< ヨブ 記 30 >

1 しかし今はわたしよりも年若い者が、かえってわたしをあざ笑う。彼らの父はわたしが卑しめて、群れの犬と一緒にさえしなかった者だ。
nunc autem derident me iuniores tempore quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei
2 彼らの手の力からわたしは何を得るであろうか、彼らはその気力がすでに衰えた人々だ。
quorum virtus manuum erat mihi pro nihilo et vita ipsa putabantur indigni
3 彼らは乏しさと激しい飢えとによって、かわいた荒れ地をかむ。
egestate et fame steriles qui rodebant in solitudine squalentes calamitate et miseria
4 彼らは、ぜにあおいおよび灌木の葉を摘み、れだまの根をもって身を暖める。
et mandebant herbas et arborum cortices et radix iuniperorum erat cibus eorum
5 彼らは人々の中から追いだされ、盗びとを追うように、人々は彼らを追い呼ばわる。
qui de convallibus ista rapientes cum singula repperissent ad ea cum clamore currebant
6 彼らは急流の谷間に住み、土の穴または岩の穴におり、
in desertis habitabant torrentium et in cavernis terrae vel super glaream
7 灌木の中にいななき、いらくさの下に押し合う。
qui inter huiuscemodi laetabantur et esse sub sentibus delicias conputabant
8 彼らは愚かな者の子、また卑しい者の子であって、国から追いだされた者だ。
filii stultorum et ignobilium et in terra penitus non parentes
9 それなのに、わたしは今彼らの歌となり、彼らの笑い草となった。
nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis proverbium
10 彼らはわたしをいとい、遠くわたしをはなれ、わたしの顔につばきすることも、ためらわない。
abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam conspuere non verentur
11 神がわたしの綱を解いて、わたしを卑しめられたので、彼らもわたしの前に慎みを捨てた。
faretram enim suam aperuit et adflixit me et frenum posuit in os meum
12 このともがらはわたしの右に立ち上がり、わたしを追いのけ、わたしにむかって滅びの道を築く。
ad dexteram orientis calamitatis meae ilico surrexerunt pedes meos subverterunt et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis
13 彼らはわたしの道をこわし、わたしの災を促す。これをさし止める者はない。
dissipaverunt itinera mea insidiati sunt mihi et praevaluerunt et non fuit qui ferret auxilium
14 彼らは広い破れ口からはいるように進みきたり、破壊の中をおし寄せる。
quasi rupto muro et aperta ianua inruerunt super me et ad meas miserias devoluti sunt
15 恐ろしい事はわたしに臨み、わたしの誉は風のように吹き払われ、わたしの繁栄は雲のように消えうせた。
redactus sum in nihili abstulisti quasi ventus desiderium meum et velut nubes pertransiit salus mea
16 今は、わたしの魂はわたしの内にとけて流れ、悩みの日はわたしを捕えた。
nunc autem in memet ipso marcescit anima mea et possident me dies adflictionis
17 夜はわたしの骨を激しく悩まし、わたしをかむ苦しみは、やむことがない。
nocte os meum perforatur doloribus et qui me comedunt non dormiunt
18 それは暴力をもって、わたしの着物を捕え、はだ着のえりのように、わたしをしめつける。
in multitudine eorum consumitur vestimentum meum et quasi capitio tunicae sic cinxerunt me
19 神がわたしを泥の中に投げ入れられたので、わたしはちり灰のようになった。
conparatus sum luto et adsimilatus favillae et cineri
20 わたしがあなたにむかって呼ばわっても、あなたは答えられない。わたしが立っていても、あなたは顧みられない。
clamo ad te et non exaudis me sto et non respicis me
21 あなたは変って、わたしに無情な者となり、み手の力をもってわたしを攻め悩まされる。
mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae adversaris mihi
22 あなたはわたしを揚げて風の上に乗せ、大風のうなり声の中に、もませられる。
elevasti me et quasi super ventum ponens elisisti me valide
23 わたしは知っている、あなたはわたしを死に帰らせ、すべての生き物の集まる家に帰らせられることを。
scio quia morti tradas me ubi constituta domus est omni viventi
24 さりながら荒塚の中にある者は、手を伸べないであろうか、災の中にある者は助けを呼び求めないであろうか。
verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam et si corruerint ipse salvabis
25 わたしは苦しい日を送る者のために泣かなかったか。わたしの魂は貧しい人のために悲しまなかったか。
flebam quondam super eum qui adflictus erat et conpatiebatur anima mea pauperi
26 しかしわたしが幸を望んだのに災が来た。光を待ち望んだのにやみが来た。
expectabam bona et venerunt mihi mala praestolabar lucem et eruperunt tenebrae
27 わたしのはらわたは沸きかえって、静まらない。悩みの日がわたしに近づいた。
interiora mea efferbuerunt absque ulla requie praevenerunt me dies adflictionis
28 わたしは日の光によらずに黒くなって歩き、公会の中に立って助けを呼び求める。
maerens incedebam sine furore consurgens in turba clamavi
29 わたしは山犬の兄弟となり、だちょうの友となった。
frater fui draconum et socius strutionum
30 わたしの皮膚は黒くなって、はげ落ち、わたしの骨は熱さによって燃え、
cutis mea denigrata est super me et ossa mea aruerunt prae caumate
31 わたしの琴は悲しみの音となり、わたしの笛は泣く者の声となった。
versa est in luctum cithara mea et organum meum in vocem flentium

< ヨブ 記 30 >