Salmi 44

1 Al capo de’ musici. Dei figliuoli di Core. Cantico. O Dio, noi abbiamo udito coi nostri orecchi, i nostri padri ci hanno raccontato l’opera che compisti ai loro giorni, ai giorni antichi.

Боже, својим ушима слушасмо, оци нам наши приповедаше дело које си учинио у њихово време, у старо време.

2 Tu con la tua mano scacciasti le nazioni e stabilisti i nostri padri; distruggesti dei popoli per estender loro.

Руком својом изгнао си народе, а њих посадио; искоренио си племена, а њих намножио.

3 Poiché essi non conquistarono il paese con la loro spada, né fu il loro braccio che li salvò, ma la tua destra, il tuo braccio, la luce del tuo volto, perché li gradivi.

Јер не задобише земље својим мачем, нити им мишица њихова поможе, него Твоја десница и Твоја мишица, и светлост лица Твог, јер Ти беху омилели.

4 Tu sei il mio re, o Dio, ordina la salvezza di Giacobbe!

Боже, царе мој, Ти си онај исти, пошљи помоћ Јакову!

5 Con te noi abbatteremo i nostri nemici, nel tuo nome calpesteremo quelli che si levan contro a noi.

С Тобом ћемо избости непријатеље своје, и с именом Твојим изгазићемо оне који устају на нас.

6 Poiché non è nel mio arco che io confido, e non è la mia spada che mi salverà;

Јер се не уздам у лук свој, нити ће ми мач мој помоћи.

7 ma sei tu che ci salvi dai nostri nemici e rendi confusi quelli che ci odiano.

Него ћеш нас Ти избавити од непријатеља наших, и ненавиднике наше посрамићеш.

8 In Dio noi ci glorieremo, ogni giorno e celebreremo il tuo nome in perpetuo. (Sela)

Богом ћемо се хвалити сваки дан, и име Твоје славићемо довека.

9 Ma ora ci hai reietti e coperti d’onta, e non esci più coi nostri eserciti.

Али сад си нас повргао и посрамио, и не идеш с војском нашом.

10 Tu ci fai voltar le spalle davanti al nemico, e quelli che ci odiano ci depredano.

Обраћаш нас те бежимо испред непријатеља, и непријатељи нас наши харају.

11 Ci hai dati via come pecore da mangiare, e ci hai dispersi fra le nazioni.

Дао си нас као овце да нас једу, и по народима расејао си нас.

12 Tu vendi il tuo popolo per un nulla, e non ti sei tenuto alto nel fissarne il prezzo.

У бесцење си продао народ свој, и ниси му подигао цене.

13 Tu ci fai oggetto d’obbrobrio per i nostri vicini, di beffe e di scherno per quelli che ci stan d’intorno.

Дао си нас на подсмех суседима нашим, да нам се ругају и срамоте нас који живе око нас.

14 Tu ci rendi la favola delle nazioni, e i popoli scuotono il capo, quando si tratta di noi.

Начинио си од нас причу у народа, гледајући нас машу главом туђинци.

15 Tuttodì l’onta mia mi sta dinanzi, e la vergogna mi cuopre la faccia

Сваки је дан срамота моја преда мном, и стид је попао лице моје.

16 all’udire chi mi vitupera e m’oltraggia, al vedere il nemico ed il vendicativo.

Од речи подсмевачевих и ругачевих, и од погледа непријатељевих и осветљивчевих.

17 Tutto questo ci è avvenuto. Eppure non t’abbiam dimenticato e non siamo stati infedeli al tuo patto.

Све ово снађе нас; али не заборависмо Тебе, нити преступисмо завет Твој.

18 Il nostro cuore non si è rivolto indietro, e i nostri passi non si sono sviati dal tuo sentiero,

Не одступи натраг срце наше, и стопе наше не зађоше с пута Твог.

19 perché tu ci avessi a fiaccare cacciandoci in dimore di sciacalli, perché tu avessi a stender su noi l’ombra della morte.

Кад си нас био у земљи змајевској, и покривао нас сеном смртним,

20 Se avessimo dimenticato il nome del nostro Dio, e avessimo teso le mani verso un dio straniero,

Онда да бејасмо заборавили име Бога свог и подигли руке своје к Богу туђем,

21 Dio non l’avrebbe egli scoperto? Poich’egli conosce i segreti del cuore.

Не би ли Бог изнашао то? Јер Он зна тајне у срцу.

22 Anzi è per cagion tua che siamo ogni dì messi a morte, e reputati come pecore da macello.

А убијају нас за Тебе сваки дан; с нама поступају као с овцама кланицама.

23 Risvegliati! Perché dormi, o Signore? Destati, non rigettarci in perpetuo!

Устани, што спаваш, Господе! Пробуди се, немој одбацити засвагда.

24 Perché nascondi la tua faccia e dimentichi la nostra afflizione e la nostra oppressione?

Зашто кријеш лице своје? Заборављаш невољу и муку нашу?

25 Poiché l’anima nostra è abbattuta nella polvere; il nostro corpo aderisce alla terra.

Душа наша паде у прах, тело је наше бачено на земљу.

26 Lèvati in nostro aiuto, e liberaci, per amor della tua benignità.

Устани, помоћи наша, и избави нас ради милости своје.