< Salmi 107 >

1 Celebrate l’Eterno, perch’egli è buono, perché la sua benignità dura in eterno!
Alleluia alleluia. Confitemini Domino quoniam bonus: quoniam in saeculum misericordia eius.
2 Così dicano i riscattati dall’Eterno, ch’egli ha riscattati dalla mano dell’avversario
Dicant qui redempti sunt a Domino, quos redemit de manu inimici: et de regionibus congregavit eos:
3 e raccolti da tutti i paesi, dal levante e dal ponente, dal settentrione e dal mezzogiorno.
A solis ortu, et occasu: ab aquilone, et mari.
4 Essi andavano errando nel deserto per vie desolate; non trovavano città da abitare.
Erraverunt in solitudine in inaquoso: viam civitatis habitaculi non invenerunt,
5 Affamati e assetati, l’anima veniva meno in loro.
Esurientes, et sitientes: anima eorum in ipsis defecit.
6 Allora gridarono all’Eterno nella loro distretta, ed ei li trasse fuori dalle loro angosce.
Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur: et de necessitatibus eorum eripuit eos.
7 Li condusse per la diritta via perché giungessero a una città da abitare.
Et deduxit eos in viam rectam: ut irent in civitatem habitationis.
8 Celebrino l’Eterno per la sua benignità, e per le sue maraviglie a pro dei figliuoli degli uomini!
Confiteantur Domino misericordiae eius: et mirabilia eius filiis hominum.
9 Poich’egli ha saziato l’anima assetata, ed ha ricolmato di beni l’anima affamata.
Quia satiavit animam inanem: et animam esurientem satiavit bonis.
10 Altri dimoravano in tenebre e in ombra di morte, prigionieri nell’afflizione e nei ferri,
Sedentes in tenebris, et umbra mortis: vinctos in mendicitate, et ferro.
11 perché s’erano ribellati alle parole di Dio e aveano sprezzato il consiglio dell’Altissimo;
Quia exacerbaverunt eloquia Dei: et consilium Altissimi irritaverunt.
12 ond’egli abbatté il cuor loro con affanno; essi caddero, e non ci fu alcuno che li soccorresse.
Et humiliatum est in laboribus cor eorum: infirmati sunt, nec fuit qui adiuvaret.
13 Allora gridarono all’Eterno nella loro distretta, e li salvò dalle loro angosce;
Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur: et de necessitatibus eorum liberavit eos.
14 li trasse fuori dalle tenebre e dall’ombra di morte, e ruppe i loro legami.
Et eduxit eos de tenebris, et umbra mortis: et vincula eorum dirupit.
15 Celebrino l’Eterno per la sua benignità, e per le sue maraviglie a pro dei figliuoli degli uomini!
Confiteantur Domino misericordiae eius: et mirabilia eius filiis hominum.
16 Poich’egli ha rotte le porte di rame, e ha spezzato le sbarre di ferro.
Quia contrivit portas aereas: et vectes ferreos confregit.
17 Degli stolti erano afflitti per la loro condotta ribelle e per le loro iniquità.
Suscepit eos de via iniquitatis eorum: propter iniustitias enim suas humiliati sunt.
18 L’anima loro abborriva ogni cibo, ed eran giunti fino alle porte della morte.
Omnem escam abominata est anima eorum: et appropinquaverunt usque ad portas mortis.
19 Allora gridarono all’Eterno nella loro distretta, e li salvò dalle loro angosce.
Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur: et de necessitatibus eorum liberavit eos.
20 Mandò la sua parola e li guarì, e li scampò dalla fossa.
Misit verbum suum, et sanavit eos: et eripuit eos de interitionibus eorum.
21 Celebrino l’Eterno per la sua benignità, e per le sue maraviglie a pro dei figliuoli degli uomini!
Confiteantur Domino misericordiae eius: et mirabilia eius filiis hominum.
