< 詩篇 78 >

1 わが民よわが敎訓をきき、わが口のことばになんぢらの耳をかたぶけよ
Intellectus Asaph. [Attendite, popule meus, legem meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei.
2 われ口をひらきて譬喩をまうけ いにしへの玄幽なる語をかたりいでん
Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio.
3 是われらが曩にききしところ知しところ又われらが列祖のかたりつたへし所なり
Quanta audivimus, et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.
4 われら之をその子孫にかくさずヱホバのもろもろの頌美と能力とそのなしたまへる奇しき事跡とをきたらんとする世につげん
Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit.
5 そはヱホバ證詞をヤコブのうちにたて律法をイスラエルのうちに定めてその子孫にしらすべきことをわれらの列祖におほせたまひたればなり
Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis:
6 これ來らんとする代のちに生るる子孫がこれを知みづから起りてそのまた子孫につたへ
ut cognoscat generatio altera: filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis,
7 かれらをして神によりたのみ神のみわざを忘れずその誡命をまもらしめん爲なり
ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant:
8 またその列祖のごとく頑固にしてそむくものの類となり そのこころ修まらず そのたましひ神に忠ならざる類とならざらん爲なり
ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus.
9 エフライムのこらは武具ととのへ弓をたづさへしに戰ひの日にうしろをそむけたり
Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.
10 かれら神のちかひをまもらず そのおきてを履ことをいなみ
Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.
11 ヱホバのなしたまへることとかれらに示したまへる奇しき事跡とをわすれたり
Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis.
12 神はエジプトの國にてゾアンの野にて妙なる事をかれらの列祖のまへになしたまへり
Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos.
13 すなはち海をさきてかれらを過ぎしめ水をつみて堆かくしたまへり
Interrupit mare, et perduxit eos, et statuit aquas quasi in utre:
14 ひるは雲をもてかれらをみちびき夜はよもすがら火の光をもてこれを導きたまへり
et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis.
15 神はあれのにて磐をさき大なる淵より汲がごとくにかれらに飮しめ
Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa.
16 また磐より流をひきて河のごとくに水をながれしめたまへり
Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas.
17 然るにかれら尚たえまなく罪ををかして神にさからひ荒野にて至上者にそむき
Et apposuerunt adhuc peccare ei; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
18 またおのが慾のために食をもとめてその心のうちに神をこころみたり
Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis.
19 然のみならずかれらは神にさからひていへり 神は荒野にて筵をまうけたまふを得んや
Et male locuti sunt de Deo; dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
20 みよ神いはを撃たまへば水ほどばしりいで流あぶれたり 糧をもあたへたまふを得んや神はその民のために肉をそなへたまはんやと
quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?
21 この故にヱホバこれを聞ていきどほりたまひき 火はヤコブにむかひてもえあがり怒はイスラエルにむかひて立騰れり
Ideo audivit Dominus et distulit; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israël:
22 こはかれら神を信ぜずその救にたのまざりし故なり
quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus.
23 されどなほ神はうへなる雲に命じて天の戸をひらき
Et mandavit nubibus desuper, et januas cæli aperuit.
24 彼等のうへにマナをふらせて食はしめ天の穀物をあたへたまへり
Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis.
25 人みな勇士の糧をくらへり 神はかれらに食物をおくりて飽足らしめたまふ
Panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis in abundantia.
26 神は天に東風をふかせ大能もて南の風をみちびきたまへり
Transtulit austrum de cælo, et induxit in virtute sua africum.
27 神はかれらのうへに塵のごとく肉をふらせ海の沙のごとく翼ある鳥をふらせて
Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.
28 その營のなかその住所のまはりに落したまへり
Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum.
29 斯てかれらは食ひて飽たりぬ 神はこれにその欲みしものを與へたまへり
Et manducaverunt, et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis:
30 かれらが未だその慾をはなれず食物のなほ口のうちにあるほどに
non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,
31 神のいかり旣にかれらに對ひてたちのぼり彼等のうちにて最もこえたる者をころしイスラエルのわかき男をうちたふしたまへり
et ira Dei ascendit super eos: et occidit pingues eorum, et electos Israël impedivit.
32 これらの事ありしかど彼等はなほ罪ををかしてその奇しきみわざを信ぜざりしかば
In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus.
33 神はかれらの日を空しくすぐさせ その年をおそれつつ過させたまへり
Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione.
34 神かれらを殺したまへる時かれら神をたづね歸りきたりて懇ろに神をもとめたり
Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.
35 かくて神はおのれの磐いとたかき神はおのれの贖主なることをおもひいでたり
Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.
36 然はあれど彼等はただその口をもて神にへつらひその舌をもて神にいつはりをいひたりしのみ
Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei;
37 そはかれらのこころは神にむかひて堅からず その契約をまもるに忠信ならざりき
cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus.
