< Salmi 10 >

1 O Eterno, perché te ne stai lontano? Perché ti nascondi in tempi di distretta?
Ut quid Domine recessisti longe, despicis in opportunitatibus, in tribulatione?
2 L’empio nella sua superbia perseguita con furore i miseri; essi rimangon presi nelle macchinazioni che gli empi hanno ordite;
Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant.
3 poiché l’empio si gloria delle brame dell’anima sua, benedice il rapace e disprezza l’Eterno.
Quoniam laudatur peccator in desideriis animae suae: et iniquus benedicitur.
4 L’empio, nell’alterezza della sua faccia, dice: l’Eterno non farà inchieste. Tutti i suoi pensieri sono: Non c’è Dio!
Exacerbavit Dominum peccator, secundum multitudinem irae suae non quaeret.
5 Le sue vie son prospere in ogni tempo; cosa troppo alta per lui sono i tuoi giudizi; egli soffia contro tutti i suoi nemici.
Non est Deus in conspectu eius: inquinatae sunt viae illius in omni tempore. Auferuntur iudicia tua a facie eius: omnium inimicorum suorum dominabitur.
6 Egli dice nel suo cuore: Non sarò mai smosso; d’età in età non m’accadrà male alcuno.
Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo.
7 La sua bocca è piena di esecrazione, di frodi, e di oppressione; sotto la sua lingua v’è malizia ed iniquità.
Cuius maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo: sub lingua eius labor et dolor.
8 Egli sta negli agguati de’ villaggi; uccide l’innocente in luoghi nascosti; i suoi occhi spiano il meschino.
Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem.
9 Sta in agguato nel suo nascondiglio come un leone nella sua spelonca; sta in agguato per sorprendere il misero; egli sorprende il misero traendolo nella sua rete.
Oculi eius in pauperem respiciunt: insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem: rapere pauperem dum attrahit eum.
10 Se ne sta quatto e chino, ed i meschini cadono tra le sue unghie.
In laqueo suo humiliabit eum, inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum.
11 Egli dice nel cuor suo: Iddio dimentica, nasconde la sua faccia, mai lo vedrà.
Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus, avertit faciem suam ne videat in finem.
12 Lèvati, o Eterno! o Dio, alza la mano! Non dimenticare i miseri.
Exurge Domine Deus, exaltetur manus tua: ne obliviscaris pauperum.
13 Perché l’empio disprezza Iddio? perché dice in cuor suo: Non ne farai ricerca?
Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret.
14 Tu l’hai pur veduto; poiché tu riguardi ai travagli ed alle pene per prender la cosa in mano. A te si abbandona il meschino; tu sei l’aiutator dell’orfano.
Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras: ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper: orphano tu eris adiutor.
15 Fiacca il braccio dell’empio, cerca l’empietà del malvagio finché tu non ne trovi più.
Contere brachium peccatoris et maligni: quaeretur peccatum illius, et non invenietur.
16 L’Eterno è re in sempiterno; le nazioni sono state sterminate dalla sua terra.
Dominus regnabit in aeternum, et in saeculum saeculi: peribitis Gentes de terra illius.
17 O Eterno, tu esaudisci il desiderio degli umili; tu raffermerai il cuor loro, inclinerai le orecchie tue
Desiderium pauperum exaudivit Dominus: praeparationem cordis eorum audivit auris tua.
18 per far ragione all’orfano e all’oppresso, onde l’uomo, che è della terra, cessi dall’incutere spavento.
Iudicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.

< Salmi 10 >