Giobbe 33

1 Ma pure, ascolta, o Giobbe, il mio dire, porgi orecchio a tutte le mie parole!

Чуј дакле, Јове, беседу моју, и слушај све речи моје.

2 Ecco, apro la bocca, la lingua parla sotto il mio palato.

Ево, сад отварам уста своја; говори језик мој у устима мојим.

3 Nelle mie parole è la rettitudine del mio cuore; e le mie labbra diran sinceramente quello che so.

По правом срцу мом биће речи моје, и мисао чисту изрећи ће усне моје.

4 Lo spirito di Dio mi ha creato, e il soffio dell’Onnipotente mi dà la vita.

Дух Божји створио ме је, и дах Свемогућега дао ми је живот.

5 Se puoi, rispondimi; prepara le tue ragioni, fatti avanti!

Ако можеш, одговори ми, приправи се и стани ми на супрот.

6 Ecco, io sono uguale a te davanti a Dio; anch’io, fui tratto dall’argilla.

Ево, ја ћу бити место Бога, као што си рекао; од кала сам начињен и ја.

7 Spavento di me non potrà quindi sgomentarti, e il peso della mia autorità non ti potrà schiacciare.

Ето, страх мој неће те страшити, и рука моја неће те тиштати.

8 Davanti a me tu dunque hai detto (e ho bene udito il suono delle tue parole):

Рекао си, дакле, преда мном, и чуо сам глас твојих речи:

9 “Io sono puro, senza peccato; sono innocente, non c’è iniquità in me;

Чист сам, без греха, прав сам и нема безакоња на мени.

10 ma Dio trova contro me degli appigli ostili, mi tiene per suo nemico;

Ево, тражи задевицу са мном, држи ме за свог непријатеља.

11 mi mette i piedi nei ceppi, spia tutti i miei movimenti”.

Меће у кладе ноге моје, вреба по свим стазама мојим.

12 E io ti rispondo: In questo non hai ragione; giacché Dio è più grande dell’uomo.

Ето, у том ниси праведан, одговарам ти; јер је Бог већи од човека.

13 Perché contendi con lui? poich’egli non rende conto d’alcuno dei suoi atti.

Зашто се преш с Њим, што за сва дела своја не одговара?

14 Iddio parla, bensì, una volta ed anche due, ma l’uomo non ci bada;

Један пут говори Бог и два пута; али човек не пази.

15 parla per via di sogni, di visioni notturne, quando un sonno profondo cade sui mortali, quando sui loro letti essi giacciono assopiti;

У сну, у утвари ноћној, кад тврд сан падне на људе, кад спавају у постељи,

16 allora egli apre i loro orecchi e dà loro in segreto degli ammonimenti,

Тада отвара ухо људима и науку им запечаћава,

17 per distoglier l’uomo dal suo modo d’agire e tener lungi da lui la superbia;

Да би одвратио човека од дела његовог, и заклонио од њега охолост;

18 per salvargli l’anima dalla fossa, la vita dal dardo mortale.

Да би сачувао душу његову од јаме, и живот његов да не наиђе на мач.

19 L’uomo è anche ammonito sul suo letto, dal dolore, dall’agitazione incessante delle sue ossa;

И кара га боловима на постељи његовој, и све кости његове тешком болешћу.

20 quand’egli ha in avversione il pane, e l’anima sua schifa i cibi più squisiti;

Тако да се животу његовом гади хлеб и души његовој јело најмилије;

21 la carne gli si consuma, e sparisce, mentre le ossa, prima invisibili, gli escon fuori,

Нестаје тела његовог на очиглед, и измалају се кости његове, које се пре нису виделе,

22 l’anima sua si avvicina alla fossa, e la sua vita a quelli che dànno la morte.

И душа се његова приближава гробу, и живот његов смрти.

23 Ma se, presso a lui, v’è un angelo, un interprete, uno solo fra i mille, che mostri all’uomo il suo dovere,

Ако има гласника, тумача, једног од хиљаде, који би казао човеку дужност његову,

24 Iddio ha pietà di lui e dice: “Risparmialo, che non scenda nella fossa! Ho trovato il suo riscatto”.

Тада ће се смиловати на њ, и рећи ће: Избави га да не отиде у гроб; нашао сам откуп.

25 Allora la sua carne divien fresca più di quella d’un bimbo; egli torna ai giorni della sua giovinezza;

И подмладиће се тело његово као у детета, и повратиће се на дане младости своје,

26 implora Dio, e Dio gli è propizio; gli dà di contemplare il suo volto con giubilo, e lo considera di nuovo come giusto.

Молиће се Богу, и помиловаће га, и гледаће лице његово радујући се, и вратиће човеку по правди његовој.

27 Ed egli va cantando fra la gente e dice: “Avevo peccato, pervertito la giustizia, e non sono stato punito come meritavo.

Гледајући људи рећи ће: Бејах згрешио, и шта је право изврнуо, али ми не поможе.

28 Iddio ha riscattato l’anima mia, onde non scendesse nella fossa e la mia vita si schiude alla luce!”

Он избави душу моју да не отиде у јаму, и живот мој да гледа светлост.

29 Ecco, tutto questo Iddio lo fa due, tre volte, all’uomo,

Гле, све ово чини Бог два пута и три пута човеку,

30 per ritrarre l’anima di lui dalla fossa, perché su di lei splenda la luce della vita.

Да би повратио душу његову од јаме, да би га обасјавала светлост живих.

31 Sta’ attento, Giobbe, dammi ascolto; taci, ed io parlerò.

Пази, Јове, слушај ме, ћути, да ја говорим.

32 Se hai qualcosa da dire, rispondimi, parla, ché io vorrei poterti dar ragione.

Ако имаш шта рећи, одговори ми; говори, јер сам те рад оправдати;

33 Se no, tu dammi ascolto, taci, e t’insegnerò la saviezza”.

Ако ли не, слушај ти мене; ћути, и научићу те мудрости.