38 されど神はあはれみに充たまへばかれらの不義をゆるして亡したまはず屡ばそのみいかりを轉してことごとくは忿恚をふりおこし給はざりき
Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum, et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam.
39 又かれがただ肉にして過去ばふたたび歸りこぬ風なるをおもひいで給へり
Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens.
40 かれらは野にて神にそむき荒野にて神をうれへしめしこと幾次ぞや
Quoties exacerbaverunt eum in deserto; in iram concitaverunt eum in inaquoso?
41 かれらかへすがへす神をこころみイスラエルの聖者をはづかしめたり
Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israël exacerbaverunt.
42 かれらは神の手をも敵より贖ひたまひし日をもおもひいでざりき
Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis:
43 神はそのもろもろの豫兆をエジプトにあらはしその奇しき事をゾアンの野にあらはし
sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos;
44 かれらの河を血にかはらせてその流を飮あたはざらしめ
et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.
45 また蝿の群をおくりてかれらをくはしめ蛙をおくりてかれらを亡させたまへり
Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos;
46 神はかれらの田產を蟊賊にわたし かれらの勤勞を蝗にあたへたまへり
et dedit ærugini fructus eorum, et labores eorum locustæ;
47 神は雹をもてかれらの葡萄の樹をからし霜をもてかれらの桑の樹をからし
et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina;
48 その家畜をへうにわたしその群をもゆる閃電にわたし
et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni;
49 かれらの上にはげしき怒といきどほりと怨恨となやみと禍害のつかひの群とをなげいだし給へり
misit in eos iram indignationis suæ, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos.
50 神はその怒をもらす道をまうけ かれらのたましひを死よりまぬかれしめず そのいのちを疫癘にわたし
Viam fecit semitæ iræ suæ: non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit:
51 エジプトにてすべての初子をうちハムの幕屋にてかれらの力の始をうちたまへり
et percussit omne primogenitum in terra Ægypti; primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham:
52 されどおのれの民を羊のごとくに引いだし かれらを曠野にてけだものの群のごとくにみちびき
et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto:
53 かれらをともなひておそれなく安けからしめ給へり されど海はかれらの仇をおほへり
et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare.
54 神はその聖所のさかひ その右の手にて購たまへるこの山に彼らを携へたまへり
Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem quem acquisivit dextera ejus; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis;
55 又かれらの前にてもろもろの國人をおもひいだし準縄をもちゐ その地をわかちて嗣業となし イスラエルの族をかれらの幕屋にすまはせたまへり
et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.
56 然はあれど彼等はいとたかき神をこころみ之にそむきてそのもろもろの證詞をまもらず
Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt.
57 叛きしりぞきてその列祖の如く眞實をうしなひ くるへる弓のごとくひるがへりて逸ゆけり
Et averterunt se, et non servaverunt pactum: quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
58 高處をまうけて神のいきどほりをひき刻める像にて神の嫉妬をおこしたり
In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.
59 神ききたまひて甚だしくいかり大にイスラエルを憎みたまひしかば
Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israël.
60 人々の間におきたまひし幕屋なるシロのあげばりを棄さり
Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
61 その力をとりことならしめ その榮光を敵の手にわたし
Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici.
62 その民を劍にあたへ その嗣業にむかひて甚だしく怒りたまへり
Et conclusit in gladio populum suum, et hæreditatem suam sprevit.
63 火はかれらのわかき男をやきつくし かれらの處女はその婚姻の歌によりて譽らるることなく
Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatæ.
64 かれらの祭司はつるぎにて仆れ かれらの寡婦は喪のなげきだにせざりき
Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduæ eorum non plorabantur.
65 斯るときに主はねぶりし者のさめしごとく勇士の酒によりてさけぶがごとく目さめたまひて
Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.
66 その敵をうちしりぞけ とこしへの辱をかれらに負せたまへり
Et percussit inimicos suos in posteriora; opprobrium sempiternum dedit illis.
67 またヨセフの幕屋をいなみエフライムの族をえらばず
Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit:
68 ユダの族そのいつくしみたまふシオンの山をえらびたまへり
sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit.
69 その聖所を山のごとく永遠にさだめたまへる地のごとくに立たまへり
Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in sæcula.
70 またその僕ダビデをえらびて羊の牢のなかよりとり
Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium; de post fœtantes accepit eum:
71 乳をあたふる牝羊にしたがひゆく勤のうちより携へきたりてその民ヤコブその嗣業イスラエルを牧はせたまへり
pascere Jacob servum suum, et Israël hæreditatem suam.
72 斯てダビデはそのこころの完全にしたがひてかれらを牧ひ その手のたくみをもて之をみちびけり
Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.]

< 詩篇 78 >