Giobbe 6

1 Allora Giobbe rispose e disse:

А Јов одговори и рече:

2 “Ah, se il mio travaglio si pesasse, se le mie calamità si mettessero tutte insieme sulla bilancia!

О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!

3 Sarebbero trovati più pesanti che la sabbia del mare. Ecco perché le mie parole sono temerarie.

Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.

4 Ché le saette dell’Onnipotente mi trafiggono, lo spirito mio ne sugge il veleno; i terrori di Dio si schierano in battaglia contro me.

Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.

5 L’asino salvatico raglia forse quand’ha l’erba davanti? mugghia forse il bue davanti alla pastura?

Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?

6 Si può egli mangiar ciò ch’è scipito e senza sale? c’è qualche gusto in un chiaro d’uovo?

Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?

7 L’anima mia rifiuta di toccare una simil cosa, essa è per me come un cibo ripugnante.

Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.

8 Oh, m’avvenisse pur quello che chiedo, e mi desse Iddio quello che spero!

О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!

9 Volesse pure Iddio schiacciarmi, stender la mano e tagliare il filo de’ miei giorni!

И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!

10 Sarebbe questo un conforto per me, esulterei nei dolori ch’egli non mi risparmia; giacché non ho rinnegato le parole del Santo.

Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.

11 Che è mai la mia forza perch’io speri ancora? Che fine m’aspetta perch’io sia paziente?

Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?

12 La mia forza è essa forza di pietra? e la mia carne, carne di rame?

Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?

13 Non son io ridotto senza energia, e non m’è forse tolta ogni speranza di guarire?

Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?

14 Pietà deve l’amico a colui che soccombe, quand’anche abbandoni il timor dell’Onnipotente.

Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.

15 Ma i fratelli miei si son mostrati infidi come un torrente, come l’acqua di torrenti che passano.

Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,

16 Il ghiaccio li rende torbidi, e la neve vi si scioglie;

Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;

17 ma passato il tempo delle piene, svaniscono; quando sentono il caldo, scompariscono dal loro luogo.

Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.

18 Le carovane che si dirigon là mutano strada, s’inoltran nel deserto, e vi periscono.

Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.

19 Le carovane di Tema li cercavan collo sguardo, i viandanti di Sceba ci contavan su,

Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;

20 ma furon delusi nella loro fiducia; giunti sul luogo, rimasero confusi.

Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.

21 Tali siete divenuti voi per me: vedete uno che fa orrore, e vi prende la paura.

Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.

22 V’ho forse detto: “Datemi qualcosa” o “co’ vostri beni fate un donativo a favor mio”,

Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;

23 o “liberatemi dalla stretta del nemico, o “scampatemi di man dei prepotenti”?

Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?

24 Ammaestratemi, e mi starò in silenzio; fatemi capire in che cosa ho errato.

Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.

25 Quanto sono efficaci le parole rette! Ma la vostra riprensione che vale?

Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?

26 Volete dunque biasimar delle parole? Ma le parole d’un disperato se le porta il vento!

Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?

27 Voi sareste capaci di trar la sorte sull’orfano, e di contrattare il vostro amico!

И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.

28 Ma pure vi piaccia di rivolgervi a guardarmi, e vedete s’io vi menta in faccia.

Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.

29 Mutate consiglio! Non vi sia in voi iniquità! Mutate consiglio, la mia giustizia sussiste.

Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.

30 V’è qualche iniquità sulla mia lingua? Il mio palato non distingue più quel ch’è male?

Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?