Salmi 10

1 O Eterno, perché te ne stai lontano? Perché ti nascondi in tempi di distretta?

Зашто, Господе, стојиш далеко, кријеш се кад је невоља?

2 L’empio nella sua superbia perseguita con furore i miseri; essi rimangon presi nelle macchinazioni che gli empi hanno ordite;

С охолости безбожникове мучи се убоги; хватају се убоги преваром коју измишљају безбожници.

3 poiché l’empio si gloria delle brame dell’anima sua, benedice il rapace e disprezza l’Eterno.

Јер се безбожник дичи жељом душе своје, грабљивца похваљује.

4 L’empio, nell’alterezza della sua faccia, dice: l’Eterno non farà inchieste. Tutti i suoi pensieri sono: Non c’è Dio!

Безбожник у обести својој не мари за Господа: "Он не види." Нема Бога у мислима његовим.

5 Le sue vie son prospere in ogni tempo; cosa troppo alta per lui sono i tuoi giudizi; egli soffia contro tutti i suoi nemici.

Свагда су путеви његови криви; за судове Твоје не зна; на непријатеље своје неће ни да гледа.

6 Egli dice nel suo cuore: Non sarò mai smosso; d’età in età non m’accadrà male alcuno.

У срцу свом каже: Нећу посрнути; зло неће доћи никад.

7 La sua bocca è piena di esecrazione, di frodi, e di oppressione; sotto la sua lingua v’è malizia ed iniquità.

Уста су му пуна неваљалих речи, преваре и увреде, под језиком је његовим мука и погибао.

8 Egli sta negli agguati de’ villaggi; uccide l’innocente in luoghi nascosti; i suoi occhi spiano il meschino.

Седи у заседи иза куће; у потаји убија правога; очи његове вребају убогога.

9 Sta in agguato nel suo nascondiglio come un leone nella sua spelonca; sta in agguato per sorprendere il misero; egli sorprende il misero traendolo nella sua rete.

Седи у потаји као лав у пећини; седи у заседи да ухвати убогога; хвата убогога увукавши га у мрежу своју.

10 Se ne sta quatto e chino, ed i meschini cadono tra le sue unghie.

Притаји се, прилегне, и убоги падају у јаке нокте његове.

11 Egli dice nel cuor suo: Iddio dimentica, nasconde la sua faccia, mai lo vedrà.

Каже у срцу свом: "Бог је заборавио, окренуо је лице своје, неће видети никад."

12 Lèvati, o Eterno! o Dio, alza la mano! Non dimenticare i miseri.

Устани Господе! Дигни руку своју, не заборави невољних.

13 Perché l’empio disprezza Iddio? perché dice in cuor suo: Non ne farai ricerca?

Зашто безбожник да не мари за Бога говорећи у срцу свом да Ти нећеш видети?

14 Tu l’hai pur veduto; poiché tu riguardi ai travagli ed alle pene per prender la cosa in mano. A te si abbandona il meschino; tu sei l’aiutator dell’orfano.

Ти видиш; јер гледаш увреде и муке и пишеш их на руци. Теби предаје себе убоги; сироти Ти си помоћник.

15 Fiacca il braccio dell’empio, cerca l’empietà del malvagio finché tu non ne trovi più.

Сатри мишицу безбожном и злом, да се тражи и не нађе безбожност његова.

16 L’Eterno è re in sempiterno; le nazioni sono state sterminate dalla sua terra.

Господ је цар свагда, довека, нестаће незнабожаца са земље његове.

17 O Eterno, tu esaudisci il desiderio degli umili; tu raffermerai il cuor loro, inclinerai le orecchie tue

Господе! Ти чујеш жеље ништих; утврди срце њихово; отвори ухо своје,

18 per far ragione all’orfano e all’oppresso, onde l’uomo, che è della terra, cessi dall’incutere spavento.

Да даш суд сироти и невољнику, да престану гонити човека са земље.