Giobbe 34

1 Elihu riprese a parlare e disse:

Un Elihus atbildēja un sacīja:

2 “O voi savi, ascoltate le mie parole! Voi che siete intelligenti, prestatemi orecchio!

Klausāties, gudrie, manu valodu, un prātīgie, atgriežat ausis pie manis;

3 Poiché l’orecchio giudica dei discorsi, come il palato assapora le vivande.

Jo auss pārbauda vārdus, tā kā mute bauda barību.

4 Scegliamo quello ch’è giusto, riconosciamo fra noi quello ch’è buono.

Lai pārspriežam savā starpā, lai kopā atzīstam, kas ir labi.

5 Giobbe ha detto: “Sono giusto, ma Dio mi nega giustizia;

Jo Ījabs saka: es esmu taisns, bet Dievs ir atņēmis manu tiesu.

6 ho ragione, e passo da bugiardo; la mia ferita è incurabile, e sono senza peccato”.

Lai gan man taisnība, mani tura par melkuli, manas mokas ir nedziedinājamas, lai gan neesmu noziedzies.

7 Dov’è l’uomo che al par di Giobbe tracanni gli empi scherni come l’acqua,

Kur ir gan cilvēks, kā Ījabs, kas zaimošanu dzer kā ūdeni,

8 cammini in compagnia de’ malfattori, e vada assieme con gli scellerati?

Un draudzējās ar ļaundarītājiem un staigā ar bezdievīgiem?

9 Poiché ha detto: “Non giova nulla all’uomo l’avere il suo diletto in Dio”.

Jo viņš saka: cilvēkam nekā nepalīdz, ka tas mīļo Dievu.

10 Ascoltatemi dunque, o uomini di senno! Lungi da Dio il male, lungi dall’Onnipotente l’iniquità!

Tādēļ, gudrie vīri, klausāties mani. Nevar būt, ka Dievs ir ļauns un tas Visuvarenais netaisns.

11 Poich’egli rende all’uomo secondo le sue opere, e fa trovare a ognuno il salario della sua condotta.

Jo Viņš cilvēkam maksā pēc viņa darba, un ikkatram liek klāties pēc viņa gājuma.

12 No, di certo Iddio non commette ingiustizie! l’Onnipotente non perverte il diritto.

Patiesi, Dievs nedara ļauna, un tas Visuvarenais nepārgroza tiesu!

13 Chi gli ha dato il governo della terra? Chi ha affidato l’universo alla sua cura?

Kam pasaule ir pavēlēta, ja ne Viņam, un kas ir radījis visu zemi?

14 S’ei non ponesse mente che a sé stesso, se ritirasse a sé il suo spirito e il suo soffio,

Ja Viņš Savu sirdi grieztu uz Sevi pašu vien, un Savu garu un Savu dvašu ņemtu pie Sevis:

15 ogni carne perirebbe d’un tratto, l’uomo ritornerebbe in polvere.

Tad visa miesa kopā mirtu, un cilvēks taptu atkal par pīšļiem.

16 Se tu se’ intelligente, ascolta questo, porgi orecchio alla voce delle mie parole.

Ja nu tev ir saprašana, klausi to, ņem vērā manas valodas balsi.

17 Uno che odiasse la giustizia potrebbe governare? E osi tu condannare il Giusto, il Potente,

Vai jel, kas taisnību ienīst, varēs vadīt? Kā tad tev bija tiesāt to Vistaisnāko?

18 che chiama i re “uomini da nulla” e i principi: “scellerati”?

Viņu, kas uz ķēniņu var sacīt: tu netikli, un uz valdnieku: tu blēdi;

19 che non porta rispetto all’apparenza de’ grandi, che non considera il ricco più del povero, perché son tutti opera delle sue mani?

Kas neuzlūko valdnieku vaigu un neieredz bagātus vairāk nekā nabagus, jo tie visi ir Viņa roku darbs.

