< Proverbi 18 >

1 Chi si separa dagli altri cerca la propria soddisfazione e s’arrabbia contro tutto ciò ch’è profittevole.
Occasiones quaerit qui vult recedere ab amico: omni tempore erit exprobrabilis.
2 Lo stolto prende piacere, non nella prudenza, ma soltanto nel manifestare ciò che ha nel cuore.
Non recipit stultus verba prudentiae: nisi ea dixeris quae versantur in corde eius.
3 Quando viene l’empio, viene anche lo sprezzo; e, con la vergogna, viene l’obbrobrio.
Impius, cum in profundum venerit peccatorum, contemnit: sed sequitur eum ignominia et opprobrium.
4 Le parole della bocca d’un uomo sono acque profonde; la fonte di sapienza è un rivo che scorre perenne.
Aqua profunda verba ex ore viri: et torrens redundans fons sapientiae.
5 Non è bene aver per l’empio de’ riguardi personali, per far torto al giusto nel giudizio.
Accipere personam impii in iudicio non est bonum, ut declines a veritate iudicii.
6 Le labbra dello stolto menano alle liti, e la sua bocca chiama le percosse.
Labia stulti miscent se rixis: et os eius iurgia provocat.
7 La bocca dello stolto è la sua rovina, e le sue labbra sono un laccio per l’anima sua.
Os stulti contritio eius: et labia ipsius, ruina animae eius.
8 Le parole del maldicente son come ghiottonerie, e penetrano fino nell’intimo delle viscere.
Verba bilinguis, quasi simplicia: et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris. Pigrum deiicit timor: animae autem effeminatorum esurient.
9 Anche colui ch’è infingardo nel suo lavoro è fratello del dissipatore.
Qui mollis et dissolutus est in opere suo, frater est sua opera dissipantis.
10 Il nome dell’Eterno è una forte torre; il giusto vi corre, e vi trova un alto rifugio.
Turris fortissima, nomen Domini: ad ipsam currit iustus, et exaltabitur.
11 I beni del ricco son la sua città forte; son come un’alta muraglia… nella sua immaginazione.
Substantia divitis urbs roboris eius, et quasi murus validus circumdans eum.
12 Prima della rovina, il cuor dell’uomo s’innalza, ma l’umiltà precede la gloria.
Antequam conteratur, exaltatur cor hominis: et antequam glorificetur, humiliatur.
13 Chi risponde prima d’aver ascoltato, mostra la sua follia, e rimane confuso.
Qui prius respondet quam audiat, stultum se esse demonstrat, et confusione dignum.
14 Lo spirito dell’uomo lo sostiene quand’egli è infermo; ma lo spirito abbattuto chi lo solleverà?
Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam: spiritum vero ad irascendum facilem quis poterit sustinere?
15 Il cuore dell’uomo intelligente acquista la scienza, e l’orecchio dei savi la cerca.
Cor prudens possidebit scientiam: et auris sapientium quaerit doctrinam.
16 I regali che uno fa gli apron la strada e gli dànno adito ai grandi.
Donum hominis dilatat viam eius, et ante principes spatium ei facit.
17 Il primo a perorare la propria causa par che abbia ragione; ma vien l’altra parte, e scruta quello a fondo.
Iustus, prior est accusator sui: venit amicus eius, et investigabit eum.
18 La sorte fa cessare le liti e decide fra i grandi.
Contradictiones comprimit sors, et inter potentes quoque diiudicat.
19 Un fratello offeso è più inespugnabile d’una città forte; e le liti tra fratelli son come le sbarre d’un castello.
Frater, qui adiuvatur a fratre, quasi civitas firma: et iudicia quasi vectes urbium.
20 Col frutto della sua bocca l’uomo sazia il corpo; si sazia col provento delle sue labbra.
De fructu oris viri replebitur venter eius: et genimina labiorum ipsius saturabunt eum.
21 Morte e vita sono in potere della lingua; chi l’ama ne mangerà i frutti.
Mors, et vita in manu linguae: qui diligunt eam, comedent fructus eius.
22 Chi ha trovato moglie ha trovato un bene e ha ottenuto un favore dall’Eterno.
Qui invenit mulierem bonam, invenit bonum: et hauriet iucunditatem a Domino. Qui expellit mulierem bonam, expellit bonum: qui autem tenet adulteram, stultus est et insipiens.
23 Il povero parla supplicando, il ricco risponde con durezza.
Cum obsecrationibus loquitur pauper: et dives effabitur rigide.
24 Chi ha molti amici li ha per sua disgrazia; ma v’è tale amico, ch’è più affezionato d’un fratello.
Vir amicabilis ad societatem, magis amicus erit, quam frater.

< Proverbi 18 >