< ヨブ 記 14 >

1 婦の產む人はその日少なくして艱難多し
“Huta kah a sak hlang he, a khohnin toi tih khoponah khaw hah.
2 その來ること花のごとくにして散り 其馳ること影のごとくにして止まらず
Rhaipai bangla phuelh tih a oh uh. Khokhawn bangla yong tih pai voel pawh.
3 なんぢ是のごとき者に汝の目を啓きたまふや 汝われを汝の前にひきて審判したまふや
Te soah ngawn tah na mik tueng tih kai he na taengkah laitloeknah dongla nan khuen.
4 誰か清き物を汚れたる物の中より出し得る者あらん 一人も無し
Rhalawt lamloh a cuem la aka khueh te unim? Pakhat pataeng om pawh.
5 その日旣に定まり その月の數なんぢに由り 汝これが區域を立て越ざらしめたまふなれば
A khohnin neh a hla taenah khaw, namah taengah hangdang. A oltlueh te a oltlueh bangla na saii tih poe thai pawh.
6 是に目を離して安息を得させ 之をして傭人のその日を樂しむがごとくならしめたまへ
Anih lamloh vawl mangthung lamtah, amah hnin at kutloh bangla a ngaingaih hil toeng saeh.
7 それ木には望あり 假令砍るるとも復芽を出してその枝絶ず
Thing ham tah a vung akhaw ngaiuepnah om pueng. Te dongah koep mikhing vetih a dawn khaw ngoeng mahpawh.
8 たとひ其根地の中に老い 幹土に枯るとも
Diklai khuiah a yung patong mai tih, laipi khuiah a ngo duek cakhaw,
9 水の潤霑にあへば即ち芽をふき枝を出して若樹に異ならず
tui bo ah duei vetih thinghloe bangla a pae cawn ni.
10 然ど人は死れば消うす 人氣絶なば安に在んや
Tedae hlang tah duek tih rhaa uh coeng. Hlang he a pal phoeiah tah melam a om?
11 水は海に竭き河は涸てかわく
Tuitunli lamkah tui khaw khawk dae, tuiva loh a khah vaengah tah kak.
12 是のごとく人も寢臥てまた興ず 天の盡るまで目覺ず睡眠を醒さざるなり
Hlang khaw yalh tih thoo voel pawh. Vaan a om pawt due khaw haenghang pawh. Amih te ih kung lamloh haenghang uh mahpawh.
13 願はくは汝われを陰府に藏し 汝の震怒の息むまで我を掩ひ 我ために期を定め而して我を念ひたまへ (Sheol h7585)
Unim saelkhui ah a paek lah ve? Kai he nan khoem lah vetih na thintoek a mael duela kai nan thuh lah mako. Kai hamla oltlueh na khueh vetih kai nan poek mako. (Sheol h7585)
14 人もし死ばまた生んや 我はわが征戰の諸日の間望みをりて我が變更の來るを待ん
Hlang he duek koinih hing venim? Kamah kah caempuei hnin boeih he, ka thovaelnah a pawk hil ka lamtawn bitni.
15 なんぢ我を呼たまはん 而して我こたへん 汝かならず汝の手の作を顧みたまはん
Nan khue vaengah kai loh nang te kan doo bitni. Na kut dongkah bibi dongah na moo bitni.
16 今なんぢは我に歩履を數へたまふ 我罪を汝うかがひたまはざらんや
Ka khokan he na tae pawn vetih ka tholhnah khaw na dawn mahpawh.
17 わが愆は凡て嚢の中に封じてあり汝わが罪を縫こめたまふ
Ka boekoek hnocun khuiah catui a hnah thil tih, kai kah thaesainah na dah thil bitni.
18 それ山も倒れて終に崩れ巖石も移りてその處を離る
Tedae tlang khaw cungku tih moelh. Lungpang pataeng a hmuen lamloh thoeih.
19 水は石を鑿ち 浪は地の塵を押流す 汝は人の望を斷たまふ
Lungto khaw tui loh a hoh tih a kongnawt loh diklai laipi a yo. Te dongah hlanghing kah ngaiuepnah na pal sak.
20 なんぢは彼を永く攻なやまして去ゆかしめ 彼の面容の變らせて逐やりたまふ
Anih te a yoeyah la na khulae tih a hmai a tal la a van daengah anih te na tueih.
21 その子尊貴なるも彼は之を知ず 卑賤なるもまた之を曉らざるなり
A ca rhoek a thangpom uh dae a ming moenih. Muei uh cakhaw amih a yakming moenih.
22 只己みづからその肉に痛苦を覺え己みづからその心に哀く而已
Tedae a pumsa tah a taengah thak a khoeih tih, a hinglu khaw amah hamla nguekcoi,” a ti.

< ヨブ 記 14 >