< 詩篇 139 >

1 伶長にうたはしめたるダビデの歌 ヱホバよなんぢは我をさぐり我をしりたまへり
In finem, Psalmus David. Domine probasti me, et cognovisti me:
2 なんぢはわが坐るをも立をもしり 又とほくよりわが念をわきまへたまふ
tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.
3 なんぢはわが歩むをもわが臥をもさぐりいだし わがもろもろの途をことごとく知たまへり
Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.
4 そはわが舌に一言ありとも観よヱホバよなんぢことごとく知たまふ
Et omnes vias meas prævidisti: quia non est sermo in lingua mea.
5 なんぢは前より後よりわれをかこみ わが上にその手をおき給へり
Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
6 かかる知識はいとくすしくして我にすぐ また高くして及ぶことあたはず
Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.
7 我いづこにゆきてなんぢの聖霊をはなれんや われいづこに往てなんぢの前をのがれんや
Quo ibo a Spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
8 われ天にのぼるとも汝かしこにいまし われわが榻を陰府にまうくるとも 観よなんぢ彼處にいます (Sheol h7585)
Si ascendero in cælum, tu illic es: si descendero in infernum, ades. (Sheol h7585)
9 我あけぼのの翼をかりて海のはてにすむとも
Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:
10 かしこにて尚なんぢの手われをみちびき汝のみぎの手われをたもちたまはん
Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.
11 暗はかならす我をおほひ 我をかこめる光は夜とならんと我いふとも
Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.
12 汝のみまへには暗ものをかくすことなく 夜もひるのごとくに輝けり なんぢにはくらきも光もことなることなし
Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ eius, ita et lumen eius.
13 汝はわがはらわたをつくり 又わがははの胎にわれを組成たまひたり
Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meæ.
14 われなんぢに感謝す われは畏るべく奇しくつくられたり なんぢの事跡はことごとくくすし わが霊魂はいとつばらに之をしれり
Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
15 われ隠れたるところにてつくられ地の底所にて妙につづりあはされしとき わが骨なんぢにかくるることなかりき
Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terræ.
16 わが體いまだ全からざるに なんぢの目ははやくより之をみ 日々かたちづくられしわが百體の一だにあらざりし時に ことごとくなんぢの冊にしるされたり
Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.
17 神よなんぢりもろもろの思念はわれに寶きこといかばかりぞや そのみおもひの総計はいかに多きかな
Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.
18 我これを算へんとすれどもそのかずは沙よりもおほし われ眼さむるときも尚なんぢとともにをる
Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.
19 神よなんぢはかならず惡者をころし給はん されば血をながすものよ我をはなれされ
Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:
20 かれらはあしき企圖をもて汝にさからひて言ふ なんぢの仇はみだりに聖名をとなふるなり
Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates tuas.
21 ヱホバよわれは汝をにくむ者をにくむにあらずや なんぢに逆ひておこりたつものを厭ふにあらずや
Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?
22 われ甚くかれらをにくみてわが仇とす
Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.
23 神よねがはくは我をさぐりてわが心をしり 我をこころみてわがもろもろの思念をしりたまへ
Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.
24 ねがはくは我によこしまなる途のありやなしやを見て われを永遠のみちに導きたまへ
Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via æterna.

< 詩篇 139 >