20 In un attimo, essi muoiono; nel cuor della notte, la gente del popolo è scossa e scompare, i potenti son portati via, senza man d’uomo.

Acumirklī tie nomirst, un nakts vidū tautas top iztrūcinātas un iet bojā, un varenie top aizrauti un ne caur cilvēka roku.

21 Perché Iddio tien gli occhi aperti sulle vie de’ mortali, e vede tutti i lor passi.

Jo Viņa acis skatās uz cilvēka ceļiem, un Viņš redz visus viņa soļus.

22 Non vi son tenebre, non v’è ombra di morte, ove possa nascondersi chi opera iniquamente.

Tumsas nav nedz nāves ēnas, kur ļaundarītāji varētu slēpties.

23 Dio non ha bisogno d’osservare a lungo un uomo per trarlo davanti a lui in giudizio.

Viņam cilvēks ilgi nav jāmeklē, ka lai nāk uz tiesu Dieva priekšā.

24 Egli fiacca i potenti, senza inchiesta; e ne stabilisce altri al loro posto;

Viņš satriec varenos bez izmeklēšanas un ieceļ citus viņu vietā.

25 poich’egli conosce le loro azioni; li abbatte nella notte, e son fiaccati;

Tāpēc ka Viņš zina viņu darbus, Viņš tos apgāž naktī, ka tie top satriekti.

26 li colpisce come dei malvagi, in presenza di tutti,

Viņš tos šausta kā bezdievīgus, tādā vietā, kur visi redz.

27 perché si sono sviati da lui e non hanno posto mente ad alcuna delle sue vie;

Tāpēc ka tie no Viņa atkāpušies un nav apdomājuši visus Viņa ceļus.

28 han fatto salire a lui il gemito del povero, ed egli ha dato ascolto al gemito degli infelici.

Ka nabaga brēkšanai bija jānāk pie Viņa, un bēdīgā kliegšanu Viņš paklausīja.

29 Quando Iddio dà requie chi lo condannerà? Chi potrà contemplarlo quando nasconde il suo volto a una nazione ovvero a un individuo,

Kad Viņš dod mieru, kas tad pazudinās? Kad Viņš Savu vaigu apslēpj, kas Viņu skatīs? Tā tas ir ar tautām, tā ar ikvienu cilvēku,

30 per impedire all’empio di regnare, per allontanar dal popolo le insidie?

Lai nelieša cilvēks nevalda un tautai nav par valgiem.

31 Quell’empio ha egli detto a Dio: “Io porto la mia pena, non farò più il male,

Jo uz Dievu jāsaka: man bija jācieš, es vairs negrēkošu.

32 mostrami tu quel che non so vedere; se ho agito perversamente, non lo farò più”?

Ko es neredzu, to māci tu man; ja esmu darījis netaisnību, tad to vairs nedarīšu.

33 Dovrà forse Iddio render la giustizia a modo tuo, che tu lo critichi? Ti dirà forse: “Scegli tu, non io, quello che sai, dillo”?

Vai Dievs lai atlīdzina pēc tava prāta? Jo tu neesi mierā! tad spriedi tu, ne es! Un ko tu taču māki sacīt!

34 La gente assennata e ogni uomo savio che m’ascolta, mi diranno:

Prātīgi ļaudis man sacīs, un ikviens gudrs vīrs, kas uz mani klausījies:

35 “Giobbe parla senza giudizio, le sue parole sono senza intendimento”.

Ījabs runājis neprazdams, un viņa vārdi nav bijuši gudri.

36 Ebbene, sia Giobbe provato sino alla fine! poiché le sue risposte son quelle degli iniqui,

Kaut Ījabs taptu pārbaudīts līdz galam, ka viņš runā, kā bezdievīgi ļaudis.

37 poiché aggiunge al peccato suo la ribellione, batte le mani in mezzo a noi, e moltiplica le sue parole contro Dio”.

Jo viņš krauj grēku uz grēku, viņš mūsu priekšā zaimo un runā daudz pret to stipro Dievu. -