箴言 知恵の泉 26

1 榮譽の愚なる者に適はざるは夏の時に雪ふり 穡收の時に雨ふるがごとし

Som snø um sumaren og regn i skurden, so høver ikkje æra for ein dåre.

2 故なき詛は雀の翔り燕の飛ぶが如くにきたるものにあらず

Som sporven flaksar burt og svala flyg, so råkar ikkje grunnlaus forbanning.

3 馬の爲には策あり 驢馬の爲には銜あり 愚なる者の背のために杖あり

Svipa til hesten, taum til asnet, og ris til ryggen på dårar.

4 愚なる者の痴にしたがひて答ふること勿れ 恐くはおのれも是と同じからん

Svar ikkje dåren etter hans dårskap, so du ei skal verta lik han, du og!

5 愚なる者の痴にしたがひて之に答へよ 恐くは彼おのれの目に自らを智者と見ん

Svara dåren etter hans dårskap, so han ei skal tykkja han sjølv er vis!

6 愚なる者に托して事を言おくる者はおのれの足をきり身に害をうく

Føterne høgg han av seg, og vald fær han drikka, han som sender bod med ein dåre.

7 跛者の足は用なし 愚なる者の口の箴もかくのごとし

Visne heng vanfør manns føter, so og ordtak i munnen på dårar

8 榮譽を愚なる者に與ふるは石を投石索に繋ぐが如し

som å binda ein stein i slyngja, soleis er det å gjeva ein dåre æra.

9 愚なる者の口にたもつ箴言は酔へるものの刺ある杖を手にて擧ぐるがごとし

Som klungergrein i handi på drukken mann, so er ordtak i munnen på dårar.

10 愚なる者を傭ひ流浪者を傭ふ者は すべての人を傷くる射手の如し

Som ein skyttar som sårar alle, so er den som leiger dåren og kvar som fer framum.

11 狗のかへり來りてその吐たる物を食ふがごとく 愚なる者は重ねてその痴なる事をおこなふ

Som hund som snur seg til si eigi spya, so er ein dåre som kjem att til narreskapen sin.

12 汝おのれの目に自らを智慧ある者とする人を見るか 彼よりも却て愚なる人に望あり

Ser du ein mann som tykkjer sjølv at han er vis, då er det større von for dåren enn for honom.

13 惰者は途に獅あり 衢に獅ありといふ

Letingen segjer: «D’er villdyr på vegen, ei løva i gatorne.»

14 戸の蝶鉸によりて轉るごとく惰者はその牀に輾轉す

Døri snur seg på gjengi, og letingen snur seg i sengi.

15 惰者はその手を盤にいるるも之をその口に擧ることを厭ふ

Stikk den late si hand i fatet, han evast med å ta ho upp til munnen att.

16 惰者はおのれの目に自らを善く答ふる七人の者よりも智慧ありとなす

Letingen tykkjest visare vera enn sju som gjev vituge svar.

17 路をよぎり自己に關りなき爭擾にたづさはる者は狗の耳をとらふる者のごとし

Han triv i øyro på framumfarande hund, han som ryk upp i sinne for trætta som ikkje kjem han ved.

18 旣にその鄰を欺くことをなして我はただ戯れしのみといふ者は 火箭または鎗または死を擲つ狂人のごとし

Som ein galen som skyt med brennende pilar - drepande skot -

19 旣にその鄰を欺くことをなして我はただ戯れしのみといふ者は 火箭または鎗または死を擲つ狂人のごとし

so er ein mann som svik sin næste og segjer: «Eg gjorde det berre på gaman.»

20 薪なければ火はきえ 人の是非をいふ者なければ爭端はやむ

Når veden tryt, so sloknar elden, er baktalar burte, stoggar striden.

21 煨火に炭をつぎ火に薪をくぶるがごとく爭論を好む人は爭論を起す

Som kol vert til gløder og ved til eld, so kveikjer kranglaren kiv.

22 人の是非をいふものの言はたはぶれのごとしと雖もかへつて腹の奧に入る

Baktalar-ord er som lostemat, dei glid so godt ned i livet.

23 温かき口唇をもちて惡き心あるは銀の滓をきせたる瓦片のごとし

Som sylv-glasering på skålbrot er brennande lippor når hjarta er vondt.

24 恨むる者は口唇をもて自ら飾れども 心の衷には虚偽をいだく

Med lipporne skaper ein uven seg til, men inni seg gøymer han svik.

25 彼その聲を和らかにするとも之を信ずるなかれ その心に七の憎むべき者あればなり

Gjer han seg blidmælt, tru honom ei, for sju slag styggedom bur i hans hjarta.

26 たとひ虚偽をもてその恨をかくすとも その惡は會集の中に顯はる

Hatet dyl seg i svik, men lyt syna sin vondskap i folkemugen.

27 坑を掘るものは自ら之に陷らん 石を轉ばしあぐる者の上にはその石まろびかへらん

Den som grev ei grav, skal stupa nedi, den som velter ein stein, skal få han yver seg att.

28 虚偽の舌はおのれの害す者を憎み 諂ふ口は滅亡をきたらす

Den falske tunga hatar deim som ho hev krasa, og den sleipe munnen fører til fall.