< Salmi 103 >

1 Di Davide. Benedici, anima mia, l’Eterno; e tutto quello ch’è in me, benedica il nome suo santo.
Psalmus David. Benedic anima mea Domino et omnia, quae intra me sunt, nomini sancto eius.
2 Benedici, anima mia l’Eterno, e non dimenticare alcuno de’ suoi benefici.
Benedic anima mea Domino: et noli oblivisci omnes retributiones eius:
3 Egli è quel che ti perdona tutte le tue iniquità, che sana tutte le tue infermità,
Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis: qui sanat omnes infirmitates tuas.
4 che redime la tua vita dalla fossa, che ti corona di benignità e di compassioni,
Qui redimit de interitu vitam tuam: qui coronat te in misericordia et miserationibus.
5 che sazia di beni la tua bocca, che ti fa ringiovanire come l’aquila.
Qui replet in bonis desiderium tuum: renovabitur ut aquilae iuventus tua:
6 L’Eterno fa giustizia e ragione a tutti quelli che sono oppressi.
Faciens misericordias Dominus: et iudicium omnibus iniuriam patientibus.
7 Egli fece conoscere a Mosè le sue vie e ai figliuoli d’Israele le sue opere.
Notas fecit vias suas Moysi, filiis Israel voluntates suas.
8 L’Eterno è pietoso e clemente, lento all’ira e di gran benignità.
Miserator, et misericors Dominus: longanimis, et multum misericors.
9 Egli non contende in eterno, né serba l’ira sua in perpetuo.
Non in perpetuum irascetur: neque aeternum comminabitur.
10 Egli non ci ha trattati secondo i nostri peccati, né ci ha retribuiti secondo le nostre iniquità.
Non secundum peccata nostra fecit nobis: neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.
11 Poiché quanto i cieli sono alti al disopra della terra, tanto è grande la sua benignità verso quelli che lo temono.
Quoniam secundum altitudinem caeli a terra: corroboravit misericordiam suam super timentes se.
12 Quanto è lontano il levante dal ponente, tanto ha egli allontanato da noi le nostre trasgressioni.
Quantum distat Ortus ab occidente: longe fecit a nobis iniquitates nostras.
13 Come un padre è pietoso verso i suoi figliuoli, così è pietoso l’Eterno verso quelli che lo temono.
Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus timentibus se:
14 Poiché egli conosce la nostra natura; egli si ricorda che siam polvere.
quoniam ipse cognovit figmentum nostrum. Recordatus est quoniam pulvis sumus:
15 I giorni dell’uomo son come l’erba; egli fiorisce come il fiore del campo;
homo, sicut foenum dies eius, tamquam flos agri sic efflorebit.
16 se un vento gli passa sopra ei non è più, e il luogo dov’era non lo riconosce più.
Quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet: et non cognoscet amplius locum suum.
17 Ma la benignità dell’Eterno dura ab eterno e in eterno, sopra quelli che lo temono, e la sua giustizia sopra i figliuoli de’ figliuoli
Misericordia autem Domini ab aeterno, et usque in aeternum super timentes eum. Et iustitia illius in filios filiorum,
18 di quelli che osservano il suo patto, e si ricordano de’ suoi comandamenti per metterli in opra.
his qui servant testamentum eius: Et memores sunt mandatorum ipsius, ad faciendum ea.
19 L’Eterno ha stabilito il suo trono ne’ cieli, e il suo regno signoreggia su tutto.
Dominus in caelo paravit sedem suam: et regnum ipsius omnibus dominabitur.
20 Benedite l’Eterno, voi suoi angeli, potenti e forti, che fate ciò ch’egli dice, ubbidendo alla voce della sua parola!
Benedicite Domino omnes angeli eius: potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum eius.
21 Benedite l’Eterno, voi tutti gli eserciti suoi, che siete suoi ministri, e fate ciò che gli piace!
Benedicite Domino omnes virtutes eius: ministri eius, qui facitis voluntatem eius.
22 Benedite l’Eterno, voi tutte le opere sue, in tutti i luoghi della sua signoria! Anima mia, benedici l’Eterno!
Benedicite Domino omnia opera eius: in omni loco dominationis eius, benedic anima mea Domino.

< Salmi 103 >