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.

19 Ana huteno hapapi matevuno natrege'na, kugusopagna nehu'na tanefakna hu'noe.

Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.

20 Ana hige'na naza hananegu Anumzamoka kagritega krafagea hu'noanagi, keni'arera nona osu'nane. Ana nehunka kagri kavure oti'noanagi, nagrira kamefi hunami'nane.

Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.

21 Kagra karimpa ahenenantenka, hankavenentake kazanteti nazeri haviza nehane.

Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.

22 Kagra kagigagi zaho atrankeno eno eme nazeri sga huno nefregenka, kagra ununko atrankeno eno eme nazeri haviza hu'ne.

Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.

23 Ana'ma nehanke'na nagrama antahuana, kagra nahe fritenka hunantesnanke'na maka vahe'mo'zama fri'za nevaza kumatega vugahue hu'na nagesa antahi'noe.

Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.

24 Hagi mago vahe'mo'ma knafima mani'neno'ma azahu zanku'ma krafama nehanigeno'a, tamagerfa huno mago'mo azana anteno aza hugahie.

Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?

25 Nagrama ko'ma knare hu'na mani'ne'na, knazampima mani'za vahekura zavira atenezmante'na, zamunte omane vahekura nagu'afina tusiza hu'na keke huzmante'noe.

Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?

26 Hianagi nagritera knare'za fore hanie hu'nama amuha'ma hu'noa zana forera osigeno, kefo zamo nagritera ne-egeno, tavi masagu'ma avegama ante'noana omegeno hanizamo e'ne.

Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.

27 Nagu'amo'a hazenkefi manino ne-eno mani frua osu'ne. Ana higeno maka zupa natazamo nazeri havizantfa hu'ne.

Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.

28 Nagrira knazamo rentrako higena hanizampi vano nehu'na, tavira onke'noe. Ana nehu'na kuma amu'nompima vahe'ma vano nehazafi mani'ne'na, iza naza hugahieha nehu'na zavira ate'noe.

Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.

29 Ana nehu'na zavi'matoa nagerumo'a, afi kramo'ene za'za agempunane namagu'ma ostritiema nehaza namamo'enema krafama neha'aza hu'ne.

Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.

30 Navufgamo'a ru ko'nagifa nehegeno, zaferinanifintira tusi amuho nehuno teve rukaru hu'ne.

Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.

31 Nagra hapue nehaza zavena nehe'na, nasunku zagamera nehu'na, konkena nere'na zavi zagamera hu'noe.

Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.