詩篇 139
1 ヱホバよなんぢは我をさぐり我をしりたまへり
Til sangmesteren; av David; en salme. Herre, du ransaker mig og kjenner mig.
2 なんぢはわが坐るをも立をもしり 又とほくよりわが念をわきまへたまふ
Enten jeg sitter, eller jeg står op, da vet du det; du forstår min tanke langt fra.
3 なんぢはわが歩むをもわが臥をもさぐりいだし わがもろもろの途をことごとく知たまへり
Min sti og mitt leie gransker du ut, og du kjenner grant alle mine veier.
4 そはわが舌に一言ありとも觀よヱホバよなんぢことごとく知たまふ
For det er ikke et ord på min tunge - se, Herre, du vet det alt sammen.
5 なんぢは前より後よりわれをかこみ わが上にその手をおき給へり
Bakfra og forfra omgir du mig, og du legger din hånd på mig.
6 かかる知識はいとくすしくして我にすぐ また高くして及ぶことあたはず
Å forstå dette er mig for underlig, det er for høit, jeg makter det ikke.
7 我いづこにゆきてなんぢの聖霊をはなれんや われいづこに往てなんぢの前をのがれんや
Hvor skal jeg gå fra din Ånd, og hvor skal jeg fly fra ditt åsyn?
Farer jeg op til himmelen så er du der, og vil jeg rede mitt leie i dødsriket, se, da er du der. (Sheol h7585)
9 我あけぼのの翼をかりて海のはてにすむとも
Tar jeg morgenrødens vinger, og vil jeg bo ved havets ytterste grense,
10 かしこにて尚なんぢの手われをみちびき汝のみぎの手われをたもちたまはん
så fører også der din hånd mig, og din høire hånd holder mig fast.
11 暗はかならす我をおほひ 我をかこめる光は夜とならんと我いふとも
Og sier jeg: Mørket skjule mig, og lyset omkring mig bli natt -
12 汝のみまへには暗ものをかくすことなく 夜もひるのごとくに輝けり なんぢにはくらきも光もことなることなし
så gjør heller ikke mørket det for mørkt for dig, og natten lyser som dagen, mørket er som lyset.
13 汝はわがはらわたをつくり 又わがははの胎にわれを組成たまひたり
For du har skapt mine nyrer, du virket mig i min mors liv.
14 われなんぢに感謝す われは畏るべく奇しくつくられたり なんぢの事跡はことごとくくすし わが霊魂はいとつばらに之をしれり
Jeg priser dig fordi jeg er virket på forferdelig underfull vis; underfulle er dine gjerninger, og min sjel kjenner det såre vel.
15 われ隠れたるところにてつくられ地の底所にて妙につづりあはされしとき わが骨なんぢにかくるることなかりき
Mine ben var ikke skjult for dig da jeg blev virket i lønndom, da jeg blev kunstig virket i jordens dyp.
16 わが體いまだ全からざるに なんぢの目ははやくより之をみ 日々かたちづくられしわが百體の一だにあらざりし時に ことごとくなんぢの冊にしるされたり
Da jeg bare var foster, så dine øine mig, og i din bok blev de alle opskrevet de dager som blev fastsatt da ikke en av dem var kommet.
17 神よなんぢりもろもろの思念はわれに寶きこといかばかりぞや そのみおもひの總計はいかに多きかな
Hvor vektige dine tanker er for mig, Gud, hvor store deres summer!
18 我これを算へんとすれどもそのかずは沙よりもおほし われ眼さむるときも尚なんぢとともにをる
Vil jeg telle dem, så er de flere enn sand; jeg våkner op, og jeg er ennu hos dig.
19 神よなんぢはかならず惡者をころし給はん されば血をながすものよ我をはなれされ
Gud, gid du vilde drepe den ugudelige, og I blodtørstige menn, vik fra mig -
20 かれらはあしき企圖をもて汝にさからひて言ふ なんぢの仇はみだりに聖名をとなふるなり
de som nevner ditt navn til å fremme onde råd, som bruker det til løgn, dine fiender!
21 ヱホバよわれは汝をにくむ者をにくむにあらずや なんぢに逆ひておこりたつものを厭ふにあらずや
Skulde jeg ikke hate dem som hater dig, Herre, og avsky dem som reiser sig imot dig?
22 われ甚くかれらをにくみてわが仇とす
Jeg hater dem med et fullkomment hat; de er mine fiender.
23 神よねがはくは我をさぐりてわが心をしり 我をこころみてわがもろもろの思念をしりたまへ
Ransak mig, Gud, og kjenn mitt hjerte! Prøv mig og kjenn mine mangehånde tanker,
24 ねがはくは我によこしまなる途のありやなしやを見て われを永遠のみちに導きたまへ
og se om jeg er på fortapelsens vei, og led mig på evighetens vei!