22 Offrano sacrifizi di lode, e raccontino le sue opere con giubilo!
Et sacrificent sacrificium laudis: et annuncient opera eius in exultatione.
23 Ecco quelli che scendon nel mare su navi, che trafficano sulle grandi acque;
Qui descendunt mare in navibus, facientes operationem in aquis multis.
24 essi veggono le opere dell’Eterno e le sue maraviglie nell’abisso.
Ipsi viderunt opera Domini, et mirabilia eius in profundo.
25 Poich’egli comanda e fa levare il vento di tempesta, che solleva le onde del mare.
Dixit, et stetit spiritus procellae: et exaltati sunt fluctus eius.
26 Salgono al cielo, scendono negli abissi; l’anima loro si strugge per l’angoscia.
Ascendunt usque ad caelos, et descendunt usque ad abyssos: anima eorum in malis tabescebat.
27 Traballano e barcollano come un ubriaco, e tutta la loro saviezza vien meno.
Turbati sunt, et moti sunt sicut ebrius: et omnis sapientia eorum devorata est.
28 Ma, gridando essi all’Eterno nella loro distretta, egli li trae fuori dalle loro angosce.
Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur, et de necessitatibus eorum eduxit eos.
29 Egli muta la tempesta in quiete, e le onde si calmano.
Et statuit procellam eius in auram: et siluerunt fluctus eius.
30 Essi si rallegrano perché si sono calmate, ed ei li conduce al porto da loro desiderato.
Et laetati sunt quia siluerunt: et deduxit eos in portum voluntatis eorum.
31 Celebrino l’Eterno per la sua benignità, e per le sue maraviglie a pro dei figliuoli degli uomini!
Confiteantur Domino misericordiae eius: et mirabilia eius filiis hominum.
32 Lo esaltino nell’assemblea del popolo, e lo lodino nel consiglio degli anziani!
Et exaltent eum in ecclesia plebis: et in cathedra seniorum laudent eum.
33 Egli cambia i fiumi in deserto, e le fonti dell’acqua in luogo arido;
Posuit flumina in desertum: et exitus aquarum in sitim.
34 la terra fertile in pianura di sale, per la malvagità de’ suoi abitanti.
Terram fructiferam in salsuginem, a malitia inhabitantium in ea.
35 Egli cambia il deserto in uno stagno, e la terra arida in fonti d’acqua.
Posuit desertum in stagna aquarum: et terram sine aqua in exitus aquarum.
36 Egli fa quivi abitar gli affamati ed essi fondano una città da abitare.
Et collocavit illic esurientes: et constituerunt civitatem habitationis.
37 Vi seminano campi e vi piantano vigne, e ne raccolgono frutti abbondanti.
Et seminaverunt agros, et plantaverunt vineas: et fecerunt fructum nativitatis.
38 Egli li benedice talché moltiplicano grandemente, ed egli non lascia scemare il loro bestiame.
Et benedixit eis, et multiplicati sunt nimis: et iumenta eorum non minoravit.
39 Ma poi sono ridotti a pochi, umiliati per l’oppressione, per l’avversità e gli affanni.
Et pauci facti sunt: et vexati sunt a tribulatione malorum, et dolore.
40 Egli spande lo sprezzo sui principi, e li fa errare per deserti senza via;
Effusa est contentio super principes: et errare fecit eos in invio, et non in via.
41 ma innalza il povero traendolo dall’afflizione, e fa moltiplicar le famiglie a guisa di gregge.
Et adiuvit pauperem de inopia: et posuit sicut oves familias.
42 Gli uomini retti lo vedono e si rallegrano, ed ogni iniquità ha la bocca chiusa.
Videbunt recti, et laetabuntur: et omnis iniquitas oppilabit os suum.
43 Chi è savio osservi queste cose, e consideri la benignità dell’Eterno.
Quis sapiens et custodiet haec? et intelliget misericordias Domini?

< Salmi 107 >