< 詩篇 59 >

1 わが神よねがはくは我をわが仇よりたすけいだし われを高處におきて我にさからひ起立つものより脱かれしめたまへ
In finem, Ne disperdas, David in tituli inscriptionem, quando misit Saul, et custodivit domum eius, ut eum interficeret. Eripe me de inimicis meis Deus meus: et ab insurgentibus in me libera me.
2 邪曲をおこなふものより我をたすけいだし血をながす人より我をすくひたまへ
Eripe me de operantibus iniquitatem: et de viris sanguinum salva me.
3 視よかれらは潜みかくれてわが霊魂をうかがひ猛者むれつどひて我をせむ ヱホバよ此はわれに愆あるにあらず われに罪あるにあらず
Quia ecce ceperunt animam meam: irruerunt in me fortes.
4 かれら趨りまはりて過失なきに我をそこなはんとて備をなす ねがはくは我をたすくるために目をさまして見たまへ
Neque iniquitas mea, neque peccatum meum Domine: sine iniquitate cucurri, et direxi.
5 なんぢヱホバ萬軍の神イスラエルの神よ ねがはくは目をさましてもろもろの國にのぞみたまへ あしき罪人にあはれみを加へたまふなかれ (セラ)
Exurge in occursum meum, et vide: et tu Domine Deus virtutum, Deus Israel, Intende ad visitandas omnes gentes: non miserearis omnibus, qui operantur iniquitatem.
6 かれらは夕にかへりきたり犬のごとくほえて邑をへありく
Convertentur ad vesperam: et famem patientur ut canes, et circuibunt civitatem.
7 視よかれらは口より惡をはく そのくちびるに劍あり かれらおもへらく誰ありてこの言をきかんやと
Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit?
8 されどヱホバよ汝はかれらをわらひ もろもろの國をあざわらひたまはん
Et tu Domine deridebis eos: ad nihilum deduces omnes Gentes.
9 わが力よわれ汝をまちのぞまん 神はわがたかき櫓なり
Fortitudinem meam ad te custodiam, quia Deus susceptor meus es:
10 憐憫をたまふ神はわれを迎へたまはん 神はわが仇につきての願望をわれに見させたまはん
Deus meus misericordia eius præveniet me.
11 願くはかれらを殺したまふなかれ わが民つひに忘れやはせん 主われらの盾よ 大能をもてかれらを散し また卑したまへ
Deus ostendet mihi super inimicos meos, ne occidas eos: nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua: et depone eos protector meus Domine:
12 かれらがくちびるの言はその口のつみなり かれらは詛と虚偽とをいひいづるによりてその傲慢のためにとらへられしめたまへ
Delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum: et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur
13 忿恚をもてかれらをほろぼしたまへ 再びながらふることなきまでに彼等をほろぼしたまへ ヤコブのなかに神いまして統治めたまふことをかれらに知しめて地の極にまでおよぼしたまへ (セラ)
in consummatione: in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Iacob: et finium terræ.
14 かれらは夕にかへりきたり犬のごとくほえて邑をへありくべし
Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.
15 かれらはゆききして食物をあさり もし飽ことなくば終夜とどまれり
Ipsi dispergentur ad manducandum: si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
16 されど我はなんぢの大能をうたひ清晨にこゑをあげてなんぢの憐憫をうたひまつらん なんぢわが迫りくるしみたる日にたかき櫓となり わが避所となりたまひたればなり
Ego autem cantabo fortitudinem tuam: et exultabo mane misericordiam tuam. Quia factus es susceptor meus, et refugium meum, in die tribulationis meæ.
17 わがちからよ我なんぢにむかひて頌辭をうたひまつらん 神はわがたかき櫓われにあはれみをたまふ神なればなり
Adiutor meus tibi psallam, quia Deus susceptor meus es: Deus meus misericordia mea.

< 詩篇 59 >