< Salmi 44 >

1 Al capo de’ musici. Dei figliuoli di Core. Cantico. O Dio, noi abbiamo udito coi nostri orecchi, i nostri padri ci hanno raccontato l’opera che compisti ai loro giorni, ai giorni antichi.
Psalmus, filiis Core ad intellectum.
2 Tu con la tua mano scacciasti le nazioni e stabilisti i nostri padri; distruggesti dei popoli per estender loro.
Deus auribus nostris audivimus: patres nostri annunciaverunt nobis. Opus, quod operatus es in diebus eorum: et in diebus antiquis.
3 Poiché essi non conquistarono il paese con la loro spada, né fu il loro braccio che li salvò, ma la tua destra, il tuo braccio, la luce del tuo volto, perché li gradivi.
Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos: afflixisti populos, et expulisti eos:
4 Tu sei il mio re, o Dio, ordina la salvezza di Giacobbe!
Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: Sed dextera tua, et brachium tuum, et illuminatio vultus tui: quoniam complacuisti in eis.
5 Con te noi abbatteremo i nostri nemici, nel tuo nome calpesteremo quelli che si levan contro a noi.
Tu es ipse rex meus et Deus meus: qui mandas salutes Iacob.
6 Poiché non è nel mio arco che io confido, e non è la mia spada che mi salverà;
In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
7 ma sei tu che ci salvi dai nostri nemici e rendi confusi quelli che ci odiano.
Non enim in arcu meo sperabo: et gladius meus non salvabit me.
8 In Dio noi ci glorieremo, ogni giorno e celebreremo il tuo nome in perpetuo. (Sela)
Salvasti enim nos de affligentibus nos: et odientes nos confudisti.
9 Ma ora ci hai reietti e coperti d’onta, e non esci più coi nostri eserciti.
In Deo laudabimur tota die: et in nomine tuo confitebimur in saeculum.
10 Tu ci fai voltar le spalle davanti al nemico, e quelli che ci odiano ci depredano.
Nunc autem repulisti et confudisti nos: et non egredieris Deus in virtutibus nostris.
11 Ci hai dati via come pecore da mangiare, e ci hai dispersi fra le nazioni.
Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros: et qui oderunt nos, diripiebant sibi.
12 Tu vendi il tuo popolo per un nulla, e non ti sei tenuto alto nel fissarne il prezzo.
Dedisti nos tamquam oves escarum: et in gentibus dispersisti nos.
13 Tu ci fai oggetto d’obbrobrio per i nostri vicini, di beffe e di scherno per quelli che ci stan d’intorno.
Vendidisti populum tuum sine pretio: et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
14 Tu ci rendi la favola delle nazioni, e i popoli scuotono il capo, quando si tratta di noi.
Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.
15 Tuttodì l’onta mia mi sta dinanzi, e la vergogna mi cuopre la faccia
Posuisti nos in similitudinem Gentibus: commotionem capitis in populis.
16 all’udire chi mi vitupera e m’oltraggia, al vedere il nemico ed il vendicativo.
Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meae cooperuit me.
17 Tutto questo ci è avvenuto. Eppure non t’abbiam dimenticato e non siamo stati infedeli al tuo patto.
A voce exprobrantis, et obloquentis: a facie inimici, et persequentis.
18 Il nostro cuore non si è rivolto indietro, e i nostri passi non si sono sviati dal tuo sentiero,
Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te: et inique non egimus in testamento tuo.
19 perché tu ci avessi a fiaccare cacciandoci in dimore di sciacalli, perché tu avessi a stender su noi l’ombra della morte.
Et non recessit retro cor nostrum: et declinasti semitas nostras a via tua:
20 Se avessimo dimenticato il nome del nostro Dio, e avessimo teso le mani verso un dio straniero,
Quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
21 Dio non l’avrebbe egli scoperto? Poich’egli conosce i segreti del cuore.
Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum:
22 Anzi è per cagion tua che siamo ogni dì messi a morte, e reputati come pecore da macello.
Nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die: aestimati sumus sicut oves occisionis.
23 Risvegliati! Perché dormi, o Signore? Destati, non rigettarci in perpetuo!
Exurge, quare obdormis Domine? exurge, et ne repellas in finem.
24 Perché nascondi la tua faccia e dimentichi la nostra afflizione e la nostra oppressione?
Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae?
25 Poiché l’anima nostra è abbattuta nella polvere; il nostro corpo aderisce alla terra.
Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra: conglutinatus est in terra venter noster.
26 Lèvati in nostro aiuto, e liberaci, per amor della tua benignità.
Exurge Domine, adiuva nos: et redime nos propter nomen tuum.

< Salmi 44 >